از ۱۷ آگوست ۲۰۲۰ و جدال نراتزوری برابر شاختار دونتسک زمان زیادی سپری نشده. اینتر توانست در نیمه‌نهایی لیگ اروپا با نتیجه ۵ بر صفر حریف اوکراینی خود را شکست دهد و با اقتدار

کامل خود را در قامت یک فینالیست ببیند. شرایط آن روزهای اینترمیلان به‌قدری امیدوارکننده به نظر می‌رسید که می‌شد بخت اصلی قهرمانی در فصل جاری سری «آ» را تیم آبی‌و‌‌مشکی‌پوش شهر میلان دانست. در شب نیمه‌نهایی لیگ اروپا احساس شادی و رضایت در چشمان مربی سابق چلسی و یوونتوس موج می‌زد: «خوشبختانه ما به فینال رسیده‌ایم و در این مسابقه به‌نحوی خوب عمل کردیم که قدرت حریف بشدت تحت تأثیر بازی ما قرار گرفت.

شاختار بازیکنان بااستعداد زیادی دارد ولی ما اجازه برتری و خودنمایی به آنها ندادیم. اوکراینی‌ها مجبور به دفاع کردن بودند چراکه راهی برای حفظ توپ نداشتند!» نراتزوری در فصل نقل‌و‌انتقالات 2021-2020 فعال‌تر از فصول اخیر ظاهر شد. به نظر می‌رسید نقاط ضعف تیم تحت نظر آنتونیو کونته در حال ترمیم باشد و باشگاه از جدایی ایکاردی، گودین، ژوا ماریو، دالبرت، کاندروا و بورخا والرو ضرر فنی و تاکتیکی نصیبش نشود.

رفتن دیگو گودین فضا را برای استفاده از بازیکنان جوان‌تر فراهم کرد ولی آیا استفاده مداوم از دی فرای و میلان اشکرینیار توانست به خط دفاعی تیم ثبات و نظم ببخشد؟ نراتزوری طی ۷ مسابقه اخیر خود چه در لیگ قهرمانان و چه در سری «آ» ۱۰بار دروازه‌اش باز شده و بدون احتساب دیدار مقابل شاختار، تنها در یک مسابقه موفق به کسب کلین‌شیت شده است. آنها با ۱۰ امتیاز در رده چهارم جدول قرار گرفته‌اند و میلان صدرنشین و ناپولی رده دومی به‌ترتیب آمار ۴ و ۵ گل خورده را در برابر نام خود می‌بینند. وضعیت برای اینتر پس از جدایی خوزه مورینیو پیچیده شد. طومار بلند مربیان ۱۰ سال اخیر اینتر نشان از آن دارد که نیاز اول و ضروری نراتزوری برای تکرار موفقیت‌های سالیان اخیرش، ثبات است. رافائل بنیتز اولین نفری بود که پس از آقای خاص پرتغالی سکان هدایت پسران جوزپه مئاتزا را در دست گرفت؛ باشگاه تا سال ۲۰۱۴ با لئوناردو، گاسپرینی، کلودیو رانیری، استراماچونی و والتر ماتزاری به روند نزولی خود ادامه داد و عجیب‌تر آنکه روند تغییر مداوم مربیان همچنان عادی به نظر می‌رسید. مانچینی، فرانک دی بوئر، استفانو پیولی و لوچانو اسپالتی آخرین نفرات نیمکت اینتر به حساب می‌آیند که تا قبل از آنتونیو کونته به‌دنبال بازیابی غرور از دست‌رفته تیم بودند!

طی این مدت استعدادها و بازیکنان جوان زیادی به ایتالیا آمدند که درصد زیادی از این خریدها هیچگاه به‌عنوان بازیکن ثابت پا در زمین چمن سن‌سیرو نگذاشتند. جفری کوندوگبیا تنها یکی از آن بازیکنانی است که به امید پیشرفت روزافزون به اینتر آمد و در نهایت چیزی جز افت کیفی و نیمکت‌نشینی‌های مدوام نصیبش نشد: «طی سال‌های حضورم در باشگاه اینتر، چیزی جز هرج‌و‌مرج و رفت‌و‌آمد مربیان مختلف را ندیدم. طی دو سال با پنج مربی کار کردم و تجربه چنین شرایطی برای بازیکنان جوانی چون من عذاب‌آور بود!»

