پرسپولیس بعد از قطعی کردن صعود به مرحله حذفی لیگ قهرمانان آسیا امروز دنبال تثبیت صدرنشینی و رسیدن به رکورد امتیازی 15 در این مرحله از رقابت‌هاست اما هنوز بازی‌ها تمام نشده برای بازگشت تیم به ایران داستان درست شده و استرس تازه‌ای گریبان اعضای تیم را گرفته است.

سه روز قبل و بعد از اعلام خبر قرنطینه شدن گوا به خاطر شیوع شدید کرونا و ممنوعیت پرواز از این منطقه به نقاط مختلف دنیا، پرسپولیس اعلام کرد نگران این مسأله نیست چرا که با رزرو پرواز چارتر از هواپیمایی وارش از گوا راهی تهران خواهد شد و مشکلی در این خصوص وجود ندارد.

آن روز نگرانی‌ها درباره خروج از هند بود و هیچ‌کس فکر نمی‌کرد برای ورود به ایران هم داستان دیگری برای پرسپولیس درست خواهد شد اما ویروس هندی کاری کرد تا سرخ‌ها برای دیدن اعضای خانواده‌شان پس از سفری حدوداً 20 روزه نگران و مضطرب شوند.

 

وزیر بهداشت: پرسپولیس قرنطینه شود!

طبق تصمیمات اتخاذ شده از سه روز قبل تمام پروازها از مبدأ یا به مقصد هند و پاکستان ممنوع اعلام شد و همچنین وزارت بهداشت تأکید کرد دانشجویان و دیگر افرادی که قصد بازگشت از این کشورها به ایران را دارند، باید قرنطینه دو هفته‌ای را سپری کرده و آزمایشات لازم را انجام دهند تا ویروس جهش‌ یافته و خطرناک‌تر هندی را به دیگر مردم منتقل نکنند.

در همین راستا سعید نمکی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در نامه‌ای آنی به رئیسی معاون بهداشت این وزارتخانه، بر ضرورت قرنطینه کامل و انجام تست‌های مربوطه تیم فوتبال پرسپولیس پس از بازگشت از هند تأکید کرد.

در این نامه آمده است: «طبق اطلاع واصله تیم فوتبال پرسپولیس کشورمان در قالب یک گروه ۵۰ نفره جهت انجام مسابقات در شهر گوا کشور هندوستان حضور دارند. از قرار معلوم این تیم پس از بازگشت از کشور هند در مسابقات داخلی فوتبال شرکت خواهند نمود، لذا ضروری ا‌ست با توجه به شیوع ویروس موتاسیون یافته هندی و آمار بالای ابتلا و مرگ و میر در کشور مذکور، کلیه افراد این تیم و همراهان آن به محض بازگشت تحت قرنطینه کامل و انجام تست‌های مربوطه قرار گیرند.»

 

بازی با سپاهان چه می‌شود؟

اگر قرار باشد پرسپولیس دو هفته بعد از ورود به ایران به قرنطینه برود جدا از اینکه اعضای تیم برای این مدت طولانی قادر به دیدن خانواده‌های خود نخواهند بود تکلیف بازی حساس‌شان مقابل سپاهان که به نوعی فینال لیگ برتر این فصل خواهد بود در هاله‌ای از ابهام قرار خواهد گرفت ضمن اینکه برنامه دربی هم بهم می‌خورد.

قرار است کاروان پرسپولیس بامداد جمعه همین هفته و بلافاصله بعد از بازی آخر مقابل الریان به تهران برگردد و بعد از ریکاوری یکی دو روزه تمریناتش را برای بازی حساس 17 اردیبهشت‌ماه مقابل سپاهان آماده کند و پس از آن هم دربی مقابل استقلال برای تاریخ 22 اردیبهشت برنامه‌ریزی شده اما اگر قرار به قرنطینه تیم باشد کل برنامه لیگ بهم خواهد خورد.

 

سازمان لیگ تابع دستور وزارت بهداشت

در این خصوص موضع سازمان لیگ هم کاملاً خنثی و منفعلانه است. سهیل مهدی مسئول کمیته مسابقات سازمان لیگ دیروز گفت: «در این رابطه هر تصمیمی از سوی ستاد ملی مقابله با کرونا و نیز وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ابلاغ شود، از سوی ستاد مقابله با کرونا در فوتبال و باشگاه پرسپولیس اجرایی می‌شود و سازمان لیگ نیز بر اساس تصمیمات اتخاذ شده نسبت به برنامه‌ریزی مسابقات مبادرت خواهد کرد.» سهیل مهدی ادامه داد: «سازمان لیگ در این زمینه تصمیم‌گیر نیست و بر اساس تشخیص ستاد ملی مقابله با کرونا و وزارت بهداشت عمل می‌کند و تابع تصمیم نهادهای بالادستی است.»

