لیگ برتر با حضور مربیانی آغاز می‌شود که شاید بدون ممنوعیت استخدام مربی خارجی و بحران‌های اخیر باشگاه‌ها، فرصت کار در لیگ برتر را پیدا نمی‌کردند. این یک واقعیت است که آنها در طی بحران‌های اقتصادی فوتبال ایران صاحب این موقعیت تازه شده‌اند. اما برخورد آنها با این فرصت تازه چه خواهد بود و مهم‌تر اینکه واکنش کمیته آموزش فدراسیون فوتبال به این موج تازه چیست؟ در این موج جدید، آموزش موضوع فراموش‌شده در فوتبال ایران است. مربیان فرصت‌های آموزشی ممتازی ندارند و فدراسیون فوتبال که برای ممنوعیت استخدام مربی خارجی تصمیم می‌گیرد، درباره بالا بردن کیفیت کار کمیته آموزش موضوعی را مطرح نمی‌کند. مدت‌هاست مدرس نامدار و بزرگی در ایران دوره‌های آموزشی بلندمدت برگزار نکرده و اخیراً حضور آنلاین آرسن ونگر در وبینار آموزشی برای مربیان را پشت سر گذاشتیم. حتی چندی پیش میرشاد ماجدی گفته بود به دلیل مشکلات مالی نمی‌توانیم مدرسین خارجی برای کلاس‌ها دعوت کنیم و بعد شروع کرده بود به تمجید از اردشیر پورنعمت و مرتضی محصص که مدرسین ایرانی دوره‌های مربیگری هستند. واقعیت این است که کوشش مربیان جوان ایرانی برای آموزش باید یک کوشش شخصی باشد. فوتبال ایران اگرچه استخدام مربی خارجی را ممنوع می‌کند اما فرصت‌های تازه و مؤثر برای آموزش مربیان جوان نمی‌سازد. هر مربی باید کوله‌پشتی خود را بردارد و برای یاد گرفتن همیشه آماده باشد و راهی جز این برای برداشتن قدم‌های تازه در حرفه‌اش ندارد، پیش‌تر نیز بحث کرده‌ایم که وگرنه باید خیلی زود با پایان یافتن ممنوعیت استخدام مربیان خارجی دوباره چمدان‌هایش را ببندد و از لیگ برتر به لیگ‌های پایین‌تر کوچ کند. از روزگاری که دتمار کرامر در ایران کلاس مربیگری برگزار کرد تا امروز که رئیس کمیته آموزش دیگر نیازی به برگزاری کلاس‌ها با حضور مدرسین روز جهان نمی‌بیند، ۵ دهه گذشته است. هنوز بزرگ‌ترین مربیان تاریخ فوتبال ایران، چهره‌هایی همچون حشمت مهاجرانی و دیگران، خود را تحت تأثیر دتمار کرامر می‌دانند اما میرشاد ماجدی بعد از ۵ دهه می‌گوید همین که مربیان تحت تأثیر اردشیر پورنعمت باشند، کافی است. دتمار کرامر دو بار با بایرن مونیخ قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد و در تدریس مربیگری از چهره‌های سرآمد فوتبال است، نظیر او امروز در فوتبال جهان پرشمارند که می‌توانند بهترین دوره‌های مربیگری را در ایران برگزار کنند. برای فدراسیونی که میلیون‌ها دلار پای قرارداد مارک ویلموتس می‌ریزد، بی‌شک نمی‌تواند دشوار باشد که چند ده هزار دلار خرج یک دوره مربیگری کند. چه بسا مربیان حاضر باشند بخشی از هزینه چنین کلاس‌هایی را پرداخت کنند. در همین وبینار آرسن ونگر اتفاقات خوشایندی رخ نداد. بازتاب کلاس برای مربیان امیدوارکننده نبود و در آن فرصت کوتاه و آنلاین نمی‌توانست اتفاق چندان بهتری رخ دهد. البته قابل درک است که در وضعیت شیوع کرونا برگزاری چنین برنامه‌هایی دشوار است اما فارغ از این، کمیته آموزش فدراسیون فوتبال هرگز آموزش مربیان را یک مسئولیت حرفه‌ای و اثرگذار در فوتبال حرفه‌ای ایران نمی‌داند و اغلب چهره‌های شاخص مربیگری را رها می‌کند و آنها که به فرصت‌های ممتاز مربیگری می‌رسند نیز دیگر وابستگی به سیستم آموزشی فدراسیون ندارند.