تا امروز دو نفر نشان داده‌اند کاندیدای ریاست فدراسیون فوتبال خواهند شد؛ اولی مصطفی آجورلو بود که با مصاحبه‌اش در برنامه ورزشگاه شبکه پنج سیما نشان داد آماده حضور در انتخابات است و دومی سعید آذری است که در رادیو اعلام کرد با این وضعیت فوتبال ایران می‌خواهد کاندیدای فدراسیون فوتبال شود. هر دو چهره با نقد وضع موجود می‌خواهند توجه را به خود جلب کنند و هر دو دغدغه ریاستی را بر سر دارند که بتوانند فوتبال ایران را از این رکود خارج سازند. آجورلو و آذری راهی سخت در پیش دارند. ترکیب اعضای مجمع، نوع روابط در آن و نیز اقبال عمومی از جمله چالش‌های پیش روی آنهاست. یکی از جملات کارلوس کی‌روش را در اولین کنفرانس مطبوعاتی‌اش در ایران یادآوری می‌کنم: «همه ما توقعات و آرزوهایی داریم و شاید یکی بخواهد رئیس‌جمهوری شود، شاید بخواهد سردبیر یا فردی ثروتمند شود. آیا هر فردی کارهای لازم برای رسیدن به هدف را انجام داده؟ پاسخ منفی است. بیشتر اوقات مردم تنها به رویاهای‌شان فکر می‌کنند.» حال سؤال از این دو مدیر قدیمی همین است. بیایند و توضیح دهند آیا همه کارهایی را که باید انجام داده‌اند و با چه کارنامه‌ای می‌خواهند از آن دفاع کنند؟ در سمت‌های قبلی‌شان چه تحرک بزرگی رقم زدند و در این سال‌ها چه راهی برای فوتبال باز کرده‌اند؟ جایی می‌خواندم که کاش رویاهای‌مان را زندگی کنیم؛ نه اینکه تنها خیال‌شان کنیم یا حتی بدتر به خیال اینکه محقق‌نشدنی هستند، از آنها فرار کنیم. رویای درست شدن فوتبال یک‌شبه محقق نمی‌شود، پس کاندیداهای فدراسیون فوتبال باید ثابت کنند در این راه قدم‌هایی از گذشته برداشته‌اند.