دویست‌ و هفتاد و هشتمین ال‌کلاسیکوی تاریخ با برتری ۳ بر یک مادریدی‌ها در نوکمپ به پایان رسید. شاگردان زیدان در حالی پای به این میدان گذاشتند که دو بازی آخر خود در لالیگا و لیگ قهرمانان را واگذار کرده و مطابق معمول ادن آزار را هم به دلیل مصدومیت در اختیار نداشتند. رونالد‌‌ کومان هم بعد از دو بازی امتیاز از دست دادن در لالیگا و یک برد قاطع در لیگ قهرمانان تیمش را به این مسابقه رسانده بود.

رئال مادرید از یک آرایش 3-3-4 «Mid-block» استفاده می‌کرد که به هنگام دفاع هم بین 2-4-4 یا 2-3-5 تغییر می‌کرد. در ابتدای مسابقه زیدان به هنگام دفاع فده والورده را به کریم بنزما در خط حمله اضافه می‌کرد تا روی دو مدافع میانی بارسا فشار بگذارند اما بعد به دلیل فشار حملات بارسا از جناح چپ، زیزو آسنسیو را از پست وینگر به پست وینگ-بک راست آورد تا آسنسیو کاملاً مسئول مهار جوردی آلبا باشد و ناچو با خیال راحت‌تری بتواند از کوتینیو در نیم‌‌فضای راست مراقبت کند. با این تغییر آرایش رئال به ۵ نفر در دفاع تغییر یافت و کاسیمیرو، مودریچ و والورده اغلب جلوی این بلاک ۵ نفره قرار می‌گرفتند.

 بارسلونا در آرایش 1-3-2-4 خود قصد داشت یک برتری عددی را در جناح چپ ایجاد کند؛ کومان مسی را به عنوان بازیکن پست ۱۰ قرار داده بود و او می‌توانست تا نیمه خودی عقب بیاید و توپ بگیرد. 

کاسیمیرو مسئول مهار مسی بود اما چندان نمی‌توانست با او به نیمه‌ زمین بارسا بیاید، زیرا منطقه‌ ۱۴ زمین برای رئال خالی می‌شد. فرانکی دیونگ متمایل به چپ بازی می‌کرد و والورده سعی در مهار او داشت، کوتینیو در نیم‌فضای چپ حضور داشت و ناچو با او یارگیری کرده بود و آسنسیو هم مسئول مهار آلبا بود. ضعف آسنسیو در کار‌های دفاعی (به‌خصوص یارگیری) باعث‌ شد تغییر پست او از وینگر به وینگ‌-بک چندان به کار رئال نیاید و به‌جز صحنه گل، در نیمه دوم هم آسنسیو چند باری جا ماند.

رئال مادرید به هنگام حمله با «High press» بارسلونا با آرایش 2-4-4 مواجه می‌شد. مسی و فاتی روی دو مدافع رئال فشار می‌گذاشتند و دو وینگر بارسا هم دو فول‌بک رئال را در «Shadow cover» خود می‌گذاشتند. از بین دو هافبک دفاعی بارسا، اغلب یک نفر وظیفه داشت روی پای کروس برود تا مانع از بازیسازی او از جناح چپ خط دفاع رئال شود. نتیجه این اتفاقات این بود که تنها ۵ بازیکن بارسا (۴ مدافع و یک هافبک دفاعی) در نیمه‌ زمین خودی می‌ماندند و با توجه به اینکه زیدان، والورده را نسبت به سایر هافبک‌‌های رئال جلوتر قرار داده بود تا به مدافعان بارسا نزدیک شود، با حضور او، وینی، بنزما، مندی و آسنسیو یک موقعیت ۵ به ۵ شکل می‌گرفت.

 اگر رئال موفق می‌شد با پاس قطری واران به مندی یا راموس به ناچو، خط اول پرس بارسا را بشکند، در موقعیت ۵ به ۵ ایجاد شده بارسا در ضعف قرار می‌گرفت، زیرا بوسکتس (اغلب او در نیمه خودی می‌ماند) توان مهار والورده را نداشت و جابه‌جایی‌‌های والورده و سایر عناصر تهاجمی رئال یکی از مناطق هجومی را برای رئال آزاد می‌کرد؛ به‌خصوص در سمت چپ و با حضور هم‌زمان‌ مندی و وینی، موقعیت ۲ به ۱ در مقابل دست، دفاع راست بارسا، پیش می‌آمد.

در مجموع زین‌الدین زیدان توانست در دیداری سخت با یک تصمیم درست، فیکس کردن والورده، برنامه‌های کومان را به هم بریزد و او را در موقعیتی قرار دهد که به نظر برایش آماده نشده بود. 

لوس‌بلانکوس با امید گل 21/3 در برابر 57/1 امید گل بارسا، کاملاً شایستگی این پیروزی را داشتند و در روز‌هایی که به نظر می‌رسید وارد بحران شده‌اند، صدر جدول لالیگا را موقتاً پس گرفتند.