رضا عباسپور
پس از ماجرای پناهندگی یکتا جمالی، پریسا جهانفکریان نخستین دختر وزنهبرداری ایران که موفق شد سهمیه حضور در بازیهای المپیک 2020 توکیو را دریافت کند، اما با بیمهری و کملطفی مسئولان فدراسیون وزنهبرداری، سهمیه المپیک از دستش پرید و این فرصت طلایی برای او و وزنهبرداری بانوان ایران سوخت، بلافاصله از مهاجرتش به اروپا و خداحافظی با وزنهبرداری ایران خبر داد. خبر تلخ دیگری برای وزنهبرداری ایران که به همین سادگی یکی دیگر از ملیپوشان مستعد خود را از دست داد. پریسا جهانفکریان دختر ملیپوش وزنهبرداری ایران که در دسته وزنی 87 کیلوگرم، سابقه حضور در تورنمنتهای مختلف بینالمللی، خصوصاً رقابتهای جهانی 2019 تایلند را دارد، درخصوص مهاجرتش به اروپا تأکید دارد: «اگر از روی اجبار نبود، حتی حاضر نبودم یک دقیقه وطنم را ترک کنم. اما در طول این چند سال به من ثابت شد که هیچ ارزشی برای سیستم ورزش و مسئولین فدراسیون وزنهبرداری نداشتم. این را از بزرگترهایم آموختم، وقتی جایی حرمتت حفظ نمیشود و ارزشی برای زحماتت قائل نیستند، ماندن سم است و رفتن رستگاری.» با این مقدمه، گپ مختصر و کوتاهی با جهانفکریان داشتیم که در ادامه با هم آن را مرور میکنیم.
حقم را خواستم، نامم را در لیست سیاه گذاشتند
ملیپوش پیشین وزنهبرداری بانوان در دسته وزنی 87 کیلوگرم تأکید دارد خیلی تلاش کرد تا ارتباط او با کادرفنی و مسئولان فدراسیون برای بازگشت به اردوها و تمرینات مثل قبل صمیمانه شود، اما هر کاری کرد و به هر دری زده، نشده است: «خودتان خوب میدانید که برای المپیک توکیو چه بلایی سر من آوردند و چه ماجرایی برایم درست کردند که سهمیه تاریخی بانوان را از دست دادیم. اصلاً نمیخواهم به عقب برگردم و دوباره سنگها و موانعی که پیش پایم گذاشتند تا سهلانگاری و کمکاری خودشان بابت از دست رفتن سهمیه المپیک بانوان توجیه شود را بازگو کنم. اما آن موقع با بلایی که سرم آوردند، خیلی به من سخت گذشت. بعد هم که طلب حق و حقوقم را کردم، طوری جلویم ایستادند و خرابم کردند که انگار من یک غریبهام. از همان موقع به بعد چون انتقاد کردم و جلوی ظلم و بیعدالتیها ایستادم، اسمم در لیست سیاه فدراسیون رفت و نه در تمرین و نه در مسابقات هیچ جایگاه و حقی برایم قائل نشدند. خیلی تلاش کردم تا شرایطی برای بازگشتم به اردوی تیم ملی و تمرینات دوباره ایجاد شود، اما هرچه زدم به در بسته خورد و نشد آن چیزی که باید اتفاق میافتاد.»
