گزارش

یک هفته پیش به نظر می‌رسید که لئوناردو ژاردیم از موناکو اخراج خواهد شد اما حالا انگار او دارد دوباره موناکو را تبدیل به تیمی بزرگ می‌کند.
در طول یک هفته همه چیز برای موناکو عوض شد. آنها پیش از بازی در خانه ریمس در هفته گذشته، بدترین آمار دفاعی در لیگ یک فرانسه را داشتند و در پنج بازی 14 گل دریافت کرده بودند. موناکو اما در خانه ریمس به تساوی بدون گل رسید و سپس سه‌شنبه برابر نیس، رقیب سنتی خود سه بر یک پیروز شد. آنها سپس شنبه برست را چهار بر یک بردند. ناگهان دفاع آنها مطمئن‌تر و خط حمله آنها هم قابل اتکاتر شده بود. این موفقیت جدید همراه با تغییر سیستم به 2‌-5‌-3 بوده است.
ژاردیم در دو فصلی که بهترین عملکرد را با موناکو داشت، از تاکتیک‌های متفاوتی استفاده می‌کرد. در اولین فصل موفق او که فصل 15‌-2014 بود، آنها در لیگ یک فرانسه سوم شدند و در آستانه حضور در مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان بودند. آن تیم بر پایه یک دفاع مستحکم ساخته شده بود که با فاصله، بهترین دفاع لیگ یک فرانسه بود و کاراسکو روی توانایی ضدحمله بازیکنانی مانند آنتونی مارسیال، برناردو سیلوا و یانیک فریرا حساب ویژه‌ای باز کرده بود. این ترکیب، انسجام و فرصت‌طلبی باعث شد که موناکو، آرسنال را در ورزشگاه امارات ببرد و شهرت ژاردیم افزایش یابد.
این مربی پرتغالی پیش از آن در المپیاکوس موفق شده و توانسته بود از بازیکنان جوان اسپورتینگ پرتغال هم عملکرد خوبی بگیرد (از جمله اسلام سلیمانی که در اولین فصل حضورش در اروپا خوش درخشید) اما هنگامی که در باشگاهی بزرگ مربی شد، به دلیل نداشتن فلسفه‌ای مشخص دچار مشکل شد. ژاردیم در موناکو وظیفه دشواری داشت، اینکه بازیکنان جوان و بی‌تجربه را پرورش بدهد. این کار دشواری بود، به‌ویژه که فلسفه باشگاه این بود که بازیکنان خوبش را بفروشد تا درآمد کسب کند.
در دیگر فصل درخشان ژاردیم، یعنی 17‌-2016، او در موناکو به اوج رسید. در این فصل بود که او بازیکنان کهنه‌کار را در کنار بازیکنانی که هنوز خود را ثابت نکرده بودند بازی داد و بازیکنانی مانند کمیل گلیک، بنجامین مندی و کیلیان امباپه را به تیمی اضافه کرد که تیموئه باکایوکو و سیلوا را در اختیار داشت. آن تیم قهرمان لیگ فرانسه شد و با نمایش‌های زیبا تا نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان پیش رفت و دل هواداران را ربود.
آن موناکو سبک بازی هیجان‌انگیزی داشت. در سیستم 2‌-4‌-4 خط حمله آنها از یک زوج کلاسیک استفاده شده بود و سرعت و مهارت‌های غریزی امباپه در کنار قدرت فیزیکی رادامل فالکائو قرار گرفته بود. برناردو سیلوا هم با سختکوشی و خلاقیتش پشت این دو نفر بازی می‌کرد و موناکو هر زمان که می‌خواست گل می‌زد حتی با آنکه در دفاع متزلزل به نظر می‌رسید. برای مثال آنها در شکست پنج بر سه در خانه منچستر سیتی در لیگ قهرمانان نشان دادند که چه دفاع ضعیفی دارند اما در بازی برگشت این نتیجه را جبران کردند و با گل زده بیشتر در خانه حریف صعود کردند.
