سامان موحدی راد
بعد از مدتها یک فوتبال ایرانی، درست از جایی که فکرش را نمیکردیم غافلگیرمان کرد و در شبی که خیلیها منتظر دیدن الکلاسیکو بودند ۹۰ دقیقه جذاب را پیش چشم فوتبالدوستان ترسیم کرد.
درباره بازی دیدنی و چشم نواز فولاد در برابر العین حرف میزنیم. نمایشی زیبا از تیم جواد نکونام که پیش از شروع رسمی دور گروهی رقابتهای لیگ قهرمانان آسیا هواداران فوتبال ایرانی را دلگرم به روزهای خوب و روشن کرد. راستش من هیچ وقت طرفدار بازی تیمهای جواد نکونام نبودهام. سبک بازی تیمهایش به نظرم کمی حوصله سر بر و به دور از فوتبال جذاب بود. ولی آنچه در نمایش برابر العین دیدیم، کاملاً نظرم را عوض کرد و نکونام را در لیست مربیهای ایرانی مورد علاقهام قرار داد. یک بازی هوشمندانه، مبتنی بر شناخت درست حریف و با برنامه و هیجانانگیز. دیگر خبری از دادن توپ و فضا به حریف و دنبال کردن سیاستهای ضدفوتبالی نبود و همین باعث شد تا یک شب خاطرهانگیز در عربستان رقم بخورد. به ویژه اینکه این اولین نمایش یک تیم ایرانی در عربستان بعد از سه سال بود.
صحبت درباره داشتههای دو تیم زیادهگویی است. میدانیم که تیمهای حاشیه خلیج فارس از چه زیرساختهایی برخوردارند و چه گردش مالی بالایی دارند که به آنها توانایی در اختیار گرفتن ستارههای زیادی را میدهد و در مقابل در ایران ساختار فوتبال چنین تعریف شده که تیمها نتوانند گردش مالی درست و زیرساختهای لازم در بخش خصوصی را داشته باشند. ضمن اینکه قانون منع به کارگیری خارجیها هم موجب شد تا دست ایرانیها در برابر حریفانشان خالیتر باشد. البته فولاد این شانس را داشت تا پاتوسی و شیمبا را پیش از این قانون در اختیار داشته باشد و از قضا این دو بازیکن هم در این بازی نقش تعیین کنندهای داشتند اما اگر بخواهیم درباره بازی خوب فولاد در برابر العین حرف بزنیم، حتماً باید درباره یکی از ستارههای این دیدار صحبت کنیم. صالح حردانی، وینگر راست فولاد که شب درخشانی را پشتسر گذاشت. یکی از آن استعدادهای ناب و کلاسیک فوتبال خوزستان که در عین جوانی جا و زمان خوبی را برای درخشش انتخاب کرد. او یکی از ستارههای فولاد بود و پیش از آنکه به زیبایی گل اول تیمش را به ثمر برساند چندین و چند بار تا مرز فروریختن دروازه العین هم پیش رفت. صالح حردانی از آن نامهایی است که نباید فراموشش کنیم و منتظر درخشش در آینده نزدیک هم باشیم.
نمایش آسیایی فولاد با نمایش این تیم در لیگ برتر تفاوتهای زیادی داشت. فولاد در فوتبال ایران تیمی اقتصادی بود که فصل گذشته در 30 بازی تنها 28 گل زد و امسال هم در 20 بازی تنها 17 گل زده است. شاهدی برای دلیلی که میگفتم طرفدار سبک بازی تیم نکونام نبودم اما در رقابتهای آسیایی انگار این تیم رخت و لباسی نو پوشیده و با اشتهایی سیریناپذیر قرار است به مصاف حریفان برود.