 

سکوت و نگرانی پرسپولیس

دیروز و بعد از انتشار نامه وزیر بهداشت، باشگاه پرسپولیس واکنشی فوری به این مسأله نداشت. جالب اینکه در سایت رسمی باشگاه همه اخبار درباره چک شدن زمان بازگشت در جلسه هماهنگی‌ AFC و رعایت پروتکل‌های بهداشتی به شکلی دقیق از سوی اعضای تیم بود تا پرسپولیسی‌ها به شکل غیر مستقیم اعلام کنند با شرایطی که آنها پروتکل‌ها را رعایت می‌کنند نیازی به قرنطینه کردن‌شان وجود ندارد.

پرسپولیسی‌ها در هند هر سه روز یک بار تست کرونا دادند و شرایط‌شان به گونه‌ای بوده که هیچ یک از اعضای تیم طی اقامت‌شان در هند به این ویروس مبتلا نشده‌اند پس لزومی هم نمی‌بینند که در بازگشت به ایران قرنطینه شوند.

با این حال همان نامه و خبری که در رسانه‌ها پخش شد نگرانی‌هایی برای اعضای تیم به وجود آورده و برنامه‌ریزی‌های آنها در صورت اعمال قرنطینه برای تیم کاملاً بهم می‌خورد.

دیروز مهر خبر داد: «انتشار نامه نمکی به معاون خود در خصوص قرنطینه اردوگاهی باشگاه پرسپولیس باعث نگرانی خانواده بازیکنان و کادر فنی این تیم شده است تا آنها بارها مجبور به پاسخگویی به تلفن‌های همراه خود شوند.»

با این شرایط روز قبل از بازی با الوحده استرس تازه‌ای به جان پرسپولیسی‌ها افتاد و مشخص نبود اگر صعود این تیم قطعی نمی‌شد این ماجرا چقدر به شرایط کیفی تیم در بازی عصر امروزش لطمه می‌زد.

 

 پرونده رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی آسیا با برتری علی داودی ستاره جوان و پرامید کشورمان بر رقبای فوق سنگین آسیایی خود در مسابقه گروه A دسته 109+کیلوگرم بسته شد. عنوان قهرمانی که البته خیلی داودی را در ازبکستان با دردسر و مشکل خاصی مواجه نکرد، زیرا در این دسته به جز علی داودی، من اسد سوریه‌ای، موراکامی ژاپنی و تویچیف ترکمنستانی رقیب جدی دیگری سر راه قهرمانی داودی قرار نداشت. اتفاقاً همین نفرات هم به قدری رکوردهای ناامیدکننده‌ای در دسته فوق سنگین داشتند که به هیچ وجه نمی‌توانستند مانعی سر راه پسر آینده‌دار و امید مدال‌آوری وزنه‌برداری ایران در دسته فوق سنگین بازی‌های المپیک 2021 توکیو باشند.

 

رقابت‌های این فصل لیگ برتر بسکتبال هم تمام شد. آن هم در یک شب عجیب و غریب که تا سال‌ها در خاطر بسکتبالی‌ها خواهد ماند. تا سال‌های سال، فینال لیگ 1400 با پرتاب ثانیه آخر پری پتی از زمین خودی و سه امتیازی معجزه آسای او یاد خواهد شد. پرتابی که شاید آنقدر بزرگ و رویایی بود تا تمام اتفاق‌های زشت و زیبای رقابت چهارم مهرام – شهرداری گرگان را در خود حل کند و همه چیز را تحت تأثیر خود قرار دهد.

***

روی تصویر تلویزیونی تنها یک ثانیه مانده بود به پایان بازی چهارم مهرام و گرگان. در واقع اما زمان دقیق باقی‌مانده چیزی کمتر از یک ثانیه و ضریبی از دهم ثانیه بود! متین جلالیان پشت پرتاب پنالتی، یکی از مهم‌ترین پرتاب‌های دوران بازی‌اش را تجربه می‌کرد. اولی را که به سبد انداخت، اختلاف به 2 رسید و شاید خیلی‌ها معتقد بودند که باید پرتاب دوم را به سبد یا حلقه بزند تا دیگر زمانی برای پرتاب حریف باقی نماند. از روی نیمکت هم باتجربه‌ها همین را از او خواستند اما دستور سرمربی چیز دیگری بود. رفتاری کاملاً منطقی. اینکه باید توپ را گل کند تا اختلاف به عدد 3 برسد و امکان برد حریف وجود نداشته باشد! همین اتفاق هم افتاد و پرتاب دوم جلالیان وارد سبد شد.

اختلاف به عدد 3 رسید. چند دهم ثانیه مانده به پایان بازی و هیچ منطقی اندک امیدی به دل راه نمی‌دهد. گزارشگر دارد از بازی پنجم و برگزاری آن صحبت می‌کند و جمله بعدی توی ذهنش شاید تشکر بابت تماشای مسابقه و زمان رقابت بعدی است. دو خارجی گرگان اما طور دیگری فکر می‌کنند. یکی بازی را آغاز می‌کند و دیگری هم چند متری جلوتر ایستاده. توپ را که می‌گیرد، بلافاصله رها می‌کند. چیزی است شبیه به همه شوت‌های بی‌هدفی که در پایان بازی‌ها زده می‌شود. این بار اما فرق می‌کند. می‌شود امید جنون‌وار پری پتی را در زمان دریافت و رها کردن توپ با تمام وجود را حس کرد. امید عجیبی که توپ را چند متری مانده به نیمه زمین دریافت کرد و درست تا درون حلقه مهرام هدایت کرد.

