علی مغانی

 

لزوم رعایت نظم و انضباط درون تیم، جزو بدیهیات است. نیازی به تکرار نیست که وجود یک عنصر بی انضباط می‌تواند چه لطمه‌هایی به یک مجموعه بزند. مربیان معمولاً در برابر بازیکنان یاغی به دو دسته بزرگ تقسیم می‌شوند؛ گروه اول مثل کارلوس کی‌روش کوچکترین بی‌انضباطی را تحمل نمی‌کنند و به محض اولین کج‌روی، برای همیشه فوتبالیست بی‌انضباط را از فهرست تیم خارج می‌کنند و گروهی دیگر، مربیانی اهل مدارا هستند که به رغم برخورد اولیه، خیلی زود از مواضع خود کوتاه می‌آیند و مسأله با دسته گل و شیرینی، ختم بخیر می‌شود.

دانشگر به لحاظ فنی یکی از بهترین مدافعان حال حاضر استقلال است. او در یک سال گذشته در تمام پست‌های دفاعی بازی کرده و قدرت حمل توپ، اعتماد به نفس بالا و شم گلزنی، از او مدافعی کارآمد ساخته. با این حال او در رعایت مسائل انضباطی چنان سهل‌انگار است که نه فقط فرهاد مجیدی، بلکه استراماچونی و محمود فکری هم در مقاطعی با او به مشکل خورده بودند. اینکه سه مربی استقلال همگی در موضوع بی‌نظمی دانشگر اتفاق نظر داشته باشند، نکته‌ای است که قدرت دفاع کردن از او را سلب می‌کند.

در ماجرای بی‌انضباطی محمد دانشگر، فرهاد مجیدی رفتاری مشابه کارلوس کی‌روش پیش گرفت و با وجود پادرمیانی‌ها، حاضر نشد تصمیم خود را در قبال مدافع تیمش تغییر دهد. سرمربی استقلال اختیار کامل دارد که نفرات مورد نظرش را خودش انتخاب کند و اگر به هر دلیلی نمی‌خواهد با بازیکنی ادامه دهد، هیچ‌کس نمی‌تواند او را مجبور کند تصمیم دیگری اتخاذ کند اما در این مورد خاص، نقدهایی به عملکرد و رفتار فرهاد مجیدی وارد است. اول اینکه مجیدی در تمام این چند هفته‌ای که دانشگر را از تیم کنار گذاشته، کوچکترین توضیحی درباره دلایل تصمیم خود نداده. این از آن مواردی است که سرمربی می‌بایست با شجاعت و صراحت تمام، موضوع را با هواداران درمیان بگذارد و حتی اگر مصلحت ایجاب می‌کند که دلایل و جزئیات بی‌نظمی دانشگر علنی نشود، لااقل اعلام کند که آیا این تصمیم دائمی است یا موقتی؟ فرهاد مجیدی در این مدت درباره دانشگر صرفاً سکوت کرده و این سکوت، کمکی به ماجرا نمی‌کند.

فرهاد مجیدی اگر دانشگر را می‌خواهد، باید به صراحت اعلام کند که مدافع تیمش را با تنبیه انضباطی موقتی (ولو طولانی) مواجه کرده ولی اگر واقعاً قصد ندارد از او استفاده کند، چرا در فصل نقل و انتقالات مجوز خروج او را صادر نکرد؟ از منظر اخلاقی هم شایسته نیست که فوتبالیستی که حق بازی کردن دارد، بی‌هیچ توضیحی کنار گذاشته شود و فرصت حضور در تیم‌های دیگر از او سلب شود.

در واقع آنچه فرهاد مجیدی در قبال دانشگر انجام می‌دهد، بیش از اینکه به «تنبیه انضباطی» شباهت داشته باشد، نوعی «لجبازی» بی‌ثمر است. بایکوت کردن دانشگر نه تغییری در رفتار او ایجاد می‌کند و نه حاصلی برای باشگاه استقلال دارد. حالا که مشخص شده فرهاد مجیدی نظر مساعدی نسبت به بازگشت دانشگر ندارد و استقلال در مهم‌ترین مقطع فصل از این مدافعش صرفنظر کرده، ‌ای کاش زودتر مشخص می‌شد که سرمربی استقلال به طور کلی از دانشگر قطع امید کرده.