سام ستارزاده

 

«من چهار، پنج ماه است از این فضا (فضای کری‌خوانی) می‌خواهم دور باشم. می‌خواهم نباشم، چون می‌بینم شما ممکن است با یک کری‌ خواندن اشتباه خیلی از آدم‌ها را ناراحت می‌کنید. «زنده‌یاد مهرداد میناوند که در سال‌های اخیر و فضای مجازی با کری‌خوانی‌های خاص خودش با هواداران رقیب آبی شهره بود، چند ماه قبل به این جمله و این اعتقاد رسید. روبه‌رو شدن با این حقایق برای ما دنبال‌کنندگان فوتبال اما به ‌مراتب دشوارتر و جانکاه‌تر بود؛ مایی که اخبار نگران‌کننده پیرامون سومین بازیکن جوان تیم ‌ملی در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه را می‌شنیدیم، رنگ‌ها را کنار می‌گذاشتیم و از اعماق قلب از خداوند برای پیشکسوت فقید فوتبال‌مان طلب سلامتی می‌کردیم. مهرداد میناوند را با حرکات در عرض و شوت‌های ویرانگرش به یاد می‌آوریم، شوت‌هایی که نشستن یکی از آنها به تور دروازه تایلند ما را برای ادامه مسیرمان در جام ملت‌های ۱۹۹۶ امارات مصمم‌تر کرد و نرسیدن یکی دیگر از آنها به قفس توری یوگسلاوی در فرانسه، حسرت صعود به دور حذفی بزرگترین آوردگاه فوتبال ملی را در دل‌های ما نگاه داشت. یکی از نخستین لژیونرهای نسل طلایی فوتبال ایران که به ‌جای بوندس‌لیگای آلمان، در بوندس‌لیگای اتریش خوش درخشید. در اشتروم‌گراتس اتریش، رکورد حضور در لیگ قهرمانان اروپا را در میان ایرانیان به نام خود کرد و قاب‌های زیبایی نظیر تکل قاطعانه‌اش روی پای دیوید بکام را خلق‌کرد. انرژی 25 ابدی پرسپولیس و تیم ملی هم در مقابل توپ فوتبال و هم جلوی دوربین‌ها و میکروفن‌های تلویزیونی تمام ‌ناشدنی بود. بدا که این انرژی نیز برای دریبل‌ زدن بدقلق‌ترین حالت ویروس منحوس کرونا کافی نبود. گذاشتن پیشوند «مرحوم» برای مهرداد میناوند، برای ما ساده نیست؛ چرا که رفتنش را هنوز باور نداریم. وی تنها دو ماه پس از ازدواجش که مقارن با سالگرد تولد 46 سالگی‌اش بود، دار فانی را وداع گفت؛ در بدترین زمان ممکن.

حال دیگر کسی به 4و2 نشان‌ دادن‌های مرحوم میناوند برای استقلالی‌ها توجه نمی‌کند. کری‌هایی که خواند، پاسخ‌ها و بعضاً توهین‌هایی که شنید، همگی بی‌ارزش شده‌اند. آنچه از همتای رضا شاهرودی در پرسپولیس دهه 70 به‌ جای ماند، احترام و نوع‌دوستی‌اش در خارج مستطیل سبز است. وی صمیمانه برای علی دایی و علی کریمی آرزوی آشتی کرد و مراسم خاکسپاری‌اش دو اسطوره فوتبال کشور را با هم متحد کرد. در آخرین تجربه مربیگری‌اش در سپیدرود، نه‌تنها تمام‌قد از سرمربی‌ تیم و همبازی سابقش، خداداد عزیزی حمایت کرد، بلکه مقابل واکنش‌های تند او، جز متانت و سکوت احترام‌آمیزی که به آن افتخار می‌ورزید، چیزی بروز نداد.

زیباترین تصویر روی سکوها در تاریخ شهرآوردها، در دربی 82 ثبت شده؛ جایی که قرمزها نام زنده‌یاد ناصر حجازی و سپس، آبی‌ها نام شادروان هادی نوروزی را صدا می‌زدند. رفتن مهرداد میناوند برای تمام جامعه فوتبال تلخ ‌بود و برای هواداران پرسپولیس و سپاهان تلخ‌تر اما برای مایی که گاهی از فوتبال سکویی برای ایجاد کدورت و نفرت‌پراکنی میان همدیگر می‌سازیم، یادآور این جمله معروف برتراند راسل است که می‌گوید: «تنها انسانیت را در نظر داشته‌ باشیم و باقی چیزها را فراموش کنیم.»