مارک آگدن  

 

اوله گونار سولشر در بازی امشب مقابل آرسنال برای صدمین بار روی نیمکت منچستریونایتد می‌نشیند. این نروژی از دسامبر 2018 که جای ژوزه مورینیو را گرفت، روزهای پرفراز و نشیبی را سپری کرده. فرازهای درخشان مثل پیروزی دراماتیک مقابل پاری‌سن‌ژرمن در مارس 2019 با نشیب‌های تحقیرآمیز مانند باخت 6 بر یک مقابل تاتنهام چند هفته پیش همراه بوده. در سال 2020 او یونایتد را به لیگ قهرمانان برگرداند اما در سه نیمه‌نهایی شکست خورد (جام حذفی و اتحادیه انگلیس و لیگ اروپا). باعث رشد برخی استعدادهای بومی بوده مثل مارکوس رشفورد و میسون گرینوود اما در شکل دادن دفاعی مستحکم و یک واحد منسجم تیمی ناتوان بوده. چطور می‌شود عملکرد سولشر را که 56 برد در 99 بازی به دست آورده، بررسی کرد؟ آیا یونایتد در مسیر درست است یا دور خودش می‌گردد؟ به دنبال پاسخ این سؤال هستیم.

 

نکات مثبت

پیشرفت بازیکنان جوان

سولشر از ابتدا به بازیکنان پرورش یافته آکادمی یونایتد اعتماد کرده. با رشفورد شروع شد که در زمان مورینیو روزگار سختی داشت و با دادن فرصت به اسکات مک تامینای، برندون ویلیامز و گرینوود ادامه پیدا کرد. لویی فان‌خال هم در دوران دو ساله کارش در یونایتد به بازیکنان جوان میدان داد اما گاهی برای بعضی زیادی فرصت داد. سولشر توانسته خوب‌ها را برگزیند و این می‌تواند بنیان خوبی برای سال‌های پیش رو باشد.

 

خریدهای موفق

جذب بازیکن یکی از مشکلات سال‌های اخیر یونایتد بوده که یکی پس از دیگری خریدهای گرانقیمت اشتباه صورت گرفته بخصوص در دوران فان‌خال. سولشر اگرچه به تمام خواسته‌هایش نرسیده اما بیشتر خریدهایش تیم را پیشرفت داده‌اند و با استراتژی مشخصی جذب شده‌اند. هری مگوایر و آرون وان بیساکا به دفاع سر و شکل داده‌اند ضمن اینکه برونو فرناندز خط حمله تیم را متحول کرده.

 

خلاصی از ستاره‌های بی‌خاصیت

سولشر تیمی نامتعادل را از مورینیو به ارث برد که خیلی از بازیکنانش انتظارات را برآورده نکرده بودند و خودش را از شرشان خلاص کرد. روملو لوکاکو بعد از جدایی از یونایتد و رفتن به اینتر در سال 2019، در 57 بازی 41 گل زده اما این بلژیکی در یونایتد فرم خوبی نداشت و مانع پیشرفت گرینوود شده بود. الکسیس سانچس هم بعد از 18 ماه فاجعه‌بار به اینتر رفت ضمن اینکه مروان فلاینی با تمام خدماتش به یونایتد به چین رفت چون با فلسفه فوتبالی سولشر همخوان نبود. کریس اسمالینگ (رم)، اشلی یانگ (اینتر)، ماتئو دارمیان (پارما) و آنتونیو والنسیا (آزاد) هم از یونایتد رفتند.

 

 تغییر حال

در زمان اخراج مورینیو، اولدترافورد را جو منفی فرا گرفته بود و این یعنی نخستین وظیفه سولشر تغییر حال تیم در زمین و بیرون آن بود. او با پیروزی در 11 تا از 12 بازی اولش جو رختکن و هواداران را تغییر داد. بعد از آن نتایج درخشان بالا و پایین‌هایی بوده اما آن جو مثبت باقی مانده و دوباره حس همدلی در اولدترافورد شکل گرفته.

 

احیای DNA  یونایتد

یونایتد سولشر البته هنوز جای پیشرفت زیادی دارد اما او کاری کرد که هیچ‌یک از اسلافش (مورینیو، فان‌خال و دیوید مویس) نتوانسته بودند و آن بازگرداندن سبک هجومی یونایتد بود. همیشه جواب نداده همانطور که برخی نتایج سولشر این را ثابت می‌کند اما این حس به وجود آمده که یونایتد دوباره به دنبال حمله است بر خلاف سه مربی قبلی که به دنبال گل نخوردن و «اول ایمنی» بودند. از سال 2013 که سر الکس فرگوسن از یونایتد رفته لحظات به یادماندنی و هیجان‌انگیز زیادی وجود نداشته اما می‌شود گفت همه آنها در زمان سولشر رقم خورده است.

