سام ستارزاده

 

قهرمان بلامنازع چهار فصل اخیر لیگ، با شکست در فینال آسیا و چهار تساوی پی‌درپی در بازی‌های داخلی، به یک شوک بزرگ فرو رفته. این شوک، بی‌شک ناشی از خستگی مضاعف پرسپولیسی‌ها و تا حدودی، دلسردی بازیکنان تیم پس از از دست دادن فرصت دوباره قهرمانی آسیا بوده که هر دو عواملی طبیعی هستند اما پس از شهرآورد 94، زبانه‌گیری دوباره آتش زیر خاکستر اختلافات میان سرمربی و رئیس هیأت‌مدیره پرسپولیس، نمکی که روی زخم موقت قرمزها پاشیده شد تا سوزش و اضمحلالی شدیدتر را احساس کنند.

در کنفرانس مطبوعاتی پیش از بازی با فولاد، حمید مطهری، دستیار اول یحیی گل‌محمدی، با جملاتی انگیزشی و امیدبخش نظیر پرسپولیس واقعی را از فردا ببینید و ما پرسپولیس هستیم و نیاز داریم همیشه بهترین باشیم نشان‌داده که عزم کادر فنی سرخ‌پوشان برای احیای روحی و روانی بدنه تیم جزم است اما خود گل‌محمدی که نفر اول این کادر فنی است، وارد مجادله‌ای فرسایشی با مهدی رسول‌پناه شده.

طبیعتاً در بسیاری موارد، سرمربی قرمزهای پایتخت حق دارد شاکی باشد. اهمال در داستان جدایی ستاره‌های پرسپولیس و یا حتی در برخی موارد، فراری ‌دادن آنان، مسأله‌ای است که اگر اعتراض یحیی را موجب گردد، وی را محق بدانیم. با این وجود، درگیری‌های رسانه‌ای سرمربی شایسته و مدیر ناشایست، آخرین حاشیه‌ای است که پرسپولیس به ایجادش نیاز دارد.

پرونده مرافه گل‌محمدی و رسول‌پناه حال به یک اختلاف میان مدیرعامل و رئیس هیأت‌مدیره در باشگاه بدل گشته. این ماجرا می‌توانست پیش از انتشار چند ویدیوی جنجالی و پرسش‌برانگیز خاتمه یابد؛ یعنی بدون سلب آرامش از اردوگاه قرمزها، درست در زمانی که به آن نیاز دارند. 

دندان لقی که پوسیدگی آن پرسپولیس را در تابستان تضعیف کرد، اگر به‌موقع جراحی می‌شد، این گلاویزی‌ها، این عصب‌کشی، این اولتیماتوم دوسرباخت گل‌محمدی، درمان دردناک پرسپولیسی‌ها نمی‌بود.

شکی نیست که گل‌محمدی سرمربی دلسوز پرسپولیسی‌هاست و جنگی که به راه انداخته نیز از سر خیرخواهی است اما تجربه مدیریتی استقلال و پرسپولیس این حقیقت تلخ را ثابت‌کرده که بدون توجه متولیان اصلی مشترک به مدیران منسوبشان، بهبود این اوضاع دستاوردی نیست که به سادگی نصیب ‌گردد.

 یحیی سرمربی باهوشی است که اثبات‌کرده اهمیت مسائل روحی-روانی را به‌خوبی از بر است. فارغ از نتیجه بازی با فولاد، ارتش سرخ هنوز هم می‌تواند جانی تازه بگیرد و از نو روی پای خودش بایستد اما به شرطی‌که تمرکز مسئولین فنی تیم به‌جای حواشی تلخ خارج زمین، به چارچوب مستطیل سبز معطوف گردد.