عادت داشتیم که پیش از این، تیم‌های ایرانی را در رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا با فرمتی متفاوت‌تر از آنچه در رقابت‌های داخلی دیده بودیم، به نظاره بنشینیم؛ نمونه‌اش هم درخشش آبی‌های تهرانی در لیگ قهرمانان آن‌هم در شرایطی که در رقابت‌های لیگ برتر شرایط چندان مناسبی نداشته‌اند. پرسپولیس اما همانطور که معادلات را مدت‌هاست در مسابقات داخلی برهم زده، این تعادل را هم در لیگ قهرمانان آسیا به هم زد تا ارتش سرخ در هندوستان هیچ تفاوتی با تهران نداشته باشد.

همان روزهایی که مدیران باشگاه پرسپولیس در تب‌ و تاب عقد قرارداد با شهریار مغانلو بودند و برای سرخ‌پوش کردن لژیونر فوتبال ایران به هر دری می‌زدند، مشخص بود که کار پسر شماره ۷۰ تیم پرسپولیس سخت خواهد بود. در شرایطی که سرخ‌ها در آن زمان می‌توانستند آرمان رمضانی را لااقل برای سفت کردن پیچ‌های نیمکت خود در رختکن حفظ کنند و تنها یک بازی برای بازگشت عیسی آل‌کثیر صبر داشته باشند، این اتفاق نیفتاد تا هم ضرری میلیاردی به حساب لاغر سرخ‌ها برای تسویه با مهاجم یاغی‌شان وارد شود و هم مبلغی کلان برای عقد قرارداد با شهریار مغانلو از اموال باشگاه کسر گردد. شهریار مغانلو آمد تا آرمان رمضانی برود و مهدی عبدی به نیمکت پیچ شود اما چه کسی‌ است که نداند پرسپولیس حتی با ترکیب بی‌نظیر مهدی ترابی و عیسی آل‌کثیر هم می‌توانست بدرخشد و نیازی به مهاجم معمولاً گل‌ نزنی به اسم مغانلو نبود.

سیاست‌های اشتباه سرمربی تیم فوتبال پرسپولیس در به‌ خدمت گیری مهاجمانی نظیر افراد مذکور باعث آن شده که اکنون پیکان آتش سرخ‌ها دیگر جانی نداشته باشد و هواداران قرمزپوشان برای پیروزی در هر بازی چشم امید به مدافعان تیم داشته باشند. تیمی که مهدی ترابی، وحید امیری و عیسی آل‌کثیر را توأمان در زمین داشته باشد، هرگز احتیاجی به مهاجمانی درجه ۲ و ۳ نخواهد داشت اما یحیی گل‌محمدی همان‌قدر که به تغییر تاکتیک بی‌اعتقاد شده، نسبت به تغییر بازیکنان هم منفعل عمل می‌کند؛ نمونه‌اش هم ماجرای لو رفتن بی‌‌چون و چرای ترکیب سرخ‌ها که پای مدیریت باشگاه را هم به قضیه باز کرد.

پرسپولیس توانست در نخستین گام حضور خود در هندوستان از پس الوحده امارات بربیاید اما نمایش سرخ‌پوشان هرگز در حد و اندازه‌های تیم نایب‌قهرمان آسیا نبود. قرمزها در آسان‌ترین گروه لیگ قهرمانان آسیا حتی با این شرایط هم راه دشواری برای صعود نخواهند داشت اما قصه تازه از مرحله حذفی شروع می‌شود؛ جایی که پرسپولیس با همین شرایط باید به‌ مصاف تیم‌های گلچین شده آسیایی برود.

با وجود تمام این سیاهی‌ها و نکات تاریک، با کمی دقت و با چاشنی خوش‌بینی نقطه روشنی هم در همان خط هجومی پرسپولیس می‌توان یافت. عیسی آل‌کثیر با گلی که در رقابت‌های لیگ برتر به ثمر رساند، نشان داد که هنوز هم انگیزه‌های خود را از دست نداده و اگر کمی بیش‌تر در ترکیب تیم یحیی گل‌محمدی جا بیفتد، قطعاً به همان قاتل سریالی تیم‌های عربی تبدیل خواهد شد. مهدی ترابی هم دوران خوش را از سر گرفته و باز هم نفر اول ارتش سرخ در تعیین روند هجومی بازی‌هاست. با کمی امیدواری و صبر شاید بتوان پرسپولیس را در مرحله حذفی درخشان‌تر هم تصور کرد، به شرط بازگشت عیسی و تداوم روند خوب مهدی.