محمدقراگزلو       @Mohammadghara04

 

مثل همیشه یکی از مهم‌ترین اتفاق‌های فوتبال روز آخر هفته افتاد. نمی‌دانم دلیلش چیست اما  وقتی همه منتظر شنبه موعودند تا خبر نهایی را بگیرند تکلیف همه چیز آخر وقت پنجشنبه روشن می شود. زمانی می‌گفتند از آنجایی که تمام اخبار از جمله انتصاب‌های اینچنینی بازخورد مثبتی در بین اهالی فوتبال و مردم علاقه‌مند ندارد اینگونه اخبار را روز آخر هفته رسماً اعلام می‌کنند تا رسانه‌ها به خواب آخر هفته فرو رفته باشند و از حجم نقدها کاسته شود ضمن اینکه تا روز شنبه تب و تاب ماجرا تا حدودی کاهش یافته و انتصاب کنندگان از خوان اول گذشته‌اند و دیگر به نقدها چندان اهمیتی نمی‌دهند.

جعفر سمیعی را نه من می‌شناسم نه احتمالاً هیچ‌کدام از اهالی رسانه و نه بی‌شمار هوادار میلیونی پرسپولیس اما انگار همه باید با این انتخاب کنار بیاییم همانطور که پیش‌تر و طی دهه اخیر با انتخاب حبیب کاشانی، محمد رویانیان و خیلی از مدیران غیر فوتبالی دیگر مثل همین اقای رسول پناه کنار آمده بودیم و منتظر می‌ماندیم تا ببینیم حضرات چه آشی برای پرسپولیس می‌پزند و بعد نقدشان کنیم.

در واقع وظیفه داشتیم اگر ایشان قدم مثبتی برمی‌دارند، اقدام ویژه‌ای در جهت محکم کردن ساختار باشگاه انجام می‌دهند و به تیم پرسپولیس به عنوان ویترین باشگاه اقتدار و آرامش می‌بخشند برای تعریف و تمجید از آنچه کرده‌اند بخلی نداشته باشیم و بدون حب و بغض و فارغ از علاقه‌مندی‌های سیاسی و حزبی یا علایق شخصی اقدامات مثبت‌شان را بولد کنیم. در عین حال همواره این بخشی از رسالت‌مان بوده تا چنانچه این مدیران بزرگوار لحظه‌ای از روی خط مستقیم منحرف شدند و نشانه‌ها و فکت‌ها حکایت از ناکارآمدی و سوءمدیریت‌شان داشت، هم نقدشان کنیم هم خطاهایشان را نپوشانیم و اتفاقاً بریزیم روی دایره تا همه ببینند در این باشگاه چه می‌گذرد.

شوربختانه البته که در مورد دوم سرمان همواره شلوغ بوده چرا که به خاطر فشل بودن قاطبه مدیران و آنچه بر جای گذاشته‌اند بیشتر نقدها منفی بوده و آنچه پوشش داده‌ایم حکایت از عملکرد اشتباه و برشمردن گاف‌های متعدد مدیرانی بوده که متأسفیم بگوییم در بین‌شان حضراتی با چندین سال حضور در ورزش و فوتبال هم حضور داشتند.

جعفر سمیعی را نمی‌شناسیم و از خلقیات و سیستم مدیریتی‌اش خبر نداریم. اما نقد اول را به نوع انتخاب ایشان وارد می‌کنیم. اینکه نمی‌دانیم هیأت مدیره زوج چنانچه رسول پناه با ویدئو کنفرانس رأی داده باشد و رغبتی که مصر به استعفا بود در این جلسه سرنوشت ساز حاضر بوده چطور و چگونه گزینه نهایی را انتخاب کرده‌اند و تصمیم نهایی را اتخاذ کرده‌اند.

این نقد البته به شخص سمیعی که تازه قصد دارد نخستین گام‌هایش در دوران مدیریت بر پرسپولیس را بردارد و حتماً به تمام دشواری‌ها و عواقب تصمیمش برای پذیرفتن این سمت خوب فکر کرده، وارد نیست بلکه به سیستمی وارد است که انتصاب و انتخاب را همواره در هم می‌آمیزد و اصول انتخاب را شفاف و درست نمی‌رود که اگر اینگونه بود ابتدا با مشخص شدن تکلیف حضور رغبتی و رسول پناه در هیأت مدیره و انتصاب عضو جدید، هیأت مدیره کامل می‌شد و از دل تصمیمات و بررسی‌های همه اعضای همراه، مدیر منتخب معرفی می‌شد.

به هر روی با تمام نواقص سیستماتیک در جهت انتخاب مدیرعامل که به نوعی برای اهلی فوتبال روتین وعادی شده نام سمیعی به عنوان مدیرعامل باشگاه بیرون آمده و با توجه به عدم شناخت از او ناچاریم بار دیگر به این انتخاب اعتماد کنیم و به مدیر جدید فرصت دهیم تا چنانچه توانایی دارد در این عرصه خودی نشان دهد و عرض اندام کند.

نگرانی عمده ما به عنوان رسانه نقد کننده و هوادار و پیشکسوت پرسپولیس امروز فوتبالی نبودن مدیرعامل تازه‌وارد است اما در نقطه مقابل برخی به «سلامت» این مدیر به عنوان نقطه پررنگ شخصیتی‌اش اشاره می‌کنند. سلامت البته آیتم فوق‌العاده مهمی است اما سیاست و کیاست مدیرعامل پرسپولیس نیز باید در درجه‌ای باشد که در این دوران پرتلاطم عمر مدیریتی او را حداقل به یک سال برساند.

از طرفی شاید نباید نگران مورد پیش‌گفته درخصوص انتخاب مدیر غیرفوتبالی باشید چه بسا مورد فوتبالی و اتفاقاً پرسپولیسی هم داشته‌ایم که تاوان زیان‌های دوران حضورش در راس باشگاه همچنان ادامه دارد هر چند ثابت شده به صورت کلی ضرر مدیران فوتبالی کمتر از مدیران سیاسی و نظامی است.