گزارش

 نیل جونز  

 

 چهره بازیکنان در پایان مسابقه گویای همه چیز بود. محمد صلاح روی ترش کرده و به آسمان نگاه می‌کرد. ترنت الکساندر-آرنولد روی زمین افتاده بود. تیبو کورتوا داشت آلیسون بکر را تسکین می‌داد و اندی رابرتسون بدون آنکه کسی مقابلش باشد فریاد می‌زد. واینالدوم هم انگار گم شده بود.

شب لیورپول نبود. فصل لیورپول هم نیست. در تابستان، افتخاری به عناوین لیورپول اضافه نخواهد شد.

پس از دو سال قهرمانی، دو سال شب‌های پر زرق و برق و رکوردشکنی، امسال تیم یورگن کلوپ بدون جام فصل را به پایان می‌رساند. آنها مقابل رئال مادرید در مجموع دو دیدار شکست خوردند و حذف شدند.

همین چند وقت پیش، صحبت از این بود که لیورپول میراث بزرگی برای آینده به جا می‌گذارد و سلطه بر فوتبال دنیا را آغاز کرده است. لیورپول تیمی بود که همه به دنبال شکست دادنش بودند. آنها «غول‌های ذهنیت» و «قهرمانان همه چیز» بودند. لبخند کلوپ می‌توانست اسکله آلبرت داک در بندر لیورپول را روشن کند اما اوضاع عوض شده است. لیورپول شاید با قهرمانی فصل گذشته لیگ برتر به تخت سلطنت برگشت اما زیاد در آنجا نماند. زندگی سریع می‌گذرد، حتی وقتی در اوج قله باشید.

30 سال طول کشید تا قهرمانی لیگ به دست بیاید، ولی همه چیز در عرض هفت ماه از بین رفت. این فصل لیورپول در زمستانی سرد از هم گسیخت؛ آنها مصدومان فراوانی داشتند، بدشانسی آوردند و البته فرمشان به شکلی هشداردهنده افت کرد.

رکورد شکست‌ناپذیری آنها در خانه از دست رفته و آنها شش بار پیاپی در آنفیلد شکست خوردند. آن عامل ترس از لیورپول دیگر وجود ندارد.

لیورپول در فصل گذشته 99 امتیاز کسب کرد و فصل پیش از آن هم 97 امتیاز به دست آورده بود اما در فصل جاری، در صورتی که بهترین اتفاقات برایشان رقم بخورد، به آمار 73 امتیاز خواهند رسید. آنها در فصل 21-2020، به اندازه کل سه فصل قبل از آن شکست خورده‌اند. لستر سیتی بیشتر از آنها گل زده و استون ویلا کمتر از آنها گل خورده است.

حتی اورتون هم به آنفیلد آمد و پیروز شد.

حالا مسأله این است که آیا این مشکلات موقتی است؟ آیا این سیستم که در ماه‌های گذشته فروپاشیده، می‌تواند از نو شروع کند؟ آیا ماشین لیورپول را می‌توان دوباره راه انداخت؟ آیا می‌توان این فصل را به عنوان استثنا در نظر گرفت که در آن این شرایط سخت و بدشانسی به لیورپول ضربه زده و گفت که لیورپول مشکلات عمیق‌تر و ساختاری ندارد؟

لیورپول در سال‌های اخیر واکنش خوبی به مشکلات داشته است. آنها در سال 2016 در فینال جام اتحادیه و لیگ اروپا شکست خوردند، ولی توانستند با سرعت خوبی به روند خوبشان برگردند. لیورپول دو سال قبل هم در فینال لیگ قهرمانان در کیف مقابل رئال مادرید شکست خورد اما بازگشتی خیره‌کننده داشت.

زمانی که آنها در سال 2019 با فاصله‌ای ناچیز قهرمانی در لیگ را از دست دادند، دوباره متحد شدند، لیگ قهرمانان را فتح کردند و شاید قاطعانه‌ترین فصل تاریخ باشگاه در لیگ برتر را ثبت کردند.

آیا آنها می‌توانند دوباره این کار را انجام دهند و از ناامیدی بهره بگیرند تا به رویایشان برسند؟

ریو فردیناند، کارشناس بی‌تی اسپورت گفت: «لیورپول در حال حاضر در تعقیب تیم‌های دیگر است». شاید این برای لیورپول و کلوپ خوب باشد؛ چون هر دو، زمانی که شانسشان را کم می‌دانند، بهتر کار می‌کنند.

تعقیب می‌تواند جذاب و هیجان‌انگیز باشد اما لیورپول در این فصل آن شرایط را نداشته است. آنها پرنوسان بوده‌اند و خستگی و فشار مبارزه با موجی که برابرشان خیز برداشت، از پایشان درآورد.

آنها بی‌تردید با بازگشت یک بازیکن کلیدی‌شان بهتر می‌شوند. غیبت ویرجیل فن‌دایک بسیار تأثیرگذار بوده است. مصدومیت‌های جو گومز و یوئل ماتیپ هم اوضاع را ده برابر بدتر کرده است. حضور جوردن هندرسون در خط میانی و در رختکن هم غیر قابل جایگزینی است. از دست دادن بازیکنان یک چیز است و از دست دادن رهبران تیم چیز دیگری. لیورپول هر دو مشکل را داشت.

