شاید اسطوره چلسی باشد اما حتی برای فرانک لمپارد هم در برابر مربی اخراج‌کردن‌های رومن آبراموویچ در استمفوردبریج امانی نیست. پنج باخت در هشت بازی لیگ کافی بود تا نسخه لمپارد بعد از تنها 18 ماه در باشگاهی پیچیده شود که رکورد گلزنی‌اش را در اختیار دارد. 

اخبار حکایت از آن داشت که چند روزی بود این تصمیم گرفته شده و حتی قبل از پیروزی برابر لوتون تاون در جام حذفی، توماس توخل به‌عنوان جانشین لمپارد انتخاب شده. در بیانیه باشگاه از سوی مالک روس، مارینا گرانوفسکایا، مدیر باشگاه و پتر چک، مدیر فنی و عملکرد تیم درباره قطع همکاری با لمپارد آمده: «بازی‌ها انتظارات را برآورده نمی‌کرد و هیچ چشم‌انداز مشخصی درباره پیشرفت تیم که در میانه جدول قرار گرفته، وجود نداشت.»

آنها به درخواست زمان هافبک سابق تیم ملی انگلیس به منظور جاانداختن تیم کم‌تجربه با خریدهای گران تابستانی توجهی نکردند چون لمپارد با کسب متوسط 67/1 امتیاز در هر بازی بدترین عملکرد را در میان مربیان دوران آبراموویچ داشته.

شاخص‌ترین ضعف لمپارد در گرفتن بهترین بازی از ورودی‌های جدید بود؛ بخصوص زوج آلمانی تیمو ورنر و کای هاورتز. این دو بخشی از ولخرجی 220 میلیون پوندی تابستانی چلسی بودند که بیش از هر تیم دیگری هزینه کرد اما هیچ‌یک نتوانستند فرم عالی خود در بوندس‌لیگا را تکرار کنند برای اینکه لمپارد نتوانست در سیستم مورد علاقه‌اش، 3-3-4 جای مناسبی برای‌شان پیدا کند.

مربی 42 ساله مایل بود هسته انگلیسی تیمش را که در فصل اول مسئولیتش باعث موفقیت تیم شده بودند، حفظ کند اما از میان بازیکنان بومی که مدنظر او بود، تنها بن چیلول برایش خریداری شد. دکلان رایس، هافبک وستهم، جیدون سانچو، بال بوروسیادورتموند و بن وایت، مدافع برایتون همه از نظر تصمیم‌گیران باشگاه خیلی گران به نظر رسیدند و باشگاه میل داشت از بند فسخ قرارداد ورنر و حکیم زیش استفاده کند و به‌ترتیب آنها را از لایپزیگ و آژاکس به خدمت بگیرد.

هاورتز را خیلی استعداد فوق‌العاده‌ای می‌دانستند که در سطحی بالاتر از بایرلورکوزن بازی می‌کند ضمن اینکه تصمیم به جذب تیاگو سیلوا به‌عنوان بازیکن آزاد از پاری‌سن‌ژرمن، تصمیم دقیقه آخر بود برای اینکه آبی‌ها می‌خواستند از روابط اروپایی خود بهره بگیرند.

با وجود آنکه بازیکنان جدید در فهرست اولیه بازیکنان مورد نظر لمپارد نبودند، تردیدی نیست که او یکی از بااستعدادترین گروه‌های اروپا را در اختیار داشت و تلاش زیادی کرد برای اینکه هماهنگی را میان آنها ایجاد کند اما در نهایت قربانی یک رختکن متشتت پر از بازیکنان مستعد شد.

برخی احساس می‌کردند لمپارد بعد از باخت‌ها، غیرمنصفانه بازیکنانش را سرزنش می‌کند و عده‌ای از علنی کردن ناراحتی‌شان درباره فرصت نداشتن برای بازی ابایی نداشتند. درگیری مارکوس آلونسو با لمپارد بعد از تساوی 3 بر 3 با وست برومویچ در رختکن اختلاف ایجاد کرد ضمن اینکه امثال امرسون پالمیری، آنتونیو رودیگر و فیکایو توموری از اینکه در تابستان به تیم دیگری نرفته بودند، رضایت نداشتند.

این باعث شد لمپارد تیمی متشکل از سه دفاع چپ، پنج مدافع میانی و گران‌ترین دروازه‌بان جهان که نیمکت‌نشین است، داشته باشد. در هفته‌های آخر مربیگری او، برخی ستاره‌های تیم لمپارد را مقصر فرم ضعیف‌شان قلمداد کردند و «جو عجیبی» بر رختکن حکمفرما شد؛ چیزی که توخل باید در اصلاحش در تیم نهم جدول بکوشد.

وظیفه او ایجاد اتحاد در تیمی است که با برخی بازیکنانش مثل تیاگو سیلوا و کریستین پولیشیچ سابقه همکاری دارد، هموطنان خارج از فرم، ورنر و هاورتز در آن هستند و عده‌ای بازیکن که به لمپارد وفادارند.

مربی سابق پاری‌سن‌ژرمن نه‌تنها باید این بازیکنان را از توانایی‌های خودش مطمئن کند بلکه باید هوادارانی را قانع کند که یکی از اسطوره‌های‌شان اخراج شده. بزرگترین گروه هواداری چلسی در هفته‌های اخیر خواهان وقت دادن بیشتر به لمپارد شدند و بنر بزرگ «ما به لمپارد اعتماد داریم» را در استمفوردبریج به نمایش درآوردند.

شاید برای خلاصی از چنگال انتقاد هواداران، آبراموویچ پیشدستی و قبل از اخراج لمپارد جایگاه اسطوره‌ای او را یادآوری کرد: «لمپارد چهره شاخصی در تاریخ چلسی است و جایگاه او دست‌نخورده باقی می‌ماند. به‌عنوان نماینده همه اعضای باشگاه از فرانک به‌خاطر اقداماتش تشکر می‌کنم و امیدوارم در آینده موفق باشد. در استمفوردبریج همیشه به روی او باز است.»

حالا که تماشاگران به استادیوم‌ها نمی‌آیند نمی‌توان درک کاملی از واکنش آنها داشت اما بدون شک رفتن او کام بسیاری از هواداران را تلخ می‌کند. توخل شاید حال آنها را عوض کند اما تنها در صورتی که بهتر از لمپارد تیم را در مسیر صحیح قرار دهد.

منبع: گل