ایران ورزشی - راه اندازی دوباره فدراسیون بین‌المللی زنان مسلمان بعد از شروع فعالیت دوره جدید مدیریت کمیته ملی المپیک مصوبه هیأت اجرایی را گرفت و مسئولیت‌اش به الهه عرب عامری سپرده شد. مدیری که تجربه حضور در پست‌های مختلفی را دارد و مهم‌تر از همه با ساختار فدراسیونی که سال‌ها قبل با مدیریت فائزه هاشمی اداره می‌شد، آشنایی کامل دارد اما وجود یک مصوبه و انتخاب مسئول برای راه اندازی این فدراسیون کفایت نکرد چون با گذشت بیش از دو سال از تأیید هیأت اجرایی تا به امروز اتفاق ویژه‌ای نیفتاده است.

کمیته ملی المپیک که می‌خواهد در حوزه زنان اقدامات مؤثری را انجام دهد، با پیشنهادی که از سوی فعالان سابق فدراسیون اسلامی زنان داده شد، موافقت کرد و دستور تشکیل دوباره این فدراسیون را داد تا فدراسیونی که به دلایل سیاسی فعالیت‌اش منحل شده بود، دوباره کارش را شروع کند اما در همان مقطع می‌شد پیش بینی کرد که این فدراسیون خیلی راه به جایی نمی‌برد؛ چرا که شرایط سیاسی، فرهنگی و اجتماعی کشورهایی که قبلاً عضویت این فدراسیون بین‌المللی را داشتند، فرق کرده است.

در همان زمان این موضوعات در قالب گزارش‌هایی نوشته شد اما برخی از مسئولان سابق این فدراسیون از جمله مسئول جدید موضع گرفتند و حالا با گذشت دو سال و اندی به نظر می‌رسد خیلی امیدواری به رونق فعالیت‌های این فدراسیون وجود ندارد.

البته شیوع ویروس کرونا هم مزید بر علت شده و پذیرفتنی است که امکان رفت و آمد وجود نداشته اما مسأله این است که کرونا یک سال و دو سه ماه است که کشورهای دنیا را درگیر کرده و یک سال قبل از شیوع کرونا، مجوز فعالیت فدراسیون صادر شده است.

در ماه‌های ابتدایی راه اندازی، رئیس فدراسیون در واکنش به اینکه چرا اقدامی انجام نمی‌شود؛ موضوع نداشتن مکان برای فدراسیون را به عنوان دغدغه مطرح می‌کرد. البته مدت‌هاست که این مشکل رفع شده و در مجموعه انقلاب فضایی به این موضوع اختصاص پیدا کرده است.

طاهره طاهریان که از ابتدای فعالیت ورزش زنان در روزهای بعد از انقلاب، در تمام حرکت‌های رو به جلویی که انجام شده؛ نقش مهمی ایفا کرده؛ یکی از حامیان اصلی راه اندازی دوباره فدراسیون اسلامی زنان است. او که سه سالی است به عنوان نایب رئیس کمیته ملی المپیک فعالیت می‌کند؛ کمک کرد تا مصوبه تشکیل این فدراسیون را بگیرد و حالا با گذشت دو سال و نیم می‌گوید، کار نسبت به گذشته برای فعالیت در این حوزه سخت‌تر شده است.

او در پاسخ به این سؤال که آیا با توجه به روندی که تا به امروز طی شده؛ می‌توان امیدوار بود که این فدراسیون به نتیجه برسد؛ می‌گوید: «بپذیریم که در روند کند این فدراسیون، کرونا هم مزید بر علت شده است. البته باید مکاتباتی با کشورهایی که قبلاً عضویت فدراسیون اسلامی زنان را داشتند؛ صورت گیرد تا ببینیم که آیا اصلاً تمایلی به عضویت دوباره دارند. کاری که باید توسط کمیته ملی المپیک انجام شود و نظر NOC (کمیته ملی المپیک) کشورهای دیگر پرسیده شود.»

طاهریان که نگران است در آینده باز هم با این فدراسیون رفتار سیاسی صورت گیرد، می‌‌گوید: «باید از سفارت‌های ایران در کشورهای مختلف هم کمک گرفته شود.»

او با این حال به صورت تلویحی می‌پذیرد که فعالیت این فدراسیون در شرایط فعلی بسیار سخت است و مشخص نیست نتیجه‌ای که در گذشته گرفته شده، باز هم به دست می‌آید: «شرایط سیاسی کشورها و تعاملاتی که با هم دارند؛ با قبل متفاوت است. تعدادی از کشورهای عربی به خاطر مسائل سیاسی، ارتباط زیادی با ما ندارند. تعدادی از این کشورها مسابقاتی با عنوان «کشورهای عربی» بین خودشان برگزار می‌کنند و همه اینها به این معنی است که ما باید ببینیم آیا تمایلی برای فعالیت در فدراسیون کشورهای اسلامی از سوی این کشورها وجود دارد؟»

به نکاتی که طاهریان می‌گوید باید این موضوع را هم اضافه کرد که تقریباً در تمام رشته‌ها (به جز یکی دو رشته)، زنان مسلمان مجوز حضور در رقابت‌های بین‌المللی با پوشش اسلامی را دارند ضمن که کشورهای دیگر حتی قدری متفاوت‌تر از ایران با موضوع حضور زنان برخورد می‌کنند؛ بنابراین اگر زمانی رقابت‌های اسلامی زنان، تنها فرصت حضور زنان مسلمان در صحنه ورزش بوده؛ امروز المپیک و رقابت‌های آسیایی و جهانی؛ تبدیل شده به فضایی برای رقابت برای همه با هر اعتقاد و دینی. بنابراین بعید است تمایلی برای حضور در رویدادهایی با عنوان زنان مسلمان برای ورزشکاران کشورهای دیگر و مسئولان کشورهایشان وجود داشته باشد. البته طاهریان تأکید دارد که نباید رقابت اصلی که تاریخچه‌ای را دارد و زمینه‌ساز جریانات بزرگی شده حذف شود: «هیچ کسی نمی‌تواند نقشی که ورزش زنان ایران در توسعه ورزش زنان در کشورهای مسلمان داشته را نادیده بگیرد؛ بنابراین همچنان معتقدم بازی‌های اسلامی زنان باید حفظ می‌شد و حالا هم خیلی خوب می‌شود اگر بتوان این رقابت‌ها را احیا کرد.»