هنوز هم هیچ عقل سلیمی در داوری نتوانسته انتخاب دوباره فریدون اصفهانیان را به‌عنوان رأس داوری فوتبال ایران قبول کند؛ انتخابی که بدون در نظر گرفتن کارنامه قبلی سرپرست فعلی این کمیته بود و حالا هم معلوم نیست در ۳ ماه سرپرستی این بازنشسته فدراسیون فوتبال چه اتفاقاتی خواهد افتاد. کمیته‌ای که بعد از رفتن اصفهانیان دست به دست چرخید و نه هدایت‌الله ممبینی و نه اسماعیل صفیری نتوانستند آنطور که باید و شاید در مسیر پیشرفت داوری قدم بگذارند. کمیته داوران در فدراسیون فوتبال تبدیل به یتیم‌خانه‌ای شده است که مسئولیت آن دست به دست می‌شود و هنوز هم کسی نتوانسته به آن سر و سامان بدهد. سؤال اصلی اینجاست که آیا کمیته تحت نظر اصفهانیان این‌بار با دپارتمان داوری و علیرضا سهرابی همسو می‌شود؟ رویکرد اصفهانیان در دوره قبلی ریاست او بر کمیته نشان داده او خواهان در دست داشتن قدرت است زیرا در آن زمان وی هم ریاست کمیته و هم مسئولیت‌های «دپارتمان بی‌رئیس» را بر عهده گرفته بود و علاقه‌ای هم به انتخاب مسئول برای آن نداشت. به‌زعم نظر بسیاری از کارشناسان و پیشکسوتان داوری، انتخاب اصفهانیان به‌عنوان سرپرست کمیته داوران، انتخابی استراتژیک برای رأی آوردن حیدر بهاروند در انتخابات است. این دیدگاه یعنی وضعیت داوری، شرایط داوران و بهبود آن برای سرپرست فعلی فدراسیون فوتبال اهمیت چندانی ندارد و تنها چیزی که برای او مهم است، رأی آوردن در انتخابات فدراسیون فوتبال با کمک گرفتن از ارتباطات فریدون اصفهانیان است. حالا این یتیم‌خانه فدراسیون فوتبال روزهای عجیبی را پشت سر می‌گذارد و معلوم نیست داوری فوتبال ایران در لیگ بیستم چه حواشی را پشت سر خواهد گذاشت، اما به احتمال زیاد نقش اول این حواشی، مرد بازنشسته کمیته خواهد بود.

(این یادداشت در خبرگزاری ایسنا منتشر شده است.)