مقایسه موناکو سه فصل پیش با موناکو فعلی کار درستی به نظر نمی‌رسد؛ به‌ویژه که تیم فعلی بازیکنی مانند امباپه را ندارد که در هر نسل، یکی مانند او چهره می‌شود اما آنها اسلام سلیمانی را دارند که مقابل برست عالی کار کرد و یک گل زد و سه گل ساخت. به این ترتیب موناکو احتمالاً مهاجمی حتی بهتر از فالکائو را پیدا کرده است. این بازیکن الجزایری کمی کندتر است اما بسیار سخت تلاش می‌کند.
در سال 2016 که لستر سیتی سلیمانی را از اسپورتینگ با قیمت 30 میلیون پوند خریداری کرد، او گران‌ترین بازیکن تاریخ لستر شد اما آن انتقال نتیجه خوبی نداشت و او در حضور قرضی در نیوکاسل و فنرباغچه هم عملکرد مطلوبی نداشت. به این ترتیب به نظر می‌رسید که او به پایین‌ترین سطح دوران بازی خود رسیده است اما دوباره زیر نظر ژاردیم بازی می‌کند و این مربی توانسته بهترین عملکرد را از او بگیرد و اعتماد به نفس او را افزایش دهد. هیچ بازیکنی نبوده که در اولین فصل حضورش در لیگ یک فرانسه چنین شروع خوبی داشته باشد حتی نیمار و زلاتان ابراهیموویچ هم اول کار به اندازه او خوب نبوده‌اند. او در پنج مسابقه چهار گل زده و چهار گل ساخته است و به رکوردی رسیده که تحسین‌برانگیز است، هرچند که تعداد بازی‌هایی که او انجام داده هنوز کم است.
نقش وسام بن‌یدر به‌عنوان مکمل سلیمانی هم عالی بوده است. بن‌یدر، بازیکن سابق تولوز در هر 77 دقیقه یک گل زده و بسیار کارآمد بوده است. سلیمانی مدافعان را به سمت خود می‌کشد و بن‌یدر از این موضوع نهایت استفاده را می‌برد. کیتا بالده و ژلسون مارتینز هم بازیکنان سریعی هستند و می‌توانند در کنار سلیمانی بازی کنند. به این ترتیب ژاردیم دارد تیمی تهاجمی می‌سازد که اگر رقیب تیم سه سال پیش نباشد، دست‌کم می‌تواند به جذابیت لیگ فرانسه بیفزاید.
اما مهم‌ترین نکته در تیم، بازیکنی است که نقش سیلوا را به عهده گرفته است؛ الکساندر گولووین. این بازیکن روس در کنار دو نفر از میان باکایوکو، سسک فابرگاس و آدرین سیلوا بازی می‌کند و نقش او هافبک آزاد است. او البته همچنان استمرار لازم را ندارد. او در بازی با نیس احتمالاً بهترین عملکرد یک بازیکن در این فصل لیگ فرانسه را داشت که مقابل برست تا حدی از جریان بازی محو شده بود اما او در این فصل احتمالاً می‌تواند نشان دهد که چرا باشگاه پس از جام جهانی 2018 او را تبدیل به گران‌ترین بازیکن تاریخ خود کرد.
برای اینکه روش جدید ژاردیم ارزیابی شود، باید بازی‌های بیشتری از تیم او را دید اما عملکرد بازیکنان تهاجمی تیم و کیفیت بالای بازیکنانی که در تابستان خریده‌اند - مانند روبن آگیلار و بنجامین لکومته که فصل گذشته در عملکرد درخشان مون‌پلیه نقشی کلیدی داشتند - باعث می‌شود بتوان به این موناکو امیدوار بود. آنها در مسابقات اروپایی نیستند و تمرکزشان به صورت کامل روی لیگ است. دو رقیب اصلی آنها برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان، یعنی مارسی و لیون هم دچار مشکل هستند. احتمالاً موناکو در این فصل احیا خواهد شد که این دستاورد کمی برای مربی نیست که اگر سه‌شنبه می‌باخت، اخراج می‌شد.
 منبع: گاردین