کمتر از ۲۰ روز به ۲۰ ساله‌ شدن لیگ برتر باقی مانده. لیگی که امسال به دلیل ممنوعیت جذب بازیکن و مربی خارجی در شرایط ویژه‌ای برگزار خواهد شد؛ برای اولین بار شاهد حضور ۷ چهره جدید روی نیمکت ۱۶ تیم لیگ برتری هستیم. از میان این ۷ نفر، ۵ تایشان اصلاً سابقه مربیگری ندارند و پیش از این یا تنها بازیکن بوده‌اند یا در تیم‌های دیگر به عنوان آنالیزور و دستیار فعالیت کرده‌اند. نکته قابل ‌ملاحظه دیگر در مورد مربیان این فصل لیگ برتر، تغییر نسل کامل آنهاست. از میان چهره‌های مطرح مربیگری ایران در دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ در حال حاضر تنها امیر قلعه‌نویی روی نیمکت گل‌گهر حضور دارد و بقیه چهره‌هایی‌اند که در ۱۰ سال اخیر به چرخه مربیان اضافه شده‌اند. امسال حتی دیگر خبری از مجید جلالی با سابقه ۱۸ سال مربیگری در لیگ برتر و عبدالله ویسی که پای ثابت نیمکت‌ها در یک دهه اخیر بوده هم نیست. البته سایه این دو در کنار نام‌هایی چون فیروز کریمی، فرکی و افاضلی روی سر سرمربیان فعلی لیگ برتری خواهد بود اما چهره‌های جذاب نیمکت‌های امسال چه کسانی‌اند؟ اولین چهره جواد نکونام است. نکو بعد از نمایش‌های درخشان فصل قبل با فولاد، امسال با مدیریت خوب آذری توانست اسکلت تیم را حفظ کند و خرید‌های مورد نیازش را هم انجام داد تا یکی از مدعیان جدی قهرمانی باشد. یحیی گل‌محمدی هم بعد از عملکرد خیره‌کننده تیمش در لیگ قهرمانان آسیا برای دفاع از عنوان قهرمانی‌اش پای به لیگ می‌گذارد؛ اتفاقی که وقوع آن با جدایی شجاع، بشار و نادری و‌ محرومیت آل‌کثیر شاید دشوار باشد. نمایش‌های جذاب سپاهان نویدکیا در لیگ قهرمانان آسیا نوید ارائه فوتبالی پویا و‌ مدرن را توسط زردپوشان اصفهانی در لیگ داده است. امسال دو چهره بسیار ویژه هم از لیگ یک به لیگ برتر اضافه شده‌اند تا وزن دانش فنی مربیان لیگ افزایش یابد؛ مجتبی حسینی و‌‌ محمد ربیعی. حسینی بعد از چند سال کار کنار گل‌محمدی، در چند فصل اخیر هدایت چند تیم لیگ یکی و ذوب‌آهن را عهده‌دار بوده و سال گذشته هم در هفته پایانی صعود به لیگ برتر به همراه مس کرمان را از دست داد. او امسال به تیم نفت مسجد سلیمان رفته و اگر شرایط مالی باشگاه به او اجازه دهد، حسینی پتانسیل نگه داشتن تیم در نیمه بالایی جدول را دارد. محمد ربیعی هم چندین فصل در لیگ یک مربیگری کرده و چند بار به همراه تیم بادران در آستانه صعود به لیگ برتر قرار داشت و سرانجام این رویا با مس رفسنجان به حقیقت پیوست. رفسنجانی‌ها با هدایت او می‌توانند به ماندن در لیگ امیدوار باشند. اولین تجربه مربیگری رحمان رضایی در لیگ برتر و تیم ذوب‌آهن هم احتمالاً چشم‌های بسیاری را به سوی سبزپوشان اصفهانی می‌چرخاند. حضور وحید بیات‌لو ۳۲ ساله با مدرک مربیگری A آسیا و‌ تجربه دستیاری در تراکتور هم اتفاق جذابی را در ماشین‌سازی این فصل رقم‌ زده است. فکری و استقلال هندوانه سربسته فصل‌اند و هیچ‌کس نمی‌تواند شیرینی یا بی‌مزه بودن فصلشان را پیش‌بینی کند. حضور امیر قلعه‌نویی در هر تیمی هم به معنای جذابیت مضاعف آن‌ تیم برای طرفداران فوتبال است. بودن علی منصور هم چه از بعد فنی و‌ چه غیرفنی بهتر از نبود اوست! به صادقی و پورموسوی و خطیبی هم که عادت کرده‌ایم. از وحید فاضلی و فرجام کاظمی در نساجی و پیکان هم هیچ نمی‌دانیم. خلاصه که به عجیب‌ترین فصل نیمکت‌های لیگ برتری خوش آمدید. به امید آنکه نسل جدید مربیان، فوتبال پویا‌تری را به لیگ برتر تزریق کند.