***

در مقیاس یک بازی چهل دقیقه‌ای بسکتبال - آن هم بین دو تیمی که اینقدر نزدیک و برابر بازی کردند - ثانیه‌ها و حتی کسری از آن تأثیرگذار است. ثانیه‌هایی که همیشه هم قرار نیست در آخر بازی اتفاق بیفتد و حتی به گل‌ها ربط داشته باشد. گرفتن تصمیم در مغز انسان حتی از صدم ثانیه هم کمتر اتفاق می‌افتد، تصمیمی که به عنوان مثال در همین بازی صمد و کامرانی را پنج خطایی کرد یا از مغز علی آرزومندی بیرون آمد تا دستور گل کردن توپ را به متین جلالیان بدهد. همه این تصمیم‌ها در صدم ثانیه و حتی کمتر گرفته شده و به تعیین کننده‌ترین‌ها در نتیجه این بازی تبدیل شده است.

همه این تصمیم‌ها می‌توانست گرفته شود یا نشود. صمد می‌توانست پنج فوله نشود و در زمان پرتاب پنالتی کنار متین جلالیان باشد و مجابش کند تا توپ دوم را به در و دیوار بکوبد اما نبود. نبود تا فریادهایش از روی نیمکت جدی گرفته نشده یا به دستور سرمربی ترجیح داده نشود. یا حتی همین پری پتی. قطعاً عقلش می‌گفت که زمان مانده روی تابلو اجازه حتی یک پرتاب فوق سریع را هم نمی‌دهد اما تصمیم گرفت شانسش را امتحان کند. جنس تصمیم او با همه تصمیم‌های قبلی فرق داشت.

همه تصمیم‌های قبلی انتخابی بودند بین درست و غلط. داور و سرمربی مهرام به عقیده خود درست‌ترین تصمیم را گرفتند اما پتی تنها یک انتخاب داشت. درست و غلطی هم در کار نبود. بازی داشت به رقابت پنجم کشیده می‌شد و هیچ بعید نبود سه فصل تلاشش برای رسیدن به قهرمانی در ایران بی‌ثمر بماند. او شاید بیشتر از هرکس دیگری برای این قهرمانی له له می‌زد و در نهایت هم پرتاب خود او بود که همه چیز را عوض کرد.

***

در مقیاس بزرگتر، در ابعادی شبیه به زندگی، گاهی باید یک ماه، یک سال و حتی کمی بیشتر تلاش کنی. تلاش همراه با امید تا لحظه آخر. آنجا شاید دستی از آسمان بیاید و توپ رها شده‌ات از روی امید را وارد سبد کند.

عمر بسکتبال گرگان و حضورش در لیگ ایران چیزی است به اندازه عمر یک انسان میانسال. کسی که بیش از پنجاه سال منتظر مانده تا بالاخره زندگی‌اش ثمر بدهد و یک بار هم که شده به یک موفقیت بزرگ برسد.

سال‌ها آزمون و خطا و اصرار بیش از اندازه بر روی بازیکن و کادر بومی نگذاشت تا گرگانی‌ها طی یکی دو دهه اخیر به موفقیت قابل اعتنایی برسند. اشتباهی که به آن پی بردند اما باز هم سه سال طول کشید تا از همین راه درست هم بتوانند به قهرمانی برسند.

برای یک عمر پنجاه ساله، سه سال تلاش، هزینه و سعی مستمر لازم بود تا بسکتبال گرگان برای اولین بار در تاریخ خود، به عنوان قهرمانی لیگ ایران برسد و شهر عاشقان بسکتبال را به آرزوی دیرینه خود برساند.

قلعه عقاب‌ها حالا یک عقاب طلایی هم در خود دارد که نشان قهرمانی در لیگ 1400 است. قهرمانی که ثمره یک تلاش سه‌ساله و یک شوت چند دهم ثانیه‌ای است!

جیانیس آنتتوکومپو، ستاره میلواکی باکس، از این حیرت‌زده شده که لبران جیمز، ستاره لس‌آنجلس لیکرز، همچنان در سطحی فوق‌العاده بالا دارد بازی می‌کند.

جیمز سالانه5/1میلیون دلار خرج می‌کند تا آمادگی جسمانی‌اش را به‌صورت کامل حفظ کند. جیانیس می‌گوید: «برای من جذاب است که لبران در یکی از بهترین فرم‌های زندگی‌اش به‌سر می‌برد. او در هجدهمین سال بازی‌اش است و همچنان بهترین بازیکن دنیاست. این واقعاً جالب است. من دوست دارم بدانم او چطور این کار را انجام می‌دهد.

