مازیار گیلکان

 

برای جواد نکونام بازی اصلی تازه آغاز شده است. اگرچه تیم او همچنان باید در لیگ برتر برای کسب سهمیه آسیایی بجنگد و لیگ برای نکونام و شاگردانش سرشار از انگیزه است اما لیگ قهرمانان آسیا می‌تواند نمایشگاه بهتری برای مربیگری جواد نکونام باشد.

نکونام در فولاد باید بهترین تصویر از مربیگری‌اش را در جوانی بسازد و این تصویر وقتی هیجان‌انگیزتر می‌شود که درخشش فولاد در لیگ قهرمانان آسیا را با نکونام ببینیم.

قدم اول فولاد محکم بود. پیروزی ۴-صفر فولاد مقابل العین امارات نشانی از قدرت تیمی است که نکونام در ساختن آن نقشی کلیدی دارد. ردپای نکونام در بازی فولاد پیداست و اثر او بر تیمش تحسین‌برانگیز.

با جواد نکونام به پیش از بازی با العین امارات برگردیم. او گفته بود: «هر چه بازی سختتر باشد بازیکنانم تلاش‌شان را بیشتر می‌کنند. این فلسفه کار ماست که با هدف مشخص و تلاشی زیاد به آنچه می‌خواهیم می‌رسیم. این را در این یک سال و نیم گذشته بخوبی نشان داده‌ایم و بارها ثابت کرده‌ایم. همیشه از بازیکنان تیم خواسته‌ام مثبت فکر کنند و روی توانایی‌های خودشان متمرکز باشند. فوتبال همیشه پر از شگفتی است. حتی اینکه فصل قبل توانستیم سهمیه آسیا بگیریم برای خیلی‌ها شگفتی بود اما ما به کاری که می‌کنیم اطمینان داریم و با برنامه‌ای از پیش تعیین شده و مشخص به دیدار برابر العین می‌رویم.»

جواد در مربیگری یک ویژگی مهم دارد.

 انگیزه او همیشه می‌تواند به تیمش منتقل شود: «در دوران بازیگری یاد گرفتم که تسلیم شدن یعنی توهین به فوتبال. این را به بازیکنانم هم گفته‌ام و این موضوع در ذهن آنها جا افتاده است. در جایی که ایستاده‌ایم هیچ چیز نمی‌تواند ما را تسلیم کند.»  این بهترین ویژگی برای یک مربی است که می‌تواند با همین فلسفه تیمش را سختکوش و پرانگیزه بار بیاورد. جواد نکونام در دوران فوتبالش نیز چنین بود. سخت تلاش می‌کرد و همین سختکوشی او را در مقایسه با بازیکنان مستعدتری در نسل خودش، موفق‌تر کرد.

جواد نکونام با همین روحیه شاید از مربیان هم‌نسل خود نیز سبقت بگیرد و این کار دشواری برای او نیست، چون هرگز خیال تسلیم شدن ندارد.