محمد طیبی فصل گذشته شرایط جالبی را تجربه کرد. او از تیم نفت مسجدسلیمان که هیچ باختی نداشت، ناگهان به تیم شکست‌ناپذیر سپاهان رفت تا رکورد نباختن را در آنجا ادامه دهد. طیبی در سپاهان شرایط خوبی داشت و حتی در لیگ قهرمانان آسیا به کمک زردپوشان اصفهانی آمد اما بعد از پایان مسابقات، به دلیل دوری از خانواده، مجبور شد به خوزستان برگردد و این بار با صنعت‌نفت آبادان قرارداد امضا کند تا باز هم شاگرد سیروس پورموسوی شود. محمد طیبی مدافع باتجربه صنعت‌نفت در رابطه با  تیم جدیدش ، بالا رفتن قیمت بازیکنان و... صحبت‌های جالبی دارد.

 

 چه شد که از صنعت‌نفت آبادان سر در آوردی؟

 چند دلیل باعث شد من صنعت‌نفت آبادان را برای فصل بیستم انتخاب کنم. اول اینکه صنعت‌نفت، هواداران خیلی خوبی دارد که در چند سال اخیر هر وقت من را هر جا می‌دیدند می‌گفتند دوست داریم در تیم‌مان بازی کنی و درخواست می‌کردند به آبادان بروم. به همین دلیل این فصل که فکر می‌کنم خیلی به من احتیاج دارند، صنعت‌نفت را انتخاب کردم که بتوانم به این تیم پرطرفدار و محبوب کمک کنم و جواب لطف هواداران آبادانی را بدهم. مساله مهم دیگر حضور سیدسیروس پورموسوی در صنعت‌نفت آبادان بود. من به لحاظ فنی سید را خیلی قبول دارم و به همین دلیل دوست داشتم باز هم زیر نظر او کار کنم.

ظاهراً به جز صنعت‌نفت آبادان، چند پیشنهاد دیگر داشتی که حتی به لحاظ مالی هم بهتر بودند...

 بله، من چند پیشنهاد خوب دیگر داشتم که واقعاً به لحاظ مالی هم شرایط خیلی خوبی داشتند اما همانطور که قبلاً گفتم به خاطر آقا سید (پورموسوی) و اعتقادی که به لحاظ فنی به ایشان دارم و همچنین به خاطر هواداران صنعت‌نفت به آبادان آمدم.

با توجه به اینکه صنعت‌نفت آبادان فصل گذشته نتایج نسبتاً خوبی کسب کرده و انتظارات را بالا برده، خیلی‌ها فکر می‌کنند سیروس پورموسوی ریسک بزرگی کرد که هدایت این تیم را در چنین شرایطی که بازیکنان اصلی‌اش جدا شده‌اند پذیرفته...

 بله، صنعت‌نفت آبادان فصل گذشته نتایج خوبی کسب کرد اما من با توجه به اینکه قبلاً با سید در استقلال خوزستان کار کردم می‌دانم که می‌تواند از پس مشکلات برآید و تیم را به رتبه خوبی برساند. ما در استقلال خوزستان با همه مشکلاتی که داشتیم، موفق شدیم رتبه پنجم، ششم را کسب کنیم. در فولاد هم فکر می‌کنم همین رتبه را به دست آورد. به نظرم رتبه هفتم جدول برای صنعت‌نفت خیلی هم خوب نبود. فصل گذشته و تا زمانی که من در نفت مسجدسلیمان بودم این تیم با همه مشکلاتی که داشت، پنجم جدول بود و نیم فصل را بدون شکست تمام کردیم. به همین دلیل فکر می‌کنم می‌توانیم در صنعت‌نفت آبادان رتبه بهتری کسب کنیم. البته از هواداران انتظار داریم حمایت کنند و زمان بدهند چون مطمئنم سید می‌تواند تیم خوبی جمع کند.

با توجه به شرایطی که تیم‌ها دارند، فکر می‌کنی شانس کدام تیم‌ها برای رسیدن به قهرمانی بیشتر است؟

 الان زود است که در این مورد صحبت کنیم. باید چند بازی بگذرد که ببینیم کدام تیم بهتر کار می‌کند، بازیکنان را بسنجیم و اینکه ببینیم هماهنگی‌شان چطور است. آن‌وقت می‌توانیم بگوییم کدام تیم‌ها می‌توانند مدعی قهرمانی باشند.