لیورپول همچنین نمی‌توانست روی حمایت تماشاگرانش حساب باز کند. رقیبان شاید این را مسخره کنند اما بسیاری از موفقیت‌های لیورپول در سال‌های اخیر به دلیل جو یکتای آنفیلد بوده است؛ آن هم‌افزایی شگفت‌انگیز بین تیم و جمعیت. تیم کلوپ به نحوی ساخته شده که در میان سروصدای تماشاگران اوج بگیرد. سکوت برای آنها مناسب نیست. بازگشت Kop هر چه سریع‌تر اتفاق بیفتد بهتر است.

اما مسائل دیگر را سخت‌تر می‌توان توضیح داد. آیا روبرتو فیرمینو تنها یک فصل بد را پشت سر می‌گذارد یا اینکه سقوطش آغاز شده است؟ شماره 9 لیورپول در تمامی رقابت‌ها در این فصل 41 بار به میدان رفته و تنها 6 گل زده است. او در 20 بازی اخیرش تنها یک گل به ثمر رسانده است و به اندازه کافی به تیم کمک نمی‌کند.

سادیو مانه هم دچار مشکل است. او در 17 بازی اخیر سه گل زده و در کل فصل در لیگ تنها هفت گل به ثمر رسانده است. این ستاره سنگالی از نظر ذهنی و فیزیکی در هم شکسته است. او همچنان اراده‌ای قوی دارد اما پاها و ذهنش دیگر یاری نمی‌کنند. مانه نیاز به استراحت دارد.

لیورپول قطعاً باید جانشینی برای واینالدوم پیدا کند که در تابستان به صورت آزاد این تیم را ترک خواهد کرد. آنها باید تصمیم بگیرند که آیا نبی کیتا یا الکس اکسلاید-چمبرلین می‌توانند جایی در میان بازیکنان جاه‌طلب لیورپول پیدا کنند یا نه.

هر دو نفر استعدادش را دارند و کلوپ طرفدارشان است اما هیچ‌کدام نتوانسته‌اند به اندازه کافی آماده باشند تا تأثیر خود را بگذارند. جیمز میلنر در 35سالگی همچنان در دیدارهای بزرگ به آنها ترجیح داده می‌شود.

پنجره نقل و انتقالات پیش رو بسیار مهم است. مانند سال 2018 که در آن لیورپول ستاره خرید و خریدهایی عالی داشت. آنها آلیسون، فابینیو و فن‌دایک را در عرض شش ماه جذب و ستون فقرات تیمشان را تقویت کردند. این بازیکنان کلاس جهانی یک تیم در کلاس جهانی ساختند.

اگر در تابستان پیش رو هم همین اتفاق بیفتد عالی می‌شود. این جالب بود که هر سه خرید لیورپول در تابستان 2020 مقابل مادرید نیمکت‌نشین بودند. البته دیوگو ژوتا عالی بوده و کلاس بالای تیاگو آلکانتارا باعث می‌شود به او فرصت داده شود اما کاستاس تسیمیکاس هیچ کاری نکرده تا نشان دهد رقیبی جدی برای اندی رابرتسون در پست مدافع چپ است.

این ملی‌پوش یونانی از زمانی که از المپیاکوس به لیورپول پیوسته، تنها پنج دقیقه در لیگ برتر بازی کرده و با این حال پنج دقیقه بیشتر از بن دیویس به میدان رفته که از پرستون نورث ‌اند در ژانویه خریداری شد.

کلوپ به این اشاره کرده که آنها نیاز به زمان دارند تا جا بیفتند و با سبک بازی او آشنا شوند اما آیا روزی می‌رسد که آنها آماده شوند؟

تاکومی مینامینو هم همینطور. او در ژانویه 2020 آمد و 12 ماه بعد به ساوتهمپتون قرض داده شد. دیووک اوریگی هم هست که البته جایگاه خاصی نزد طرفداران لیورپول دارد اما پس از شش سال حضور در لیورپول و تنها 63 بار حضور در ترکیب ثابت، نیاز به چالش جدیدی دارد. ژردان شکیری هم احتمالاً باید به تیم دیگری برود.

کلوپ گفته تیمش نیاز به خانه‌تکانی در تابستان ندارد اما مشخص است که او باید دست کم سه خرید باکیفیت داشته باشد. لیورپول یک مدافع میانی با کلاس بالا می‌خواهد، چه ابراهیما کوناته باشد و چه فرد دیگری. آنها یک هافبک جنگنده و فیزیکی می‌خواهند که بتواند در سطحی خوب بیش از 30 بازی در طول فصل انجام دهد و یک مهاجم مرکزی هم نیاز دارند که رقیب فیرمینو باشد؛ شاید هم جانشین او شود.

پیدا کردن این بازیکنان کار آسانی نخواهد بود، به‌ویژه اگر لیورپول در جمع چهار تیم برتر لیگ قرار نگیرد و به لیگ قهرمانان نرسد. آنها البته هفت بازی بسیار مهم تا پایان فصل پیش رو دارند. فشار بر لیورپول بالاست و کلوپ این را می‌داند.

هنگامی که پس از بازی با رئال از او درباره راهیابی به لیگ قهرمانان سؤال شد، گفت: «ما مجبوریم به این مسابقات راه پیدا کنیم. ما عاشق این رقابت‌ها هستیم و به دلایل مختلف، حضور در آن برای باشگاه بسیار مهم است.»

از حالا به بعد، او و تیمش باید متحد شده و تمرکزشان را پیدا کنند. لیورپول در گذشته این کار را انجام داده است اما این فصل حتی سرسخت‌ترین افراد را هم به چالش کشیده است. لیورپول به زانو درآمده اما تسلیم نشده است. نبرد در آنفیلد ادامه خواهد داشت. آنها مجبورند به مبارزه ادامه دهند. این تنها راهی است که کلوپ بلد است.

منبع: سایت گل