تقابل‌های استقلال و تراکتور همواره از جذابیت‌های بسیاری در لیگ برخوردار بوده و هرگاه این دو تیم رخ‌دررخ هم قرار گرفته‌اند، اتفاقات متعددی در این بازی رخ داده است. تراکتور از زمانی که بعد از سال‌ها لیگ‌یک‌نشینی به لیگ برتر رسید، تا امروز هیچگاه طعم شیرین قهرمانی در لیگ برتر را نچشیده، اما این تیم همواره یکی از مدعیان جدی قهرمانی در لیگ برتر بوده است. رجوعی به آخرین تقابل دو تیم این واقعیت بزرگ را به اثبات می‌رساند که تبریزی‌ها مقابل استقلال و پرسپولیس همیشه فوتبالی منسجم به اجرا می‌گذارند و حتی خود را برتر از این دو تیم هم می‌دانند. سرخ‌های تبریزی در آخرین تقابل با استقلال برد بزرگی را به دست آوردند و توانستند با برتری 3 بر 2 استقلال را در فینال جام حذفی شکست دهند و تیمی که فصل پیش در دست فرهاد مجیدی بود را از رسیدن به جام دور کنند.

در این بازی گرچه پای جام در میان نیست اما پیروزی دوباره تراکتور مقابل استقلال سبب دوری آبی‌ها از صدر جدول خواهد شد و حتی جایگاه محمود فکری را به خطر خواهد انداخت. در واقع باید به این بازی نیز مانند دیگر تقابل‌های دو تیم مهم و البته استراتژیک نگریست؛ استراتژیک از این منظر که اگر استقلال نتواند تراکتور را در تبریز شکست دهد ادامه کار برای محمود فکری قدری دشوارتر خواهد شد.

هرچند استقلال اکنون از جایگاه خوبی در میان مدعیان قهرمانی در لیگ برتر برخوردار است اما شکست و حتی تساوی در تبریز تیم محمود فکری را از موقعیت صدرنشینی دور خواهد کرد و به موازات آن انتقادها نیز فزونی خواهد گرفت.

همین حالا به‌رغم آنکه استقلال از وضعیت مناسبی سود می‌برد، اما بسیاری از هواداران این باشگاه از شرایط فنی تیم خود راضی نیستند و اعتقاد دارند تیم‌شان با فکری به نقطه روشنی در لیگ بیستم نمی‌رسد. همین دیدگاه کافی است تا محمود فکری به‌خوبی به آنچه پیش رویش قرار دارد پی ببرد و تیمش را بر خلاف دربی که عمیقاً محتاط بود، به‌جهت کسب 3 امتیاز وارد کارزار بازی با تراکتور کند.

باید باور داشت حتی تساوی در تبریز هم از نگاه هواداران استقلال و کارشناسان پذیرفتنی نیست و تیمی که قصد قهرمانی در لیگ برتر را دارد باید در مقابل مدعیان بهترین نتایج ممکن را به دست آورد تا فاصله امتیازی‌اش را در جدول بیشتر کند.

استقلال در حال حاضر نه توانسته فاصله امتیازی مناسبی با سایر رقبای خود در لیگ بیستم ایجاد کند و نه به‌لحاظ فوتبالی تیمی است که شایسته قطعی قهرمانی به نظر برسد، به همین دلیل تنها تغییر سبک و ارائه نمایشی محکم بخصوص مقابل مدعیان و ایجاد فاصله امتیازی مناسب است که حس امیدواری به تیم محمود فکری را بیشتر می کند وگرنه شکست و حتی تساوی در تبریز نیز برای از بین بردن این حس بدبینی کفایت نخواهد کرد.

استقلال اما در شرایطی رخ‌دررخ تراکتور قرار می‌گیرد که هرویه میلیچ را دیگر در اختیار ندارد. جدایی این بازیکن به‌طور قطع چالش‌ها در جناح چپ استقلال را افزایش خواهد داد. در عین حال فرشید باقری نیز با حکم باشگاه از حضور در این بازی محروم است و استقلال با بنیه کمتری بر روی نیمکت مقابل تیمی قرار می‌گیرد که سرمربیگری‌اش را مسعود شجاعی در اختیار دارد؛ مربی-بازیکنی که سعی دارد با کسب نتایج مطلوب تا حدی برای خودش اعتبار جمع کند.

تردیدی نیست شجاعی روی این بازی حساب جداگانه‌ای باز می‌کند تا خود را بیش از این در دنیای مربیگری به اثبات برساند. او که در انتهای دوران بازیگری است و حضور در دایره مربیگری را بدون شرکت در کلاس‌های مربیگری و گذراندن دوره‌های حرفه‌ای آغاز کرده، به‌دنبال بردی است تا شاید برای اندک زمان هم که شده روی صحت دانش و اعتبار مربیگری خود سرپوش بگذارد. شجاعی در حقیقت این بازی را به‌منزله پلی برای عبور از منتقدان مربیگری‌اش در تبریز قلمداد می‌کند و بعید هم نیست به‌واسطه برخورداری از میزبانی و مهره‌های خوبی که در اختیار دارد احیاناً به آنچه می‌خواهد دست یابد و بیشتر در دل زنوزی و دیگر تصمیم‌گیران باشگاه تراکتور جا باز کند.

به هر حال این تقابل با هر رویکری به‌احتمال زیاد یکی از جذاب‌ترین بازی‌های هفته لقب خواهد گرفت و هیچ بعید هم نیست که دو تیم بازی پرگلی را هم رقم بزنند. البته درباره این بازی باید به تقابل بازیکنانی همچون مظاهری، موسوی، نادری و مطهری با تیم سابق خود نیز اشاره داشت. از آن سو نیز میثم تیموری با هم‌تیمی‌های سابق خود در استقلال برخورد خواهد کرد.