این فصل قانون منع جذب بازیکنان و مربیان خارجی اجرا شده. با این قانون موافق هستی یا مخالف؟

من کمابیش موافق قانون منع خارجی‌ها در فوتبال هستم. چون فکر می‌کنم امثال شهریار مغانلو، مهدی قایدی، مهدی طارمی، مهدی ترابی، محمد محبی و... باید فرصت خودنمایی پیدا کنند. بازیکنانی که باید زودتر به لیگ برتر می‌آمدند و سطح‌شان به صورتی است که می‌توانند به تیم ملی کمک کنند. منع خارجی‌ها باعث می‌شود شرایط برای دیده شدن این استعدادها بیشتر شود. ضمن اینکه خیلی از بازیکنان خارجی که به فوتبال ایران آمدند کیفیت خوبی نداشتند و بعد از آن، با شکایت‌هایشان برای تیم‌ها دردسر درست کردند.

اما همین قانون باعث شد قیمت بازیکنان داخلی خیلی بالا برود.

ببینید الان اگر هر تیمی بخواهد یک بازیکن خارجی با کیفیت بیاورد زیر ۳۰۰، ۴۰۰ هزار دلار یا یورو نمی‌تواند بازیکنی پیدا کند. بازیکنانی که زیر ۱۵۰، ۲۰۰ هزار دلار هستند کیفیت چندانی ندارند که البته همین مبلغ هم بالای ۳ میلیارد تومان می‌شود. الان خیلی از بازیکنان خارجی یک میلیون دلار یا ۷۰۰، ۸۰۰ هزار دلار می‌گیرند که چیزی حدود ۲۰، ۳۰ میلیارد می‌شود. خب با این شرایط، وقتی بازیکنان داخلی چنین پیشنهادهایی از کشورهای عربی دارند، انتظار دارید جدا نشوند؟ همه چیز باید ۲ طرفه باشد. همه می‌دانیم بازیکن خارجی باکیفیت مثل شیخ دیاباته که واقعاً به لحاظ فنی عالی است، کمتر از ۳۰۰، ۴۰۰ هزار دلار نمی‌گیرد. یا بازیکنانی مثل ولسیانی، کی‌روش استنلی و پریرا که خیلی خوب هستند. حالا همین مبلغ را به ریال تبدیل کنید ببینید چقدر می‌شود. در واقع این مبلغ چندان بالا نیست بلکه قیمت دلار بالا رفته. حالا در نظر بگیرید بازیکنی که مثلاً ۲۰۰ هزار دلار می‌گیرد به فوتبال ایران بیاید. بدون شک این بازیکنان کیفیت فنی خوبی ندارند، ضمن اینکه ۲۰۰ هزار دلار، حدوداً ۶ میلیارد تومان می‌شود. در واقع باید بگویم الان یک میلیارد پولی نیست و با آن نمی‌شود کاری کرد. وقتی قیمت پراید از ۳۰ میلیون به ۱۴۰ میلیون می‌رسد، انتظار دارید قیمت بازیکن بالا نرود؟ قیمت همه چیز در ایران بالا رفته. به نظر من، به جز چند بازیکن، الان قیمت همه بازیکنان نرمال است و اگر تبدیل به دلار کنیم می‌بینیم اکثراً زیر ۱۵۰ هزار دلار هستند. پس روی چه حسابی می‌گویند قیمت بازیکنان بالا رفته.

شاید به خاطر اینکه مثلاً حقوق کارمندان در سال نهایتاً ۲۰ درصد بالا می‌رود اما قیمت بازیکنان در یک سال بیش از ۲، ۳ برابر شده.

من این مسأله را قبول ندارم. وقتی بازیکن داخلی از کشورهای خارجی ۳ برابر قرارداد داخلی‌اش پیشنهاد دارد، چرا نباید از تیم داخلی پول بیشتری بخواهد؟ مثلاً مهدی قایدی و علی کریمی قیمت‌شان ۲، ۳ میلیارد است؟ این بازیکنان در کشورهای خارجی زیر ۲۵، ۳۰ میلیارد پیشنهاد ندارند. پس اگر قرار است در ایران بمانند، باید همه چیز ۲ طرفه باشد که بازیکن هم ضرر نکند. فوتبال یک حرفه خاص است و نباید با بقیه مشاغل مقایسه شود. مگر ما می‌گوییم پزشکان یا پیمانکاران چقدر می‌گیرند؟ شغل هر کسی به خودش ربط دارد و واقعاً فوتبالیست شدن کار هر کسی نیست. انتظار هواداران از بازیکنان بالا است و این مسأله شغل ما را سخت‌تر می‌کند. به همین دلیل مقایسه فوتبال با مشاغل دیگر درست نیست.