گزارش

حمیدرضا عرب  

 

3 امتیاز بازی نخست را از این منظر که یک تیم روحیه پیروزی می‌گیرد و در وضعیت روانی مساعدی قرار خواهد گرفت باید مهم تلقی کرد اما از آن سو برد قاطعانه‌ای که نصیب مجیدی و شاگردانش شد، احتمال دارد منجر به غرور کاذب میان بازیکنان و حتی کادرفنی شود که سرمربی استقلال از این منظر باید مدیریت اثربخشی داشته باشد.

بعد از بازی با الاهلی اما فرهاد مجیدی درک عمیق خود از قاعده بازی در لیگ قهرمانان و تغییرات احتمالی رقبا در ادامه بازی‌ها را با کوچک شمردن پیروزی تیمش به رخ کشید و به شاگردانش تأکید کرد که پیروزی در بازی نخست هرگز متضمن صعود از گروه نیست، ولو اگر با بردی قاطعانه و غیرقابل باور همراه شده باشد.

صعود استقلال به مرحله بعد در حقیقت منوط به حفظ آمادگی تاکتیکی در بازی‌های آتی است و اگر آبی‌ها موفق شوند همان عملیات هجومی که در بازی با الاهلی به اجرا گذاشتند، مقابل دیگر تیم‌ها نیز تکرار کنند، صعودشان از این گروه قطعی خواهد بود.

باید توجه داشت که استقلال به رغم کاستی‌هایی که گاهاً در قلب دفاع داشت و باید فکری اساسی به حال آن شود، از یک تنوع گلزنی تحسین‌برانگیز سود می‌برد که این خصیصه می‌تواند یکی از رموز موفقیت در بازی‌های آتی هم باشد.

شاید تیم از هم گسیخته الاهلی تا حدی تحلیل قطعی درباره میزان توانایی استقلال در بخش هجومی را تحت‌الشعاع قرار دهد اما به واقع گلزنی‌های متنوع استقلال نشان داد از خط آتشی مطلوب سود می‌برد که قادر است به اشکال گوناگون دروازه حریف را باز کند.

حسن دیگر استقلال در فاز گلزنی بخصوص در بازی بامداد جمعه تیزهوشی و فرصت‌طلبی بازیکنان بود؛ به گونه‌ای که وقتی مدافعان الاهلی روی گل اول و دوم دچار اشتباه شدند، بازیکنان این تیم از این فرصت نهایت بهره را بردند.

فرشید اسماعیلی در گل اول بعد از اینکه کاشته میلیچ به مدافعان خورد در منطقه مناسبی مستقر بود و توانست با یک چرخش مناسب دروازه الاهلی را فرو بریزد.

گل دوم نیز حاصل اشتباه مدافعان الاهلی بود و جای‌گیری مناسب نادری درآن لحظه گل دیگری را برای استقلال به همراه آورد.

گل سوم نیز گرچه در شرایط مشکوک به آفساید به ثمر رسید اما برتری عددی استقلال در ضد حمله‌ها بخصوص از راه زمین را به رخ کشید؛ البته استقلال در بازی هوایی نیز مسلط بود.

گل چهارم هم محصول نبوغ بازیکنی بود که بعد از به ثمر رساندن گل سوم در جست‌وجوی گلی دیگر سیر می‌کرد. مهدی قایدی در آن دقایق به واقع نقش ناجی را برای استقلال بازی کرد، چراکه بعد از گل سوم، استقلال تا آستانه پذیرفتن گل تساوی نیز پیش رفت اما آن شوت مرگبار که گل چهارم را رقم زد، تا حد زیادی خیال استقلال را آسوده کرد.

استقلال البته در فاز هجومی خود از صفت سیری‌ناپذیری و خوش اشتهایی نیز سود می‌برد که عمیقاً قابل تحسین است. شاید اگر این ویژگی در استقلال وجود نداشت، شیخ دیاباته گل پنجم را به ثمر نمی‌رساند.

کیفیت گل‌های به ثمر رسیده و تنوع تاکتیکی در اغلب دقایق، استقلال را به تیمی غیرقابل مهار در خط آتش بدل کرده است. حال تردیدی نیست اگر این استحکام در قلب دفاع نیز رعایت شود و موقعیت‌های باد آورده تقدیم مهاجمان حریف نشود، استقلال برای رسیدن به مرحله بعد شایسته‌ترین تیم خواهد بود.