علی بالا غفاری از نخستین نسل کشتی‌گیران کشورمان بود که موفق شد در یک تورنمنت بین‌المللی برای ایران مدال کسب کند. محل تولد او مشخص نیست؛ تهران و باکو دو شهری هستند که به عنوان زادگاه غفاری معرفی شده‌اند. او در سال 1320 ورزش را با وزنه‌برداری و زیر نظر محمود نامجو آغاز کرد که در آن زمان در این رشته صاحب شهرت شده بود. یک سال بعد با دیدن کشتی‌های برگزار شده در امجدیه به این رشته علاقه‌مند شد و کشتی را در کنار کریم رحیمی آغاز کرد. در سال 1324 در مسابقات قهرمانی کشور تا فینال رسید و سرانجام با امتیاز مغلوب رهی شد. پس از آن، دوران قهرمانی‌های غفاری آغاز شد و از سال 1326 تا 1329 در کشتی آزاد و فرنگی همواره نفر اول وزن خود بود؛ چه وزن پنجم و چه وزن ششم. در المپیک 1948 لندن او سه مسابقه داد که تنها در برابر سئونگ یونگ کیم کره جنوبی با ضربه فنی پیروز شد اما دو باخت مقابل رقبای آفریقای جنوبی و آمریکا موجب کنار رفتن او از جدول مسابقات شد. یک سال بعد، او یکی از اعضای تیم ایران بود که همراه با مصر این شانس را داشتند که در رقابت‌های سال 1949 اروپا در ترکیه به صورت میهمان شرکت کنند. غفاری در 73 کیلو یکی از چهار کشتی‌گیر ایرانی بود که تا فینال صعود کرد. او در دیدار نهایی مقابل جلال آتیک مربی آینده تیم ملی ترکیه شکست خورد تا آتیک، غفاری و پِر برلین سوئدی عناوین اول تا سوم این وزن را از آن خود سازند. دو سال بعد که رقابت‌های جهانی در هلسینکی برگزار شد، غفاری به وزن 67 کیلو آمد تا عبدالله مجتبوی در 73 کیلو کشتی گرفته و عنوان سوم را از آن خود سازد (جلال آتیک باز هم در این وزن قهرمان شد.) اما غفاری این بار توفیقی کسب نکرد. او یک دهه بعد در رقابت‌های جهانی 1961 یوکوهاما کمک حبیب بلور بود و این دو هدایت تیمی را برعهده داشتند که برای نخستین بار قهرمان جهان شد. غفاری دو سال بعد نیز در غیاب بلور، همراه با نبی سروری هدایت ایران را عهده‌دار بودند. بعدها در سه دوره رقابت‌های جهانی از 1969 تا 1971 او سرمربی ایران شد و دو عنوان سومی و یک نایب قهرمانی با ایران به دست آورد.  به هنگام میزبانی ایران در مسابقات جهانی کشتی در سال 1973 م. (1352 ش.) نیز او عضو کمیته فنی مسابقات بود. پست‌های او بعد از انقلاب سرپرستی پارک خرم (ارم)، کار در گمرک بازرگان و سرانجام بازرسی فدراسیون محمد ترکان بود. غفاری در اردیبهشت 1386 در حالی در بی خبری جامعه کشتی از دنیا رفت که مدت‌ها درگیر بیماری طولانی‌مدتی بود و در این مدت یکی از سه دختر او، از علی بالا پرستاری می‌کرد.