او 18 سال است که استمرار دارد. او همیشه در این حد بوده و همیشه خود را نشان داده است. این باورکردنی نیست. او واقعاً شایسته تحسین است، اما اینکه 18 سال در این سطح باشید واقعاً سخت است و باعث می‌شود تحسین ما بیشتر شود. امیدوارم من هم به آن سطح برسم. امیدوارم این کار را نه برای 18 سال، بلکه برای 20 سال انجام دهم. هدف ما همین است.

اما باید 5/1میلیون دلار برای بدن خود خرج کنید؟ مطمئن نیستم بتوانم چنین کاری انجام دهم. من آدمی نیستم که بخواهد از این ریخت‌وپاش‌ها داشته باشد! البته شوخی می‌کنم. این برای من دیوانه‌وار است. او استمرار فوق‌العاده‌ای داشته است. تماشای بازی او بامزه است. برای من بی‌تردید دیدن بازی او جذاب است.»

جیمز بیش از یک ماه است که به‌دلیل پیچ‌خوردگی مچ پا دور از میادین است، اما تمرینات سبک را آغاز کرده و به‌زودی می‌تواند بازی کند.

منبع: مارکا

 

سوژه

آلویس کانیاتزو   

 

کریستیانو رونالدو ناراحت است. او ناراحت است از تردیدهایی که درباره آینده‌اش وجود دارد. ناراحت است از اینکه گلزنی‌اش کم شده و ناراحت است از اینکه یوونتوس کار خودش را در رسیدن به لیگ قهرمانان اروپا سخت می‌کند.

ناکامی‌های اخیر او چهارشنبه پیش بیشتر شد وقتی مشخص شد در یک لحظه کلیدی، پاشنه آشیل تیم است و روی ضربه ایستگاهی پارما از خودش ضعف نشان داد تا میهمان در تورین به گل اول بازی برسد. وقتی ماه گذشته در بازی با پورتو در برابر ضربه ایستگاهی حریف پشتش را کرد تا تیم گل بخورد و از لیگ قهرمانان حذف شود، او را به خیانت متهم کردند.

مقابل ضربه آزاد پارما هم می‌خواست از صورتش محافظت کند و اگرچه در نهایت تیمش به پیروزی 3 بر یک رسید تا امیدهایش برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان تقویت شود اما سرخوردگی رونالدو پایان ندارد و او حس می‌کند در تورین گیر افتاده است.

تردید درباره آینده او افزایش یافت وقتی یوونتوس از یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا حذف شد. آیا اشتباه کردند که تیم را حول محور او ساختند و بستند؟ آیا تمام پول باید به یک بازیکن 36ساله برسد وقتی در پست‌های دیگر تیم نیاز شدید به حمایت و تقویت دارد؟ این بخشی از سؤالاتی بود که به رونالدو مربوط می‌شد.

قرارداد رونالدو که بر اساس آن سالانه 31میلیون یورو دستمزد می‌گیرد، تا تابستان آینده اعتبار دارد و حالا که به 12 ماه پایانی نزدیک می‌شود، حالت معمولاً پرشور او به عصبانیت تبدیل شده است. بعد از برد 3 بر یک مقابل جنوا، رسانه‌های ایتالیا گزارش دادند رونالدو از چندتا هم‌تیمی‌هایش از جمله جورجو کیلینی و فدریکو کیزا به‌خاطر پاس‌های بدشان خشمگین بوده. همچنین از دروازه‌بان تیم، وویچیک شزنی عصبانی شده که به‌خاطر روی زمین افتادن یک نفر از بازیکنان حریف توپ را به بیرون انداخته و به او گفته: «10 نفر دیگرشان هستند، باید حمله کنیم.» در پایان این بازی، پیراهنش را به زمین پرتاب کرده اما مدعی شده به درخواست پسر توپ‌جمع‌کن این کار را کرده.تعهد ستاره پرتغالی در بازی با پارما یک‌بار دیگر زیر سؤال رفت و آندره‌آ پیرلو بعد از بازی گفت شاید دیگر رونالدو در دیوار دفاعی قرار نگیرد. یوونتوس اگرچه پارما را برد اما شب خوبی برای رونالدو رقم نخورد و کسی که در 127 بازی برای یوونتوس 97 گل زده، در دو بازی آخرش -بدون در نظر گرفتن بازی دیروز با فیورنتینا- گل نزده. او همچنین به‌خاطر ضربه بیهوده به توپ بعد از اعلام خطا به نفع حریف کارت زرد گرفت. از وقتی رونالدو به ایتالیا آمده، آوریل (اواخر فروردین و اوایل اردیبهشت) ماه خوبی برایش نبوده، مثل اینکه شارژ باتری‌اش در لحظات حساس فصل تمام می‌شود. پیرلو اوایل این ماه گفت: «کریستیانو عصبانی است چون نتوانسته گل بزند و برای بازیکنی مثل او این ناراحتی طبیعی است.»

