اینستاگرام را باز می‌کنم با چند دایرکت بازنشده. اولی را می‌بینم و در حالی که امیدوارم کذب باشد یکی‌یکی سراغ پیام‌های بعدی می‌روم. انگار خبر را باید باور کرد: «سعیدحمزه نتاج به رحمت خدا رفت.»

به همین سادگی. به همین تلخی. بله! عمو سعید در حالی که هنوز چند سالی با 60 فاصله داشت، دچار سکته قلبی شد و شبانه از بین ما پر کشید. با خودم می‌پرسم مگر انسان‌های خوش‌قلب هم دچار سکته قلبی می‌شوند؟

آنها که با عمو سعید حتی در چند برخورد کوتاه زندگی کرده‌اند، او را به‌عنوان مرد ادب و اخلاق می‌شناسند. نه اینکه چون نیست بگوییم. خودتان سری به پیجش بزنید. تمام پست‌هایش با «سلام به عزیزان» شروع می‌شود. عمو سعید یک پهلوان بود که قلباً دوست نداشت کدورتی باشد در میان. یکی‌دوبار به خود من گفته بود؛ «بگذار کارشان را بکنند.» دوست نداشت با انتقاد، دلی رنجیده شود و من می‌فهمیدم از روی قلب پاکش است که برایم پیغام می‌گذارد.

سال 62 که قرار شد اولین دوره مسابقات جوانان آسیا در ناگویای ژاپن برگزار شود، مربیان مهدی عطاراشرفی و هوشنگ کارگرنژاد نام سعید را هم در لیست نهایی قرار دادند. تیم رفت ژاپن و کاپ قهرمانی را با خودش آورد. هشت نفر مدال گرفتند. شد یک گونی مدال. 9 طلا، 11 نقره و سه برنز. آن برنزها سهم سعید بود، هرچند به قول هم‌تیمی‌ها، خودش طلا بود «مازنی پیسر».

یک سال بعد از همان تیم جوانان چهار نفر را نصرالله دهنوی گذاشت در لیست بزرگسالان برای مسابقات قهرمانی آسیا در تبریز. بیژن رضایی، علی مرادی، آذر مجیدی و سعیدحمزه نتاج. عمو سعید یک وزن کشید بالا و این‌بار در دسته نود، بعد از بیژن، نایب‌قهرمان بزرگسالان آسیا شد تا سه نقره آسیایی بزرگسالان هم برود تَنگِ آن سه برنز جوانان. و این‌بار هم قهرمان شد.

عمو سعید بعدها یک نقره آسیایی دیگر هم گرفت در یکضرب مسابقات شی‌لانگ چین (۱۹۸۸)، اما او هم مثل خیلی‌های دیگر تمام دوران قهرمانی‌اش مماس شد با روزهای جنگ و سوخت.

سعیدحمزه نتایج آخرین مدالش را که گرفت جنگ هم تمام شد تا از همان زمان بشود یک مربی سازنده. او تا همین چند روز پیش که گفت «سرم کمی درد می‌کند»، داشت شاگرد تربیت می‌کرد در سالن وزنه‌برداری و بعد به یکباره...

روزی از عمو سعید پرسیدم فلسفه وزنه‌برداری از نگاه شما چیست؟ جوابش کوتاه بود و جالب؛ وزنه‌برداری همانطور که از اسمش پیداست، یک ورزش وزین و در عین حال ظریف است.

روحش شاد و یادش گرامی

(این یادداشت پیش‌تر در سایت خبرآنلاین منتشر شده بود.)