میسوختم اگر میماندم
پریسا جهانفکریان درخصوص اینکه چرا به یکباره درست زمانی که ماجرای پناهندگی یکتا جمالی هجمه سنگینی روی ورزش کشور و فدراسیون وزنهبرداری ایران وارد کرد، تصمیم گرفته است موضوع مهاجرتش را رسانهای کند، میگوید: «من خیلی قبلتر تصمیمم را برای مهاجرت و خداحافظی قطعی با وزنهبرداری و ورزش ایران گرفته بودم. پروسه مهاجرت، مسیر بسیار سخت و پیچیدهای دارد. من از مدتها قبل وقتی دیدم که آقای مرادی و همراهانش در فدراسیون وزنهبرداری هیچ راه و نقطه مشترکی برای بازگشتم به اردو و تیم ملی وزنهبرداری بانوان باقی نگذاشتهاند، برای اینکه عمر ورزشی و قهرمانیام تباه و تمام نشود، تصمیم گرفتم عطای وزنهبرداری و تیم ملی ایران را به لقایش بخشیده و برای مهاجرت به اروپا اقدام کنم. الان هم به این خاطر درباره مهاجرتم صحبت کردم تا همه بدانند که ما قربانی خودخواهی، منفعتطلبی و غرور مجموعهای شدیم که به جز خودشان و منافع شخصیشان هیچ چیز دیگری را ندیده و نمیخواهند ببینند. اینجا دیگر جایی برای من و امثال من که در وزنهبرداری ایران چه در بخش مردان و چه در بخش بانوان کم هم نیستند، وجود ندارد. بنابراین رفتن برایم رستگاری است و ماندن سم و تباهی. همیشه آرزویم این بود که بتوانم با دوبنده تیم ملی وزنهبرداری بانوان ایران در دنیا بدرخشم و پرچم کشورم را در عرصههای مختلف بینالمللی به اهتزاز دربیاورم. من تلاش و توانم را گذاشتم ولی نشد و نگذاشتند که بشود. ما دختران مستعد و ورزشکاران خوشآتیهای در وزنهبرداری بانوان داریم. اما هیچ عزم و ارادهای برای ارتقا و رشد این پتانسیل خدادادی وجود ندارد. خیلی ناراحتم و شب و روز از اینکه مجبورم کردند خداحافظی و ترک وطن را برای بقا و ادامه مسیر قهرمانی انتخاب کنم غصه میخورم. اما چه کنم که چارهای برایم جز رفتن باقی نمانده است. امیدوارم روزی برسد که وزنهبرداری ایران از این وضع اسفبار رهایی پیدا کند و سکان هدایت و مدیریت این مجموعه دست افرادی لایق و شایسته باشد که درد وزنهبرداری و جامعه مظلوم این رشته پرافتخار را بدانند و با درک درست از این خانواده مظلوم و پرافتخار، وزنهبرداری را دوباره به اوج برسانند. برایم دعا کنید. من هم هرکجا باشم مطمئن باشید عاشق وطنم هستم و به عشق این مردم مسیر قهرمانیام را اگر خدا بخواهد با قدرت ادامه میدهم.»
رئیس بازنشسته رد گم میکند
بسطامی به جای بیرانوند دبیرکل میشود؟
ایران ورزشی: برخی شنیدهها حاکی از آن است که علی مرادی رئیس بازنشسته فدراسیون وزنهبرداری که به حکم دادگاه بدوی دیوان عدالت اداری انتخاباتش در سال 98 باطل است و حضورش در فدراسیون وزنهبرداری غیرقانونی، هنوز از سفر پرحاشیه یونان برنگشته، تصمیم دارد بار دیگر دست به تغییرات مدیریتی در شاکله اصلی مدیریتی فدراسیون وزنهبرداری زده و تغییراتی عجیب در سیستم مدیریتی این مجموعه ایجاد کند!