 

نکات منفی

بی‌ثباتی

سولشر نزدیک به دو سال است که مربی منچستریونایتد شده اما نتوانسته ثبات را به تیم بیاورد تا اینقدر فراز و نشیب نداشته باشد. 

یونایتد با سولشر روندهای فوق‌العاده‌ای داشته- 11 برد در 12 بازی در فصل 2019-2018، 14 بازی بدون شکست و در نهایت سومی در فصل قبل- اما سقوط‌های فاحشی هم داشته از جمله دو برد در 9 بازی ابتدای فصل قبل که بدترین شروع تاریخ یونایتد در لیگ برتر را رقم زد یا هشت باخت در 12 بازی آخر در رقابت‌های مختلف فصل 2019-2018. این فصل اوضاع بهتر بوده، از 9 بازی شش برد داشته‌اند اما در باخت مقابل کریستال پالاس و تاتنهام 9 گل خوردند. یونایتد سولشر یا در قله است یا دره، وسط ندارد.

 تاکتیک‌ها

در برد 5 بر صفر چهارشنبه شب سولشر از سیستم لوزی در خط میانی استفاده کرد و چند تعویض خوب داشت اما این یک نمونه نادر از موفقیت مربی نروژی در جنگ تاکتیکی با مربیان رقیب بود. خیلی وقت‌ها او از نظر هوشی کم آورده بخصوص وقتی اوضاع خراب است. در همین فصل، در باخت خانگی مقابل پالاس و تاتنهام یونایتد بد را به بدتر تبدیل کرده ضمن اینکه بازیکنان آشفته و سردرگم در وسط زمین به راهنمایی بهتری از سوی مربی نیاز داشتند. یک مربی تراز اول تغییر ایجاد می‌کند تا روند تیم مثبت شود، این اتفاق برای سولشر به ندرت افتاده.

 

مدیریت بالادستی‌ها

سولشر توانسته از شر برخی بازیکنان خلاص شود اما گیر مدیرانی افتاده که بارها در فصل نقل و انتقالات سرافکنده‌اش کرده‌اند. سولشر باید یاد بگیرد چطور به امثال اد وودوارد و مسئول انتقالات، مت جاج فشار بیاورد تا به هدفش برسد. سولشر در دسامبر گذشته با ارلینگ هالند مهاجم سالزبورگ به توافق شفاهی رسید اما به دلیل تعلل وودوارد و جاج، دورتموند با 20 میلیون یورو او را خرید که در 26 بازی برای تیم جدیدش 23 گل زده. این تابستان هم سولشر جیدون سانچو از دورتموند، جک گریلیش هافبک استون ویلا، دایوت اوپامکانو مدافع لایپزیگ و جود بلینگهام هافبک بیرمنگام را می‌خواست که به هیچ‌کدام نرسید. سولشر مثل مورینیو و فان‌خال آشکارا با مدیران باشگاه در نمی‌افتد و از نگاه بسیاری این یک نقطه ضعف است.

  

رأی نهایی

برای هر نکته مثبتی از سولشر به راحتی می‌توان یک منفی آورد. او خیلی کارهای مثبت در تیم انجام داده و شاید به خاطر بی‌نظمی و ابهام دوران قبل از او باشد که یونایتد این مربی نروژی هم غیرقابل پیش‌بینی است. حتی حالا بعد از 99 بازی او هنوز باید اثرات تصمیمات بد رژیم‌های قبلی را بزداید اما بعد از دو سال باید نقشه راه روشن‌تری نسبت به آنچه در این تیم مشاهده می‌کنیم، از خود بروز دهد. دفاع همچنان به تقویت نیاز دارد و خط میانی با توجه به ویژگی‌های متناقض بازیکنانی که در اختیار سولشر است، به یک پازل شباهت دارد. در خط حمله، می‌توانند به بهترین تیم‌ها بتازند اما اگر سیستم ضدحمله‌اش کار نکند - به خصوص برابر تیم‌های ضعیف‌تر- آنها هیچ پلن B  یا برنامه جایگزینی ندارند. در نهایت، یونایتد در وضعیت بهتری نسبت به زمان ورود سولشر قرار دارد اما این پیشرفت کند و ناامیدکننده بوده حتی حالا که صدرنشین بوندس‌لیگا را در هم کوبیده‌اند هیچ‌کس تعجب نمی‌کند اگر برابر آرسنال بلغزند. در دوران سولشر بارها دو قدم به جلو برداشته‌اند و یک قدم به عقب و حالا که او خود را برای صدمین بازی آماده می‌کند، همچنان همینطور است.

منبع:  ESPN