اینتر با مربی ایتالیایی خود آنتونیو کونته هنوز فرصت بازسازی را دارد؛ فصل گذشته نراتزوری به مقام نایب‌قهرمانی سری «آ» رسید و امسال نیز تا بدین جای فصل از ۵ بازی۱۰ امتیاز به دست آورده. اختلاف ۳ امتیازی با میلان صدرنشین به‌راحتی قابل جبران خواهد بود و مالکان و مدیران باید تحت هر شرایطی از کونته حمایت کنند. با این همه منتقدان نیز نظرات مختلفی داشته و بر این باورند که آنتونیو در فصل نقل‌و‌انتقالات، تنها میانگین سنی تیم را بالا برد و خریدهای مناسبی انجام نداد. آرتورو ویدال از بارسلونا، الکساندرکولاروف از رم و اشلی یانگ از منچستریونایتد بخشی از خریدهای ماه‌های اخیر نراتزوری به حساب می‌آیند که هنوز هم باشگاه نتوانسته توجیهی برای خریدشان پیدا کند.

در کنار خریدهای عجیب، نیمکت‌نشینی کریستین اریکسن دانمارکی که از بهترین‌های لیگ جزیره به حساب می‌آمد نیز شاید نشان‌دهنده بخشی از کج‌سلیقگی‌های کادر فنی باشد. آنتونیو کاسانو که از نظر فنی مهاجمی بی‌نظیر به حساب می‌آمد پیش‌تر صدای انتقادش را به گوش کونته رسانده بود: «اریکسن از سوی باشگاه‌های بزرگ دنیا مثل رئال‌مادرید مورد توجه بود و در تاتنهام و لیگ جزیره نمایش‌های خیره‌کننده‌ای داشت. او باید در خط میانی اینتر جایگاهی ثابت داشته باشد، اما آنتونیو کونته گویا علاقه‌ای به هافبک دانمارکی خود ندارد. او بازیکنانی را دوست دارد که سن بالایی دارند و پول زیادی را هم از باشگاه طلب می‌کنند؛ همچون آرتورو ویدال!» پس از دومین تساوی در لیگ قهرمانان برابر شاختار دونتسک اوکراین، شرایط برای باشگاه ایتالیایی مناسب به نظر نمی‌رسد. بازی در برابر رئال‌مادرید بدون شک برای کونته و همچنین زیدان حکم مرگ و زندگی را خواهد داشت. مرد ایتالیایی که پیش‌تر شاختار را در لیگ اروپا ۵ بر صفر در هم کوبیده بود، بعد از کسب تساوی در مرحله گروهی UCL در مصاحبه‌ای گفت: «نمی‌توانم از نتیجه ناراضی باشم. در این بازی گلی دریافت نکردیم و برای دومین‌بار پیاپی این اتفاق برای ما رخ داد. اما از این جهت ناراحت هستیم که فرصت‌های زیادی را هدر دادیم. نمی‌توانم بازیکنانم را سرزنش کنم. فراموش نکنید این مسابقه در ۱۰ روز اخیر چهارمین بازی ما بود. به‌دنبال بهانه نیستم اما چرخه بازی‌ها را با ابتلای ۶ بازیکن به کرونا آغاز کردیم و مصدوم هم داشتیم.»

در روزهایی که لیگ ایتالیا مسیر پیشرفت و ترقی را پیدا کرده و باشگاه‌های میلان، لاتزیو، یوونتوس و آتالانتا گام‌های بلندی را برای موفقیت برداشته‌اند، اینتری‌ها همچنان درگیر گزینه‌های جدید مربیگری نیمکت‌شان هستند. آنتونیو کونته مربی بی‌نظیری است اما برای اثبات این ادعا زمان زیادی ندارد؛ شاید به اندازه پایان مرحله گروهی لیگ قهرمانان و حذف از آن!