printlogo


کد خبر: 223029تاریخ: 1399/10/29 00:00
پیش بازی

بازیکنان نامرئی در زمین فوتبال
بازیکنان تیم سیواس اسپور در جریان دیدار با باشاک‌شهر در سوپرلیگ ترکیه تقریباً نامرئی شدند. برف سنگینی باریده و زمین استادیوم فاتح تریم باشاک‌شهر را پوشانده بود و تیم میهمان فکر کرد بهتر است از لباس یکدست سفید خود استفاده کند تا صدرنشین لیگ را به دردسر بیندازد، بنابراین از جوراب تا پیراهن سفید پوشیدند و تشخیص آنها در زمین کاملاً سفیدپوش واقعاً برای بازیکنان تیم میزبان سخت شده بود.
با وجود آنکه دید خوبی وجود نداشت و بازیکنان سیواس نمی‌توانستند هم‌تیمی‌های خود را به‌درستی پیدا کنند، بازی بدون هیچ مشکلی برگزار شد و با تساوی یک بر یک به پایان رسید. دانیل آلکسیچ در دقیقه 38 باشاک‌شهر را پیش انداخت اما این برتری طولی نکشید و تیم میهمان چهار دقیقه بعد به‌وسیله هاکان ارسلان به گل تساوی رسید. تماشای بازی برای هوادارانی که از تلویزیون بازی را می‌دیدند هم سخت شده بود اما برخی سعی کردند نگاه طنزآمیزی به این اتفاق زمستانی و جالب داشته باشند. یک هوادار تقابل لباس سیواس اسپور با زمین بازی را به یک بازی ویدئویی تشبیه کرد و در توییتر نوشت: «مثل بازی‌های فیفاست وقتی لباس اشتباه را انتخاب کرده باشید.» دیگری این شباهت لباس سیواس و زمین بازی را از تاکتیک‌های تیم میزبان دانست و نوشت: «به این می‌گویند استراتژی کاسپر که در فوتبال اروپا کاملاً جدید است.»
 
 
آمار عجیب تایسون؛ 150 دعوا و 38 دستگیری در 13 سالگی
مایک تایسون فاش کرد در دوران نوجوانی و جوانی در دهه 80 میلادی حدود 150بار درگیری خیابانی در بروکلین داشته که او را برای دوران حرفه‌ای بوکس آماده کرده است. معروف است که «مایک آهنین» در جوانی هم جنگجو و پرجنجال بوده و بارها خیابان‌های نیویورک را به‌هم ریخته. او به دفعات خودش را به‌خاطر این کارها به دردسر انداخته و تا 13سالگی 38بار دستگیر شده و در نهایت کارش به مدرسه اصلاح و تربیت کشیده است. در همین‌جا بود که او کشف و دوران بوکس آماتورش شروع شد. بابی استوارت که سابقاً بوکسور بوده و به‌عنوان مشاور در این مدرسه فعالیت داشته، استعداد این قهرمان آینده جهان را کشف و به مربی معروف بوکس، کاز دی آماتو معرفی می‌کند. اما در همان مبارزات خیابانی بود که مایک آهنین نخستین آموزش‌ها را در بوکس دید. او به پادکست «هات باکسینگ» گفت: «من درباره درگیری‌های خیابانی حرف می‌زنم که هیچ‌وقت به حساب نمی‌آیند. بعضی بچه‌ها 300 تا 400 مبارزه خیابانی داشتند. پرنل ویتاکر مبارزه‌های خیلی زیادی داشت. من حدود 60 مبارزه آماتور داشتم و حدود 150 مبارزه خیابانی و برای همین بود که عملکردم در بوکس خیلی بد نبود. این تنها کاری بود که در بروکلین می‌کردیم؛ مبارزه، درگیری، دعوا و بزن‌بزن. از کجا شروع می‌شد، یکی می‌گفت این کار و آن کار را کرده‌ای و من می‌گفتم کار من نبوده و بعد دعوا و بزن‌بزن.»
 

 


Page Generated in 0.0053 sec