سفر علی مرادی و تیم نصف و نیمه همراه او به یونان محل برگزاری رقابتهای جهانی 2022 جوانان، پس از ماجرای پناهندگی یکتا جمالی، دختر وزنهبردار اعزامی ایران به این رقابتها حواشی و سروصداهای فراوانی بهدنبال داشت. سوای حواشی شکل گرفته، در حالی که توقع بحق جامعه ورزش و وزنهبرداری از مسئول مربوطه (علی مرادی) بهعنوان سرپرست تیم اعزامی این است که پاسخگوی سؤالات و ابهامهای متعدد گنگ موجود در این پرونده باشد، گویا رئیس بازنشسته و غیرقانونی وزنهبرداری هنوز از یونان نیامده در فکر ایجاد برخی تغییرات در شاکله مدیریتی وزنهبرداری است! بر همین اساس، شنیدهها حاکی از آن است که مرادی گویا قصد دارد پس از رسیدن به تهران و حضور در فدراسیون وزنهبرداری حکم عزل محسن بیرانوند، دبیر کل فعلی فدراسیون وزنهبرداری را زده و به جای او از همایون بسطامی رئیس هیأت وزنهبرداری استان ایلام در این پست استفاده کند. بسطامی ملیپوش پیشین وزنهبرداری در دهه شصت است. او سابقه عضویت در کمیته فنی فعلی و شورای فنی پیشین فدراسیون وزنهبرداری را نیز در کارنامه مدیریتی خود دارد.
یکتا جمالی در آلمان است اما در یونان دنبالش میگردند
همه هزینهها برای مرادی
سفر پرحاشیه تیم ملی وزنهبرداری جوانان ایران به یونان برای حضور در مسابقات قهرمانی جهان تمامی ندارد. تیم هفته گذشته به ایران برگشته اما رئیس فدراسیون همچنان در یونان است و مشخص نیست که به طور دقیق چه زمانی قرار است به ایران برگردد. اینکه او بازنشسته بود و انتخاباتش هم باطل شده بود و نباید در فدراسیون میماند و به این سفر میرفت در جای خود قابل بحث است اما اینکه چرا رئیس فدراسیون با وجود گذشت 5 روز از اتمام مسابقات هنوز به ایران برنگشته موضوع مهمی است که کسی نمیتواند جواب درستی برای آن پیدا کند. تیم ملی وزنهبرداری جوانان چهارشنبه به ایران برگشت ولی علی مرادی رئیس فدراسیون که سرپرستی تیم را هم برعهده داشت، تیم را همراهی نکرد و در یونان ماند. دلیل ادامه حضور علی مرادی در یونان پیگیری وضعیت یکتا جمالی بود اما جمالی اصلاً یونان نبود و راهی آلمان شده بود البته فرض بر اینکه در یونان بود آقای مرادی چطور میخواست کسی را که در هتل نتوانسته بود کنترلش کند را در کوچه پسکوچههای هراکلین جست وجو و پیدا کند؟
از روزی که مسابقه علیرضا یوسفی در دسته فوق سنگین جوانان برگزار شد 6 روز گذشته و همچنان آقای رئیس در یونان به سر میبرد. همان روز مسابقه یوسفی هم علی مرادی و سایر اعضای تیم ملی در جریان بودند که یکتا جمالی اردوی تیم ملی را ترک کرده اما آقای مرادی به جای اینکه مأموریت جدید خود برای پیدا کردن جمالی را شروع کند، راهی سالن برگزاری مسابقات شده تا در مراسم اهدای مدال یوسفی حاضر باشد. اگر قرار بود کسی جلوی یکتا را بگیرد یا احیاناً او را پیدا کند و به ایران برگرداند باید همان روز اول این کار را میکرد نه دو روز بعد. به هر شکل علی مرادی در یونان مانده و مثل همیشه یک هزینه سنگین روی دست فدراسیون گذاشته است. حق مأموریتش حداقل 4 روز باید تمدید شود؛ به اضافه اینکه در این چند روز هزینه اقامت در هتل و همچنین هزینه صبحانه، ناهار و شام هم باید پرداخت شود. آقای مرادی در حفظ و مراقبت از قهرمان ایرانی کوتاهی کرده اما هزینه این کوتاهی را چرا باید فدراسیون بپردازد. او که در حال گشتن یونان است، میگوید بهدنبال یکتا است اما یکتا در آلمان است و قصد بازگشتن هم ندارد. بهتر است یکی زودتر این ماجرا را به مرادی اطلاع بدهد تا هزینه سنگینی به فدراسیون تحمیل نشود.