سرمقاله
فرشاد کاسنژاد @Farshadcasnejad
باشگاه تراکتور را با چه نشان و رفتاری میشناسید؟ با قراردادهای بیش از ده میلیارد تومانی در فصول گذشته، با هزینههای گزاف و ناسازگار با اقتصاد واقعی فوتبال ایران. اما در همین باشگاه که صدای ولخرجیهای مالکش گوش فوتبال ایران را کر کرده است، بازیکن تیم پایه باید ۲۰ شب در پارک بخوابد تا بتواند با تراکتورسازی تمرین کند.
این یعنی باشگاه تراکتورسازی میان تمام ولخرجیهای عجیب و غریبش یک خوابگاه ساده را برای یک بازیکن نوجوان آماده نمیکند که بتواند فوتبال را با حداقل امکانات زندگی تجربه کند.
در مصاحبه فردین رابط، بازیکن تیم استقلال با کیاوش عزیزی، خبرنگار سایت وررش ۳ حرفهایی را میخوانید که تکاندهنده است. یک بازیکن نوجوان از پیرانشهر به تبریز رفته تا در تمرینات تراکتور شرکت کند اما باشگاهی با آن تمول، ساز و کاری ندارد که برای بازیکنان نوجوان خوابگاهی موقت در روزهای تست فنی فراهم کند.
فوتبال ایران فقط در اخبار نقل و انتقالات و مانورهای رسانهای ثروتمند است، اما آنجا که باید امکانات حداقلی یک زندگی را برای بازیکن نوجوانش مهیا کند، نه تنها متمول نیست بلکه امکانات یک خوابگاه را برای گذر زندگی یک نوجوان ندارد.
فردین رابط که از کولبری به فوتبال حرفهای رسید و مسیر جانفرسایی را پشت سر گذاشت تنها یک مثال از صدها و هزاران نوجوانی است که نسل به نسل پی رویاهای خود میدوند. او امروز بازیکن استقلال است. همین باشگاه استقلال نیز در فراهم کردن امکانات حداقلی برای بازیکنان نوجوان و جوان سابقه تاریکی دارد.
۴ سال پیش انتشار عکسی از خوابگاه بازیکنان تیمهای پایه استقلال حیرتآور بود. درباره عکسی از اتاق محسن کریمی نوشته بودم: «این عکس را نباید فراموش کرد. واقعیت این است، همین اتاق، این پرده، این آینه شکسته. تصویری از زندگی دردآلود که پدیده استقلال در آن گیر افتاده بود، تصویری از مدیریت در فوتبال ایران، بدون چسان فسان، فارغ از یک مشت حرف مفت که هر روز درباره ساختار مدیریت تحویل خبرگزاریها میدهند. این پرده را باید کشید روی سر مدیران فوتبال ایران و بعد روبهرویشان نشست و گفت از شرمِ این اتاق تا همیشه زیر این پرده بمانید. شرم بر آنها و شرم بر ما که هر روز در این تحریریههای پیزوری حواسمان هست تا مبادا خبری از خیلِ خبرهای دوزاری از چنگمان دربرود.»
چند ماه پیش در حرفهای اصغر حاجیلو مدیر وقت تیمهای پایه باشگاه استقلال، خوابگاه و خوراک بازیکنان جوان به عنوان سرویسهای مهم و قابل طرح باشگاه به زبان آمده بود. این بدیهیترین امکاناتی است که یک باشگاه حرفهای باید برای بازیکنان جوان خود فراهم کند. نگرانکننده است که باشگاه استقلال خوابگاه و تغذیه بازیکنان جوان را یادآوری میکند و احتمالاً شما نیز تردیدی ندارید که کیفیت این امکانات نازل است و بازیکنان در شرایطی نامطلوب، بهترین دوران نوجوانی و جوانی خود را سپری میکنند تا شاید ستاره باشگاه خود شوند.
دستمزد یک بازیکن جوان باید به میزانی باشد که خود بتواند هزینه تحصیلش در دانشگاه را پرداخت کند و پرداخت این هزینه توسط باشگاه به عنوان یک محبت در حق بازیکن جوان مطرح نشود.
دستمزد باید در اندازهای باشد که فردین رابط، بازیکن جوان استقلال از کمکهای مالی وریا غفوری تشکر نکند.
در باشگاه استقلال که بدهیهایش سر به فلک میکشد و این بدهیها از خاصهخرجیها و گران خریدنها و بیمبالاتی در اقتصاد باشگاهداری کم نکرده، خوابگاه و خوراک بازیکنان جوان گزاف به نظر میرسد. باشگاه استقلال چرا باید تیمهای پایه خود و مدیر تیمهای پایه خود را در آنچنان مضیقهای بگذارد که خواب و خوراک بازیکن بااهمیت جلوه کند؟ تراکتور نیز حکایتی شبیه این دارد و فردین رابط اولین تجربه حرفهای خود برای رسیدن به تراکتور را با خوابیدن در پارک به دست میآورد.
بله باشگاهها در خبرها ابرمیلیاردر هستند، همه چیز و همه کس را میخرند، اما در عمل همین چیزی هستند که از دل حرفهای فردین رابط میفهمیم.