مارتین ساموئل

 

اریک گارسیا گفته بود حاضر است برای بارسلونا مجانی بازی کند. با توجه به اوضاع مالی باشگاه، به نظر می‌رسد او مجبور خواهد بود این کار را انجام دهد. قیمتی که منچسترسیتی برای این مدافع میانی 20 ساله در نظر گرفته حدود 65/ 2میلیون پوند است، یعنی معادل 10 روز دستمزد لیونل مسی. در هر حال، این مبلغ برای مدافع جوان و بااستعدادی که قهرمان جام ملت‌های اروپا در سطح زیر 17 و زیر 19 سال شده و چهار بازی ملی برای تیم بزرگسالان اسپانیا انجام داده، عملاً یعنی رایگان. اما بارسلونا حتی همین مبلغ را هم نمی‌تواند بپردازد. گزارش مالی سالانه آنها که نشان داده که 173/ 1 میلیارد یورو بدهی دارند که شامل 600 میلیون یورو سرمایه در گردش، تا 320 میلیون یورو مبالغ انتقال پرداخت‌نشده، 200 میلیون یورو دستمزد پرداخت‌نشده، 280 میلیون یورو وام بانکی، 200 میلیون یورو اوراق قرضه، 5/ 83 میلیون یورو بدهی به تأمین‌کنندگان و 55 میلیون یورو بدهی به سازمان‌های دولتی می‌شود. آنها با اعتبار 145 میلیون یورویی توانستند برای شش ماه دستمزدها را فراهم کنند. تاکنون پیش نیامده بود هیچ باشگاهی بدهی ده‌رقمی داشته باشد. شاید بتوان گفت که بارسلونا در شرایط معمول، قدرت مالی لازم را داشت که از این مخمصه رهایی یابد اما نه در دوران همه‌گیری ویروس کرونا. آنها در تابستان لوییس سوارس را به این دلیل نفروختند که رونالد کومان تصور می‌کرد دوران اوج او سپری شده است. آنها بهترین گلزن این فصل لالیگا – که برای تیم صدر جدول اتلتیکو مادرید بازی می‌کند – را به این دلیل فروختند که از عهده پرداخت دستمزدش برنمی‌آمدند. می‌گویند بازی جوانمردانه مالی برای اینکه اتفاقاتی که برای باشگاه پورتسموث افتاد تکرار نشود ضروری است اما این حرف صحیح نیست، چون بازی جوانمردانه مالی پیش از اضمحلال باشگاه پورتسموث تصویب شد و حالا باید پرسید که این قانون چرا برای بارسلونا اجرا نشد؟ خاویر تباس، رئیس لالیگا درباره بارسا چه می‌گوید که شاید مجبور شود کل ساختار مالکیت‌اش را عوض کند تا بتواند پابرجا بماند؟

ما می‌‌دانیم که او درباره علاقه منچسترسیتی به مسی چه فکری می‌کند، چون این را در پاییز به شکلی آشکار بیان کرد: «تنها باشگاه لیگ برتری که درباره خرید مسی صحبت می‌کند سیتی است، چون آنها خارج از قواعد فوتبال هستند. چیزی که برایم نگران‌کننده است این است که آنها می‌توانند در حالی که مقررات یوفا را زیر پا می‌گذارند، به سراغ چنین بازیکنی بروند.»

و بدهی 173/ 1 میلیارد یورویی؟ آیا این مطابق مقررات یوفا است؟ از دید تباس که مشکلی ندارد. باشگاهی با اندازه بارسلونا که حالا حتی به اندازه مبلغ انتقال چوبا آکپوم از پائوک سالونیکا به میدلزبورو هم پول ندارد، سالم است؟ حالا ابهامی که پیرامون آینده مسی وجود دارد مشخص می‌شود. مسأله مسی نیست، مسأله باشگاه است. اینکه آیا آنها می‌توانند دستمزدش را بپردازند یا نه. با دستمزد فعلی که بعید است. مسی برخلاف گارسیا، حاضر نیست مجانی بازی کند. تخمین‌های محافظه‌کارانه نشان می‌دهد که او پس از کسر مالیات، هفته‌ای 560 هزار یورو دستمزد می‌گیرد. اگر بارسا پول خرید گارسیا را ندارد، بی‌تردید پول دستمزد مسی را هم ندارد. خوان لاپورتا، نامزد ریاست بارسلونا ناراحتی خود را از ابراز علاقه علنی پاری سن ژرمن اعلام کرده است اما مسأله این است که نگه داشتن مسی پول می‌خواهد و حرف‌های لاپورتا مفت است. آگوستی بندیتو، رقیب او برای ریاست بارسلونا واقع‌گراتر است: «من خوشبین نیستم. به احتمال فراوان، او در تابستان از جمع ما جدا خواهد شد.»

اما منچسترسیتی کدام مسی را جذب خواهد کرد؟ سقوط اقتصادی بارسلونا روی بسیاری از بازیکنان تأثیر گذاشته است. مسی برای اولین بار در دوران ورزشی‌اش در بارسا اخراج شد، آن هم بر سر دعوایی بدون توپ. آن صحنه خلاصه‌ای بود از زوالش. او متحدانش را در میدان و خارج از میدان از دست داده و باشگاه هم مسیرش را گم کرده است. بارسلونا پیش‌تر هم قدم‌های اشتباهی برداشته بود – مانند همه باشگاه‌های دیگر، چه کوچک و چه بزرگ – اما با نبوغ مسی توانسته بود جان سالم به در ببرد. مربیان عوض می‌شدند، بازیکنان از این تیم جدا شده یا بازنشسته می‌شدند اما استعداد مسی توازن را برقرار می‌ساخت. حالا، مشکلات بارسلونا حل‌ناپذیر به نظر می‌رسد و مسی هم بخشی از این مشکلات است. آنها نمی‌توانند او را مانند سابق در تیمشان داشته باشند؛ مگر آن که او به روش گارسیا عمل کند.

اما او گزینه‌های بهتری هم روی میز 

دارد.

منبع: دیلی میل