اما اگر رونالدو بخواهد در این تابستان یوونتوس را ترک کند، به کجا می‌تواند برود؟

واقعیت این است تیم‌هایی که بتوانند دستمزد او را بپردازند و آن سطح از رقابت که او انتظار دارد را برایش فراهم کنند، زیاد نیستند. مارکا گزارش داده رونالدو می‌تواند به تیم سابقش منچستریونایتد برود و در عوض پل پوگبا به یوونتوسی برود که بهترین سال‌های بازی‌اش را در آن سپری کرده. گاتزتا حتی نوشته رونالدو حاضر است دستمزد خود را کاهش دهد تا این انتقال را تسهیل کند.

بازگشت به رئال‌مادرید یکی از گزینه‌ها بود اما فلورنتینو پرس رئیس باشگاه که به‌خاطر مسائل مربوط به سوپرلیگ بشدت تحت فشار است، در صحبت‌های چهارشنبه خود آن را رد کرد. رئال همچنان به کیلیان امباپه و ارلینگ هالند علاقه‌مند است و وقتی باید چنین دستمزد گزافی را به یک بازیکن 36ساله بدهی، چرا به گزینه‌های دیگر با آینده روشن اعتماد نکنی. رفتن امباپه به رئال‌مادرید جای خالی در کنار نیمار در پاری‌سن‌ژرمن را ایجاد می‌کند اما اگر آنها هم او را نخواهند، باید قبول کرد رونالدو در تورین گیر افتاده تا تابستان آینده که قراردادش تمام شود.

قابل انکار نیست که دستمزد نجومی رونالدو روی فعالیت یوونتوس در فصل نقل‌و‌انتقالات تأثیر گذاشته و آنها خوشحال می‌شوند اگر نام او از فهرست دستمزد کم شود. اما اگر مجبور شود بماند حداقل مربی‌اش از داشتن او خوشحال خواهد بود. پیرلو گفت: «به رفتن او فکر نمی‌کنیم، یک سال دیگر قرارداد دارد و خوشحال می‌شویم اگر در تیم ما ادامه دهد. تمرکز ما این است که بهترین پایان را برای این فصل رقم بزنیم. رونالدو فصل خیلی خوبی داشته و پارسال هم واقعاً عالی بود.»

 

 

استقلال بعد از شروع باشکوه در لیگ قهرمانان به مرحله حساسی رسیده و با وجود خط حمله زهردار و زدن 13 گل در چهار بازی، صعودش هنوز قطعی نیست و به نتیجه دو بازی بعدی بستگی دارد. پیش از شروع مسابقات انتظار می‌رفت دحیل سخت‌ترین حریف باشد و عیار استقلال مجیدی را مشخص کند. دو بازی با تیم پرستاره قطری این پیش‌بینی را تأیید کرد و استقلال با وجود نمایش نسبتاً خوب با یک شکست و یک تساوی، صدر جدول گروه را به حریفش واگذار کرد.

بعد از شکست چهار بر سه در بازی اول از ساختار دفاعی استقلال انتقاد شد، چرا که نتوانست خط حمله دحیل را کنترل کند. فرهاد مجیدی برای بازی دوم توانست بخشی از این ضعف را برطرف کند، هرچند دروازه استقلال باز هم روی دو اشتباه ساده (خطای منجر به پنالتی وریا و فراموش کردن یارگیری اولونگا روی ضربه ایستگاهی) باز شد.

دحیل بعد از بردن بازی اول و صعود به صدر جدول محتاطانه‌تر به زمین رفته بود، چرا که می‌دانست برای حفظ این جایگاه نباختن به استقلال کفایت می‌کند. لاموشی که نشان داد مربی زیرکی است، بازی را با پنج دفاع شروع کرد تا سه مهاجم استقلال را راحت‌تر کنترل کند. با این حال این تیم همچنان در حمله خطرناک بود و مدافعان استقلال کار آسانی نداشتند. در بلوک دفاعی استقلال غلامی به جای مرادمند و مهدی‌پور به جای ریگی بازی کرد و هر دو کم‌اشتباه بودند. مزد بازی خوب غلامی می‌تواند حضور در ترکیب اصلی مقابل الاهلی باشد و مهدی‌پور هم برای ماندن در ترکیب اصلی شانس خوبی دارد.

با مصدومیت دیاباته، مطهری به نوک حمله خواهد رفت و باید دید فرهاد برای گوش راست چه بازیکنی را انتخاب می‌کند. در دو بازی اول میلیچ در این پست بازی کرد، ولی با در نظر گرفتن مصدومیت نادری او مثل بازی با دحیل دفاع چپ خواهد بود. احتمالاً گزینه اول برای این پست داریوش شجاعیان باشد که در دو بازی قبلی به عنوان بازیکن تعویضی در پست شماره ده به زمین رفت. همچنین اگر مجیدی بخواهد در میانه زمین از زوج ریگی و مهدی‌پور استفاده کند، می‌تواند از رضاوند هم در گوش راست استفاده کند. سبحان خاقانی که در دو بازی اول دقایقی بازی کرد و بابک مرادی که هنوز در این تورنمنت به میدان نرفته، گزینه‌های بعدی هستند. در نهایت کادر فنی استقلال ممکن است تصمیم به استفاده همزمان از احمد موسوی و وریا غفوری در سمت راست زمین بگیرد.

