میعاد نیک

 

استقلال در نخستین دیدار دور برگشت گروه C رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا مقابل تیم قدرتمند الدحیل قطر تقریباً همان تیمی بود که در آخرین تقابل دور رفت مقابل سرخ‌های قطری دیدیم؛ پر اشتباه و ناتوان در انجام صحیح امور دفاعی. استقلالی‌ها در بازی اول خود مقابل الدحیل دوحه نشان دادند به همان اندازه که خوب گل می‌زنند و خوب هم موقعیت می‌سازند، در فاز دفاعی اصلاً محلی از اعراب ندارند و اگر درخشش‌ فردی محمدرشید مظاهری نباشد، قفس توری آبی‌ها را هر لحظه بیم فروریختن خواهد بود.

اگر قرار باشد پس از گروه A مسابقات ACL۲۰۲۱ که در آن تا به امروز هر ۴ تیم شانس صعود دارند یک گروه را به‌عنوان گروه مرگ موسوم کنیم، قطعاً گروه تیم استقلال خواهد بود. آبی‌ها در تقابل با الدحیل قطر، الاهلی عربستان و الشرطه عراقی قرار گرفته‌اند که صرف‌نظر از عملکردشان در لیگ‌های داخلی، به‌ سادگی به کسی باج نمی‌دهند. کسب ۷ امتیاز جانفرسا از این گروه و ایستادن مقتدرانه بر رده دوم جدول در این گروه کار ساده‌ای نیست اما ماجرا زمانی تلخ‌تر می‌شود که بدانیم اگر ساختار تدافعی آبی‌ها لااقل نیمی از کیفیت ساختار هجومی‌اش را داشت، الان این تیم استقلال بود که حتی زودتر از سایر تیم‌های ایرانی صعودش به مرحله یک‌هشتم نهایی رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا را قطعی می‌کرد.

شاگردان فرهاد مجیدی در هر ۲ تقابل پیاپی برابر شاگردان صبری لموشی نشان دادند که اندک هراسی هم از نام عریض و طویل رقیب ندارند و اگر شرایطش مهیا باشد، حتی می‌توانند نبض و تنظیم جریان بازی را مقابل یکی از متمول‌ترین و البته توانمندترین تیم‌های غرب آسیا در دست بگیرند و با حملات پی‌درپی و کشنده، طاقت قطری‌ها را طاق کنند اما مشکل اصلی اردوگاه آبی در عربستان سعودی، پاشنه آشیل مهلکی‌ است که در خط دفاعی‌اش رخنه کرده و هر آن می‌تواند آینده استقلال را به مخاطره بیندازد. هزار فغان از خط دفاعی تیم استقلال که در هر بازی هر آنچه مهاجمان آبی‌پوش با مشقت و محنت ریسیده‌اند را پنبه می‌کند. شاید اگر محمد دانشگر دست از رفتارهای بچه‌گانه‌اش می‌کشید و کمی شخصیت حضور در تیم بزرگی مانند استقلال را پیدا می‌کرد، الان وضعیت کمربند حساس ترکیب آبی‌ها تا این حد اسفبار نبود و می‌توانستیم روی صعود قطعی پسران آبی حساب ویژه‌ای باز کنیم اما حالا ۲ بازی آینده استقلال مانند هندوانه‌ای دربسته است که سرنوشت رنگ و شیرینی آن تا پایان ۱۸۰ دقیقه آتی مشخص نخواهد شد.

نکته مهم از ۲ بازی آبی‌ها با سرخ‌پوشان قطری به عدم توانایی خط دفاع استقلال در مهار کردن مهاجم سیه‌چرده تیم الدحیل قطر باز می‌گردد. مایکل اولونگا طی ۱۸۰ دقیقه نبرد تن‌به‌تن با مدافعان متفاوت تیم استقلال، هر آنچه در چنته داشت را رو کرد و هر چه خواست بی کم و کاست انجام داد تا به مرد اول فتح‌الفتوح قطری‌ها تبدیل شود. اولونگا با ۵ گل زده مقابل محمدرشید مظاهری، ساختار فشل و ناتوان دفاعی شاگردان فرهاد مجیدی را بارها و بارها به سخره گرفت تا این الدحیل قطر باشد که شانس صعود بیشتری داشته باشد. مجیدی چه در لیگ قهرمانان آسیا و چه در ادامه رقابت‌های لیگ بیستم باید فکری به حال دفاع مریض خود بکند. دیگر وقت تسامح و سهل‌انگاری نیست؛ استقلال برای موفقیت در آسیا و لیگ بیست‌ویکم به جنبشی سخت در خط دفاع خود نیازمند است.