با وجود تمام رکوردهای فتح شده و مرزهای جابه‌جا شده توسط پرسپولیس در زمان برانکو ایوانکوویچ، یک نقطه ضعف در سرمربی سابق سرخ‌ها غیرقابل انکار بود. هرچند عدم توجه کافی به جوانگرایی پشت نتایج رویایی پرسپولیس سال‌های 1395 تا 1398 پنهان بود اما در مقطعی پس از نایب قهرمانی لیگ قهرمانان 2018، آثار سوء آن در اردوگاه سرخ‌ها و در شرایطی که پنجره نقل‌وانتقالاتی آنها نیز مسدود شده بود، به‌خوبی حس شد. حال که قرمزها در موقعیتی تقریباً مشابه دو سال قبل و این‌بار با یحیی گل‌محمدی از عمق کم اسکوآد خود می‌نالند، نیاز به بنزین سبز برای ادامه حرکت در مسیر قهرمانی پنج‌باره را بیش از هر زمانی احساس می‌کنند.

گل‌محمدی در اراک ناچار شد جای خالی زوج سیدجلال–کنعانی در قلب خط دفاع را با سیداحسان حسینی و مهدی شیری پر کند. احسان حسینی، یک مدافع میانی 185 سانتی‌متری است، یعنی 3 سانتی‌متر بلندقامت‌تر از کاپیتان جلال. با این حال و با وجود هافبک‌های دفاعی سرزنی همچون احمد نوراللهی و کمال کامیابی‌نیا که گل اول پرسپولیس را نیز با ضربه سر به ‌ثمر رساند، روی دو ضربه ایستگاهی مشابه تسلیم می‌شود؛ یعنی دو بار گزیده‌ شدن از یک سوراخ. شکی نیست که اگر مدافعان میانی اصلی پرسپولیس بودند، می‌توانستند از حداقل یکی از این دو گل جلوگیری کنند. ولی یک احسان حسینی باتجربه‌تر نیز توانایی انجام چنین کاری را داشت.

گابریل کالدرون را می‌توان جسورترین سرمربی پنج سال اخیر پرسپولیس دانست. معرفی مهدی عبدی که در سه بازی بزرگ سرخ‌پوشان در چند ماه اخیر پایش به گلزنی باز شده، دستاورد خطرپذیری این سکاندار آرژانتینی است. در اواخر لیگ بیستم و البته نقل‌وانتقالات تابستانی، با خرید جوانانی نظیر علی شجاعی و محمدمهدی مهدی‌خانی و البته میدان ‌دادن به سعید حسین‌پور، تصورات بر این بود که یحیی نیز راه کالدرون را ادامه خواهد داد، بدون اینکه جوانگرایی برای وی به یک توفیق اجباری بدل گردد.

در مورد دو خرید تابستانی جوان پرسپولیس، به‌ویژه مهدی‌خانی که یحیی با سبک بازی‌اش آشنایی کامل دارد، اگر پرسپولیس می‌خواهد در فاز حمله با کمبود بازیکن گلاویز نباشد و ناگزیر به قرار دادن احمد نوراللهی در پست غیرتخصصی نباشد، چاره کار اعتماد به این دو است. در دفاع، احسان حسینی و حسین‌پور به اعتماد، تجربه و در نتیجه، زمان بازی بیشتر نیاز دارند و کادر فنی پرسپولیس با این انتخاب، دست خودش را بازتر خواهد دید. ارتش سرخ می‌تواند (و باید) با چند خرید باکیفیت در بازار زمستانی مشکل کمبود بازیکن در پست‌های کلیدی‌اش را تا حدودی مرتفع کند ولی نباید تنها به این خریدهای اسم و رسم‌دار اکتفا کند.