الاهلی در بازی رفت 5 بر 2 از استقلال شکست خورد، ولی بعد از آن متحول شد و توانست از سه بازی بدون شکست 7 امتیاز بگیرد. تیم میزبان که حالا به صعود امیدوار شده با هدف برد و صعود به رده دوم بازی خواهد کرد و اولویت استقلال مثل بازی با دحیل باید تمرکز روی ساختار دفاعی باشد. الاهلی هم بعد از شکست سنگین مقابل استقلال توانسته دفاع تیمش را ترمیم کند و در سه بازی تنها دو گل دریافت کرده.

هرچند الاهلی تیم ضعیف‌تری از دحیل است، ولی حساسیت این بازی با توجه به شرایط جدول بیشتر است و استقلال حق اشتباه ندارد. مجیدی که بعد از محرومیت یک جلسه‌ای به نیمکت استقلال برمی‌گردد، برای بازی با الاهلی باید ترکیب و استراتژی دقیقی انتخاب کند. استقلال با بردن الاهلی رتبه دوم گروه را تقریباً قطعی می‌کند، ولی ریسک بالا جایز نیست و نباید به حریف فرصت داد گل اول بازی را بزند. از طرف دیگر خستگی بازیکنان اجازه بازی پرفشار را نمی‌دهد. استقلال اگر بتواند خط حمله الاهلی و بخصوص عمر سومای چهار گله را کنترل کند، می‌تواند با قایدی، مطهری و اسماعیلی آماده به حریف ضربه بزند.

تساوی در این بازی هرچند فرصت سرگروهی استقلال را به حداقل می‌رساند، ولی نمی‌تواند نتیجه بدی باشد و رتبه دوم تیم را حفظ می‌کند. استقلال در روز آخر با شرطه حذف شده بازی می‌کند و نسبت به الاهلی که با دحیل بازی می‌کند، کار ساده‌تری دارد. تساوی با الاهلی و برد الشرطه استقلال را یازده امتیازی می‌کند که با توجه به وضعیت سایر گروه‌ها می‌تواند برای صعود به عنوان تیم دوم هم کفایت کند. شکست اما می‌تواند تمام زحمات استقلال در چهار بازی قبلی را بر باد بدهد و مجیدی در هیچ حالتی نباید از این بازی بدون امتیاز خارج شود.

 

یکشنبه، 5/2/1400، مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا، ورزشگاه ملک عبدالله شهر جده عربستان، ساعت: 45 دقیقه بامداد، تماشاگر: بدون تماشاگر

استقلال: 2

گل‌ها: شیخ دیاباته (26- پنالتی)، مهدی قایدی (61)

الدحیل: 2

گل‌ها: اولونگا (45+2- پنالتی، 60)

داور: محمد تقلی الجعفری (سنگاپور)

کمک‌ها: قهور هانی و جلال محمد

اخطار: مهدی قایدی، داریوش شجاعیان، صالح مصطفوی (مربی) (استقلال)، عبدالله عبدالسلام و بسام راوی (الدحیل)

استقلال: رشید مظاهری، عارف غلامی، سیاوش یزدانی، وریا غفوری، محمد نادری (25- هرویه میلیچ)، مهدی مهدی‌پور، آرش رضاوند (46- مسعود ریگی)، فرشید اسماعیلی (60- داریوش شجاعیان)، ارسلان مطهری (74- محمدحسین مرادمند)، مهدی قایدی، شیخ دیاباته

سرمربی: فرهاد مجیدی

الدحیل قطر: صلاح زکریا، علی کریمی، مایکل اولونگا، المعز علی (68- کریم بوضیاف)، سلطان البریک، عبدالله عبدالسلام، ادمیلسون جونیور، اسماعیل محمد (85- محمد مونتاری)، بسام الراوی، مهدی بن عطیه، محمد موسی

 سرمربی : صبری لاموشی

 

