بایرن‌مونیخ همچنان قدرت اول فوتبال آلمان است اما نیمه اول فصل 2021-2020 بوندس‌لیگا به اندازه خودش شگفتی داشت. دویچه وله بهترین‌ها و بدترین‌ها را انتخاب کرده است.

 

بهترین بازیکن: روبرت لواندوفسکی

در نظرگرفتن بهترین بازیکن جهان از نگاه فیفا شاید بدیهی‌ترین انتخاب باشد. او در این فصل 23 گل زده که از کل آمار آگزبورگ، بیلفلد، کلن، ماینتس و شالکه بیشتر است. بایرن‌مونیخ مثل همیشه به مهاجم لهستانی وابسته بوده و در سه تا از چهار بازی که او نتوانسته گل بزند، امتیاز از دست داده.

 

بهترین بازیکن جوان: سیلاس وامانگیتوکا

آمار گل این بازیکن 21 ساله (10 گل و سه پاس گل) از ارلینگ هالند (14 گل و 2 پاس گل) بهتر نیست اما باید او را پدیده سمت راست دفاع اشتوتگارت دانست که تازه به دسته اول برگشته. او به خصوص در برد 5 بر یک برابر بوروسیادورتموند در دسامبر درخشید و دو گل زد و یک پاس گل داد تا جایی که مربی‌‎اش، پلگرینو ماتارازو استعدادش را بی‌حد توصیف کرد.

 

بهترین خرید: ریدل باکو

انتقال 10 میلیون یورویی او از ماینتس به ولفسبورگ چندان مورد توجه رسانه‌ها قرار نگرفت اما او بدون شک یکی از دلایل شرایط خوب ولفسبورگ است. باکو که در ماینتس بیشتر هافبک بود، بهترین دفاع راست آلمان شده است. او مورد توجه یواخیم لوو مربی آلمان هم قرار گرفت و دو ماه قبل نخستین بازی ملی‌اش را انجام داد.

 

بهترین مربی: پیتر بوژ

لورکوزن می‌توانست در مسیر افت قرار گیرد وقتی دو ستاره هجومی‌اش کای هاورتز و کوین فولاند را به ترتیب به چلسی و موناکو فروخت اما بوژ تیم را در میانه فصل در رتبه سوم قرار داده. موفقیت حاصل تفکر مبتنی بر حمله بوژ است. تفاضل گل تیم او مثبت 14 است که با تیم دوم جدول، لایپزیگ برابر است، بهترین تفاضل در اختیار بایرن است، مثبت 28. اگرچه رقابت برای قرارگرفتن در چهار رتبه ابتدایی سخت و سنگین است اما لورکوزن در مسیر بازگشت به لیگ قهرمانان قرار دارد.

  

بیش از انتظار: اونیون برلین

برای دومین فصل در تاریخشان در بالاترین سطح فوتبال باشگاهی آلمان حضور دارند اما خودشان را یکی از سرسخت‌‎ترین تیم‌های لیگ کرده‌اند. در برابر برخی از بهترین گلزنان لیگ مقاومت کرده‌اند، دورتموند و لورکوزن را برده‌اند و از بایرن یک امتیاز گرفته‌اند. تیم اورس فیشر هماهنگ است و مبتنی بر ضدحمله. خیلی از بازگشت مکس کروز به آلمان بهره برده‌اند اما به این بازیکن 32 ساله و درخشان متکی نیستند و از هشت بازی بعد از شروع مصدومیت او 12 امتیاز گرفته‌اند. تیم همشهری اونیون یعنی هرتا اوضاع نابسامانی دارد اما «آهنی‌ها» می‌توانند در این فصل حتی سهمیه اروپا را بگیرند.

 

 کمتر از انتظار: بوروسیادورتموند

آخرین بار که دورتموند بعد از 18 بازی خارج از منطقه سهمیه لیگ قهرمانان قرار داشته، در فصل 2015-2014 بوده یعنی آخرین فصل مربیگری یورگن کلوپ که بیشتر فصل را در نیمه دوم جدول سپری کردند هرچند با خیزش آخر فصل، در نهایت هفتم شدند. حالا هم هفتم هستند و این برای تیمی که برخی از بااستعدادترین‌های اروپا را دارد، زیبا نیست. بعد از اخراج لوسین فاوره، با ادین ترزیچ پیشرفت خاصی نداشتند. نایب قهرمان فصل قبل ظرفیت کافی برای برگشتن به جمع چهار تیم اول را دارد اما با لایپزیگ، لورکوزن، ولفسبورگ، گلادباخ و حتی اونیون، قطعاً کار خیلی آسانی نیست.

  

کاندیدای قهرمانی: بایرن‌مونیخ

کسی نظر دیگری دارد؟ قهرمان سه‌گانه در سطحی پایین‌تر نسبت به فصل قبل بازی می‌کند. برنامه فشرده که طبق آن در چهار ماه 25 بازی انجام دادند، نقش خودش را به خوبی ایفا کرده در اینکه نتوانند از ظرفیت‌شان به طور کامل استفاده کنند اما تیم هانسی فلیک همچنان سلطان بی‌رقیب آلمان است و برتری هفت امتیازی نسبت به لایپزیگ رده دومی؛ یعنی با اقتدار به سوی نهمین قهرمانی متوالی در حرکتند. شاید سال بعد کسی جلویشان را گرفت.

 

کاندیدای سقوط: شالکه

 30 بازی بدون برد، این تیم را به دلیلی نامطلوب خبرساز کرد و اگرچه پیروزی 4 بر صفر برابر هوفنهایم به این روند پایان داد اما تنها فرصت پیدا کردند نفسی بکشند و بعد از آن سه باخت متوالی را متحمل شدند. بازگشت قهرمانان باشگاه، کلاس یان هونتلار و سئاد کولاسیناچ شاید روحیه شان را تقویت کند اما با کسب تنها هفت امتیاز از 18 بازی، نخستین سقوطشان بعد از سال 1988 اجتناب ناپذیر است، هیچ تیمی چنین شروع بدی در دسته اول نداشته که در نهایت سقوط نکند.

 منبع: دویچه وله