داستان بدشانسی‌های میلان برای پیداکردن یک بازیکن قابل اعتماد برای رهبری خط حمله دیگر نیازی به تکرار و توضیح ندارد. همه ما نام‌های‌شان را می‌دانیم و تمام ناکامی‌ها و دوران کابوس‌وار آنها نیز خیلی خوب ثبت و ضبط شده است.

بعد از آنکه کریشتوف پیونتک نتوانست نیاز میلان را رفع کند و یک شکست دیگر به کارنامه میلان اضافه شد، برای دومین‌بار به سراغ زلاتان ابراهیموویچ رفتند تا یک بازیکن باتجربه و تأثیرگذار به این پروژه جوان و آینده‌دار اضافه شود. این مهاجم 39ساله سوئدی به‌تازگی قراردادش را برای یک سال تمدید کرده اما آشکار است که نیاز فوری میلان برای پیدا کردن یک شماره 9 نامدار و رفتن به مرحله بعدی این پروژه رفع نشده است. زلاتان در بازگشت به سن‌سیرو درخششی کم‌نظیر داشته و در 35 بازی 25 گل زده تا هم نقطه ارجاع باشد و هم ناکارآمدی خط تولید مهاجمان مؤثر را جبران کند.

در میان نام‌هایی که پائولو مالدینی و فردریک ماسارا قصد دارند به پایتخت مهد جهان بیاورند، آندره‌آ بلوتی از تورینو و دوشان ولاهوویچ از فیورنتینا نیز به چشم می‌خورند.

سال‌های قبل هم اخباری درباره رفتن بازیکن 27ساله تیم ملی ایتالیا به شمال منتشر شده، بخصوص در سال 2017 که مدیران سابق میلان، ماسیمیلیانو میرابلی و مارکو فاسونه یک بازیکن خوب به اضافه پول نقد به اوربانو کایرو، مالک باشگاه تورینو، پیشنهاد دادند. تلاش روسونری برای بیرون آوردن مهاجم آینده‌دار فوتبال ایتالیا از تورین و تحقق رویای او که پوشیدن پیراهن میلان بوده بی‌نتیجه بود. اوضاع اما حالا عوض شده است. سن بلوتی بالا رفته و تورینو خطر سقوط را احساس می‌کند. احتمال خیلی قوی وجود دارد که او قراردادش با باشگاه که تا سال 2022 اعتبار دارد را تمدید نکند و همه اینها عواملی هستند که می‌توانند به مالدینی در مذاکرات کمک کنند.

بعد ولاهوویچ است؛ یک صرب تنومند که شاید بهترین بازیکن بنفش‌ها در این فصل بوده. این بازیکن 21ساله در 31 بازی برای فیورنتینا 16 گل زده و دو پاس گل داده است؛ آن هم برای تیمی که با توجه به کیفیت افرادش همچنان کمتر از حد انتظار بازی می‌کند.

قرارداد بازیکن سابق پارتیزان بلگراد در سال 2023 منقضی می‌شود اما در اردوگاه فیورنتینا یک نگرانی بزرگ وجود دارد از اینکه او مایل نباشد آینده بلندمدت خود را به تیمی گره بزند که نه می‌تواند مربی مناسبی پیدا کند و نه مسیر درست رقابت را یاد می‌گیرد. از نظر میلان، هم بلوتی و هم ولاهوویچ گزینه های مناسبی هستند. هر دو ویژگی‌های یکسانی دارند؛ بازی ترکیبی، کار بدون توپ و قدرت تمام‌کنندگی از دور و نزدیک.

انتخاب دوم تیم ملی ایتالیا کمی مسن‌تر از خریدهایی است که این روزها از در میلانلو عبور می‌کنند. اما آمار او، استمرارش در بالاترین سطح و ثباتش در یک تیم بی‌ثبات به نظر می‌رسد ریسک خریدنش را کم می‌کند.

در حالی که بلوتی به سال‌های اوج رسیده و اگرچه شاید چند فصلی است نتوانسته به آمار مثبت 25 گل در یک فصل برسد، اما میلان می‌تواند به عملکرد او در این فصل که 12 گل و پنج پاس گل بوده، خوش‌بین باشد. علاوه بر عشق همیشگی او به میلان که به نفع این معامله خواهد بود، مبلغ درخواستی کایرو بر خلاف گذشته خیلی قابل قبول‌تر است نسبت به ولاهوویچ که روکو کومیسو، بعید است به دریافت کمتر از 40میلیون یورو رضایت بدهد. اگر میلان ولاهوویچ را انتخاب اول خود برای بازی در کنار زلاتان افسانه‌ای تشخیص دهد، شاید روشی مانند کار یوونتوس با فدریکو کیزا را در دستور کار قرار دهد؛ قرض گرفتن او به‌صورتی که مبلغ انتقالش را طی چند سال بپردازند.میلان این تابستان هم به‌دنبال مهاجم خواهد گشت تا شاید طلسمش شکسته شود. این بازیکن نه‌تنها باید گل بزند بلکه باید اعتبار و ارزش پیراهنش را درک کند. پیدا کردن جانشین زلاتان یک چالش بزرگ است که باید از آن استقبال کرد.

منبع: فوتبال ایتالیا