من مدت دو ماه است که هدایت تیم وزنه‌برداری معلولان را برعهده گرفته‌ام و طی سه اردویی که در خدمت تیم ملی وزنه‌برداری بودم، برنامه‌های تمرینی سیامند را ارائه می‌دادم تا در شهرستان خود به صورت غیرمتمرکز تمرینات آماده‌سازی خود را پیگیری کند. در اردو حضور نداشت اما طبق برنامه‌های تیم ملی کار می‌کرد.
البته از اینکه چقدر تمرینات خود را به صورت جدی در شهرستان پیگیری می‌کرد اطلاع چندانی ندارم. او ورزشکار حرفه‌ای بود و سعی می‌کرد به صورت غیرمتمرکز تمرینات خود را پیگیری کند. سیامند با بقیه وزنه‌بردارها تفاوت زیادی داشت و فدراسیون به خاطر راحتی او سعی می‌کرد اردوهایش را به صورت غیرمتمرکز برگزار کند.
چند روز پیش با خانواده او در خصوص وضعیت سیامند صحبت کردم اما آنها در این زمینه که آیا از نظر جسمی مشکل خاصی دارد یا خیر چیزی به من نگفتند. در حقیقت شرایط خوبی داشت و اگر مشکلی او را تهدید می‌کرد حتماً خانواده او در جریان قرار می‌گرفت. من تنها سعی می‌کردم تمرینات آماده‌سازی او را ارائه دهم تا از بقیه وزنه‌برداران عقب نماند اما باید بگویم فردی که چند دوره قهرمان مسابقات جهانی و آسیایی و پارالمپیک بود نمی‌توانست مشکلی از نظر قلبی داشته باشد.
آنچه که سیامند رحمان را در دنیا مطرح کرده بود منش پهلوانی و رفتار و کردار او بود. منش پهلوانی او سبب شده بود که او همیشه زبانزد مسئولین و سایر وزنه‌برداران قرار بگیرد. او در ریو رکورد ۳۱۰ کیلوگرم را به ثبت رساند و تاکنون کسی نتوانسته بود این رکورد را جابه‌جا کند واقعاً ما بزرگمردی را از دست داده‌ایم.