استقلال همچون بازی قبل مقابل الدحیل، زننده گل اول بود. گلی که با پنالتی اعلام شده روی فرشید اسماعیلی و ضربه بی‌نقص و فریبنده شیخ دیاباته به ثمر رسید. این گل اما درست استقلال را در همان وضعیت بازی قبل قرار داد و الدحیل به دنبال عقب افتادن از استقلال در پی جبران برآمد که در نهایت لحظاتی قبل از به صدا درآمدن سوت پایان بازی موفق شد از روی نقطه پنالتی به گل برسد. گلی که همان بازیکن معروف به ثمر رساند؛ اولونگا! الدحیل که موفق شده بود بازنده به رختکن نرود در نیمه دوم زودتر از استقلال به گل رسید. گلی که حاصل بی‌تفاوتی مدافعان و دروازه‌بان بود و از روی ارسال از کرنر و ضربه سر اولونگا به ثمر رسید تا این بازیکن در دو بازی موفق به زدن 5 گل به استقلال شود. استقلال در شرایطی که هرگز به مانند بازی قبل از خط هافبکی بی‌نقص سود نمی‌برد برای جبران مافات جلو کشید که روی یک ضدحمله که از سمت راست توسط وریا پی‌ریزی شد توانست با ضربه عمقی مهدی قایدی به گل تساوی برسد. این گل اما پایانی بود بر تلاش‌های دو تیم برای باز کردن دروازه یکدیگر و به طور محسوس بعد از این گل هم استقلال و هم الدحیل از نتیجه راضی به نظر رسیدند. البته الدحیل در دقایق پایانی با همان حملات منظم خود استقلال را تا آستانه پذیرش گل سوم هم پیش برد اما با خوش‌شانسی این موقعیت هم از کف رفت تا نتیجه این بازی در نهایت به تساوی برسد. یک امتیازی که شاید برای استقلال در روز پایانی مهم تلقی شود. استقلال اکنون در وضعیتی است که هم می‌تواند با کمی همت و خوش‌شانسی تیم اول گروه لقب بگیرد و هم از صعود باز بماند! با توجه به اینکه الدحیل در بازی بعد رخ در رخ الشرطه قرار می‌گیرد و به احتمال فراوان این تیم را شکست خواهد داد، قطعاً 11 امتیازی خواهد شد و استقلال برای عقب نماندن از کورس باید الاهلی عربستان را مغلوب کند تا به امتیاز 10 برسد. گرچه تساوی نیز می‌تواند برای استقلال امیدبخش باشد اما دل بستن به بازی آخر شاید نگرانی‌هایی برای استقلال ایجاد کند و مضاف بر آن مشخص نیست الدحیل بعد از برد احتمالی مقابل الشرطه و 11 امتیازی شدن که برای صعود امتیازی کافی به نظر می‌رسد در بازی آخر با تمام قوا به میدان برود. به همین دلیل لازم است که استقلال بدون توجه به بازی هفته آخر در بازی بعد مقابل الاهلی عربستان تنها به نیت کسب پیروزی وارد میدان شود و 3 امتیاز این بازی را به چنگ آورد. امتیازی که حتی محتمل است استقلال را دوباره به سمت جایگاه نخست جدول سوق دهد. به طور کلی وضعیت گروه استقلال به حدی پیچیده شده که ممکن است استقلال اگر به الاهلی ببازد، ولو اگر امتیاز بازی آخر را بگیرد از صعود به مرحله بعد باز بماند. به همین دلیل آنچه خیال مجیدی و هواداران استقلال را آسوده خواهد کرد، حضور با تمام قوا مقابل الاهلی و به دست آوردن 3 امتیاز ارزشمند از این میدان است تا اما و اگرهای عذاب‌آور اردوی استقلال را تحت‌الشعاع قرار ندهد.

 

فصل گذشته، وقتی فرهاد مجیدی از استقلال می‌رفت گله‌هایی کرد و چیزهایی گفت. یکی از آن حرف‌هایش به کار بررسی ماجراهای امروز استقلال می‌آید: «از من یا هر کسی در نقش سرمربی بخواهید که به تمام جزئیات حساس باشم، نه اینکه به لاابالی‌گری در مدیریت تن بدهم و سازگار شوم. سال‌ها به کج‌رفتاری و غیرحرفه‌ای بودن مدیران تن داده‌اند و از جزئیات گذشته‌اند که فوتبال به این روزگار دچار شده است. یک مدیر با اسم رمز استراماچونی و الکس نوری، استقلال را به این روزها رساند. این پلیدی‌ها در استقلال تمام نخواهد شد اما اگر استقلالی واقعی هستید، دفعه بعد لااقل حامی این دروغگوها نباشید. حمایت نادرست باعث شد که استقلال برای دومین سال متوالی توسط دلال‌ها بسته شود، نه سرمربی.»

از این حرف‌های فرهاد مجیدی مدت‌ها گذشت اما وقتی هیأت مدیره استقلال تصمیم گرفت احمد سعادتمند را از سمت مدیرعاملی برکنار کند، در بیانیه‌ای رسمی هم مذاکرات با استراماچونی و دیگران را جعلی خواند و هم در متن بیانیه به این نکته اشاره کرد: «رفتارهای خلاف شأن باشگاه در نقل و انتقالات و حضور سؤال‌برانگیز در یک هتل به جای ساختمان باشگاه، همچنین همراهی شائبه‌برانگیز برخی افراد در اتاق مذاکره.» این جملات در بیانیه رسمی هیأت مدیره استقلال تأیید همان حرف‌هایی بود که فرهاد مجیدی هنگام جدایی فصل گذشته از استقلال به زبان آورده بود.

