در شروع فصل جدید لیگ قهرمانان آسیا پرسپولیس و تراکتور توانستند نتایج نسبتاً خوبی بگیرند (به دلیل شروع دیرهنگام بازی فولاد – السد، امکان پوشش خبری این بازی برای ما وجود نداشت). پرسپولیس به عنوان فینالیست فصل گذشته لیگ قهرمانان با هدف پیروزی به زمین رفته بود و توانست به سه امتیاز برسد. تراکتور هم پس از چند فصل دوری از مسابقات آسیایی در برابر پاختاکور که فصل گذشته به یک چهارم نهایی رسیده بود، نتیجه نسبتاً خوبی گرفت و با این تساوی به صعود امیدوار ماند. با این حال هر دو تیم لحظات سختی را تجربه کردند و مشخص شد که در این فصل هیچ‌کدام از بازی‌های لیگ قهرمانان نمی‌تواند آسان باشد و کوچکترین غفلت می‌تواند برای هر تیمی گران تمام شود.

پرسپولیس روی کاغذ مقابل تیم هشتم لیگ امارات کار آسانی داشت. الوحده از پلی‌آف به مرحله گروهی رسیده و برای این بازی چند نفر از بازیکنان اصلی‌اش را هم به دلیل مصدومیت در اختیار نداشت. با این حال شاگردان تن‌کاته حریف آسانی نبودند و تا لحظه آخر پرسپولیس را تحت فشار قرار دادند. الوحده هرچند در نیمه اول ترجیح می‌داد بسته بازی کند، ولی فرصت‌های خطرناکی داشت و می‌توانست به گل اول بازی برسد. گل هوشمندانه جلال حسینی در ثانیه‌های آخر نیمه اول کمک کرد که گره این بازی برای پرسپولیس باز شود.

انتظار می‌رفت پرسپولیس بعد از این گل کار آسان‌تری داشته باشد و در نیمه دوم بتواند به گل‌های بعدی برسد، ولی این حریف اماراتی بود که سطح بازی‌اش را ارتقا داد و توانست فینالیست فصل قبل را عقب براند. به نظر می‌رسید این دستور گل‌محمدی است که تیمش ریسک نکند و روی ضدحملات به دنبال زدن گل دوم باشد، ولی الوحده در صحنه‌هایی از بازی خطرناک ظاهر شد و این رویکرد محتاطانه می‌توانست به از دست رفتن سه امتیاز ختم شود.

پرسپولیس در لیگ قهرمانان فصل گذشته توانست با همین سبک و تنها دو گل خورده در تورنمنت قطر به فینال برسد و شاید کادر فنی این تیم می‌خواهد در هند هم از همین الگو پیروی کند. فشردگی بازی‌ها هم دلیل دیگری است که پرسپولیس بخواهد توانش را برای بازی‌ها تقسیم کند. با این حال عقب‌نشینی در برابر تیمی که سطح پایین‌تری دارد به نظر نمی‌رسد که انتخاب خیلی خوبی باشد.

تراکتور هم هرچند بازی را با یک امتیاز ترک کرد، ولی حسرت از دست رفتن برتری دو بر صفر را خواهد خورد. این تیم در شروع نیمه دوم مقابل پاختاکور به دو گل رسید و شاید بازیکنان تصور کردند که کار تمام شده، ولی در مسابقاتی در سطح لیگ قهرمانان خیلی مهم است که بتوان ریتم بازی را برای 90 دقیقه حفظ کرد. به محض اینکه تمرکز و شدت بازی تراکتور کمتر شد، پاختاکور توانست به سه گل متوالی برسد و چیزی نمانده بود که شاگردان خطیبی دست خالی بمانند. این تجربه خوبی برای تراکتور است که در بازی‌های بعدی با کنترل بیشتری بازی کند و اجازه ندهد برتری‌اش به این سادگی از دست برود.

این دو بازی نشان داد که تیم‌های ایرانی در مسیر سختی قدم گذاشتند و برای موفقیت و صعود در این مسابقات باید تمام لحظات هر شش بازی را با برنامه و تمرکز بالا بازی کنند. هر اشتباهی می‌تواند به قیمت از دست رفتن برتری و حسرت آنها تمام شود.