تیمی که بدون دیدگاه‌های فنی در نقل و انتقالات بازیکن می‌خرد، فارغ از اینکه به قول هیأت مدیره استقلال خریدها می‌تواند شائبه‌برانگیز باشد، آثار فنی مخربی هم برای خود خریده است. تیمی که بدون نگاه فنی بازیکن می‌خرد، شاید با استخدام چند ستاره این تصور را ایجاد کند که برنده نقل و انتقالات است اما چنین تیمی در چند پست لنگ می‌زند و مشکلاتش قابل ترمیم نیست چون اساساً مدیر بدون تخصص فنی و با مشاورانی که مشغول فعالیت اقتصادی خود هستند نمی‌تواند بر اساس نیازهای فنی خرید کند. نه نیازها را می‌شناسد و نه مسائل فنی برایش اهمیت دارد. همین که در اینستاگرام و سایت‌های خبری بابت خریدهایش هورا بکشند، او در موقعیت برنده قرار گرفته و خیال می‌کند چه زیرک است که این همه ستاره می‌خرد.

استقلال را اما در بازی‌های سنگین‌تر لیگ قهرمانان آسیا ببینید، آنجا که ضعف‌ها بیرون می‌زند و بیشتر نمایان می‌شود. استقلال اگرچه پس از محمود فکری توانست خود را از بحران فنی نجات دهد و با فرهاد مجیدی و فراز کمالوند دوره فنی تازه‌ای را شروع کرد اما در آسیا دچار مشکلاتی بود که منشأ آن فقر نیروی انسانی است و خریدهای غلط و بیراه و بی‌هدف در نقل و انتقالات.

استقلال در نقل و انتقالات تابستانی گذشته ستاره هم خرید اما تیم نساخت. به همین دلیل استقلال در بازی سنگین مقابل الدحیل (بازی رفت)، مجبور است ارسلان مطهری و مهدی قایدی را در ۱-۴-۱-۴ به عنوان وینگر بازی دهد و آنها را در حمله موفق هم ببیند اما غافل باشد از اینکه خط دفاعش به چه ویرانه‌ای تبدیل شده است. بله ارسلان و مهدی می‌درخشند اما این رسم بازی در ۱-۴-۱-۴ نیست که یک ویرانه در دفاع باقی بگذارید و ۵ گل تنها از یک مهاجم در دو بازی بخورید. استقلال در خط میانی مسعود ریگی را دارد که در بازی‌های متوسط درخشان بازی می‌کند اما در بازی‌های سنگین وا می‌رود و دچار اشتباه می‌شود، به این دلیل که چیدمان خط میانی اصول بازی در سیستم را رعایت نمی‌کند، چون استقلال نیروی انسانی کافی برای چند پست ندارد که طبق سیستم مسئولیت‌های واقعی را در بازی‌های سنگین بشناسند. استقلال پس از ۱۳۵ دقیقه بازی مقابل الدحیل تازه به این نتیجه می‌رسد که با دو هافبک دفاعی بازی کند و مهدی‌پور و ریگی را با هم می‌خواهد اما نمی‌داند که برای این بازی تمرین‌ نشده دیر شده است و باز هم خط میانی از پس مشکلات دفاعی خود برنمی‌آید، اگرچه مهدی‌پور مقابل الدحیل در بازی برگشت مسئولیت‌پذیر بود و ریگی نیز در دو بازی اول جام درخشیده بود. دل بستن استقلال به فرارهای قایدی و دلبستگی به دیاباته که دیاباته دوران استراماچونی نیست و وحشت مصدومیت از کیفیت او کاسته است، نمی‌تواند تمام تدبیر استقلال برای پیروزی باشد. اتفاقاً در صحنه‌هایی که فرشید اسماعیلی در استقلال می‌درخشد، می‌توانیم با استقلال خوشفکرتری مواجه شویم. استقلال باید زمام بازی‌اش را به هافبک‌هایش بسپارد اما این ویژگی در هافبک‌هایش -از جمله در آرش رضاوند- پیدا نیست. اندیشه در بازی هافبک‌ها برای بازی‌های سنگین پیدا نمی‌کنید و این یعنی زور این تیم برای پیش تاختن به سوی قهرمانی در غرب آسیا کافی نیست.

به فرهاد مجیدی انتقاد وارد است. او باید با سرعتی بیشتر، در خط میانی خود یک بازی شاداب و محکم -هر دو- را می‌ساخت اما در این کار موفقیت بزرگی به دست نیاورده و در درخشش فردی قایدی و اسماعیلی و مطهری اثر گذاشته است. بهتر بود در کنار درخشش آنها، فوتبالی ساخته ‌شده و برنامه‌ای که به داد آشفتگی دفاع برسد نیز می‌دیدیم.

اما برگردیم به نقل و انتقالات استقلال. تیم را بدون سرمربی و مدیر فنی و دیدگاه‌هایی که قرار است تیم را بسازد، در نقل و انتقالات مدیریت نکنید. تیم ساختن کار نابلدها و کسانی که یک‌شبه و بدون زندگی در فوتبال به مدیریت باشگاه می‌رسند، نیست. بازیکن خریدن را همه بلدند اما سلیقه و اندیشه‌ای باید در خرید بازیکن جاری باشد تا از دل آن تیم ساخته شود.