بوندس‌لیگای آلمان از سر گرفته شد و حالا می‌توان دریافت که لیگ‌های اروپایی پس از بازگشت به چه شکل برگزار خواهند شد. مسابقات کی لیگ کره جنوبی هم پیش‌تر آغاز شده بود و لیگ‌های برخی کشورها مانند بلاروس و نیکاراگوئه هم اصلاً تعطیل نشدند. اما این اولین مسابقه‌ای از یک لیگ بزرگ بود که در دو ماه گذشته برگزار می‌شد. شیوع ویروس کرونا منجر به تعطیلی لیگ‌های بزرگ شده بود.
اما فوتبال در ماه مه 2020 و با بازی پشت درهای بسته و فاصله‌گذاری اجتماعی، چطور برگزار می‌شود؟
رعایت نکات بهداشتی
بازیکنان هر تیم با چند اتوبوس به ورزشگاه آمدند، تا به این ترتیب فاصله‌گذاری اجتماعی در مسیر آمدن به ورزشگاه رعایت شود. بازیکنان و کادر فنی در تمام هفته در هتل‌هایشان در قرنطینه بودند و مرتباً از آنها تست ویروس کرونا گرفته می‌شد. زمانی که آنها اتوبوس‌ها را ترک کردند، ماسک به صورت زدند و به سمت زمین رفتند. دمای بدن افراد دیگری که در ورزشگاه حضور داشتند، از جمله کارکنان رسانه‌ها هم بررسی شد.
طرفداران از حضور در ورزشگاه‌ها منع شده‌اند، و پلیس هم به گشت‌زنی می‌پرداخت تا اطمینان حاصل کند که آنها پشت در ورزشگاه‌ها تجمع نکرده‌ند. تنها 213 نفر اجازه ورود به ورزشگاه را یافتند؛ 98 نفر داخل و کنار زمین (مانند بازیکنان، مربیان و توپ‌جمع‌کن‌ها) و 115 نفر هم روی سکوها (مانند نیروهای امنیتی، پزشکان و کارکنان رسانه‌ای).
109 نفر دیگر هم اجازه آن را پیدا کردند که بیرون ورزشگاه باشند. این افراد شامل نیروهای امنیتی و نیروهای VAR می‌شوند. توپ‌ها را هم توپ‌جمع‌کن‌ها پیش از بازی و بین دو نیمه ضدعفونی کردند.
نیمکت‌های با فاصله‌گذاری اجتماعی
بازیکنان ذخیره و مربیان ماسک به صورت داشتند و در صندلی‌هایی دور از هم نشسته بودند. حتی برخی از آنها روی سکوها و البته نزدیک به زمین و پشت نیمکت قرار داشتند.
آر بی لایپزیگ که با فرایبورگ به تساوی یک بر یک رسید، صندلی‌های فرودگاهی به ورزشگاه آورده بود تا بازیکنان بتوانند روی آنها بنشینند. مربیان هم اجازه آن را داشتند که بدون ماسک باشند تا بتوانند دستورهای لازم را خطاب به بازیکنان اعلام کنند.
بازیکنان ذخیره در هنگام گرم کردن ماسک خود را برداشتند. زمانی که بازیکنی تعویض می‌شد هم به او ماسک داده می‌شد تا قبل از اینکه روی نیمکت بنشیند، به صورت بزند.
ضربات آرنج به جای آغوش
خود بازی‌ها تفاوتی با قبل نداشتند و بازیکنان همچنان به شیوه سابق تکل می‌زدند. در شش بازی شنبه 16 گل هم به ثمر رسید. اما پس از گل‌زنی، فاصله‌گذاری اجتماعی رعایت می‌شد. بسیاری از گل‌ها در حالی جشن گرفته شدند که خبری از در آغوش کشیدن بازیکنان نبود و بازیکنان با آرنج‌هایشان به هم می‌زدند.
اما پس از برخی گل‌ها، از جمله گل‌هایی که بازیکنان هرتا برلین در پیروزی سه بر صفر در خانه هوفنهایم زدند، شادی به شیوه معمول انجام شد. البته هرتا با جریمه‌ای روبرو نخواهد شد؛ اینکه بازیکنان هم را در آغوش نگیرند قانون نیست و فقط یک توصیه است.
تعداد افراد حاضر در ورزشگاه کم بود، و بینندگان تلویزیونی می‌توانستند صحبت‌های بازیکنان و مربیان را بشنوند. همچنین صدای ضربه زدن به توپ و رسیدن توپ به تور دروازه به وضوح شنیده می‌شد.
تیم‌ها اجازه آن را داشتند که در یک بازی پنج تعویض انجام دهند. لیگ‌های دیگر هم پس از سرگیری بازی‌‌هایشان این اجازه را به تیم‌ها خواهند داد. به این ترتیب شالکه که مقابل بوروسیا دورتموند با نتیجه چهار بر صفر شکست خورد، توانست بین دو نیمه دو تعویض داشته باشد و در نیمه دوم هم سه تعویض انجام دهد.
شادی مقابل سکوهای خالی
پس از سوت پایان بازی بوروسیا دورتموند و شالکه بود که بازیکنان دورتموند به سمت جایگاه جنوبی معروفشان رفتند و مقابل سکوهای خالی به شادی پرداختند. در این قسمت که دیوار زرد نام دارد، در حالت معمول 25هزار طرفدار دورتموند حضور می‌یابند.
بازیکنان ولفسبورگ هم پس از پیروزی دو بر یک در خانه آگسبورگ، به جای آنکه به داور و کمک‌هایش دست بدهند، با کفش‌های خود به کفش‌های آنها زدند. در جاهای دیگر هم بازیکنان با مشت‌ها و آرنج‌های خود به هم می‌زدند.
مصاحبه با بازیکنان و مربیان از فاصله دور انجام شد و میکروفون‌ها روی میله‌های بلندی قرار گرفتند تا فاصله خبرنگار و مربی حفظ شود. نشست‌های خبری پس از بازی‌ها هم به صورت کنفرانس ویدئویی بود.
طرفداران چه کردند؟
یکی از دلایل اینکه بازی‌های لیگ برتر انگلیس را شاید در زمین‌های بی‌طرف برگزار کنند این است که از تجمع هواداران بیرون از ورزشگاه جلوگیری شود. اما در آلمان این موضوع مشکل‌ساز نیست. الیویر پایلر، سخنگوی پلیس دورتموند گفت: «اوضاع به شکل عجیبی آرام بود. ما سناریوهای مختلفی را طراحی کرده بودیم و برای آنها آماده بودیم، اما انتظار نداشتیم که تنها چند هوادار به ورزشگاه یا به مرکز شهر بیایند. ظاهراً درخواست شورای شهر و پلیس از هواداران که بازی را در خانه تماشا کنند جواب داده است. ما خیلی خوشحالیم که به این ترتیب از سرایت بیماری جلوگیری شده است.»
اما همه خوشحال نبودند. طرفداران آگسبورگ در جایگاه خالی ورزشگاهشان پلاکاردی به نمایش گذاشته بودند که رویش نوشته شده بود: «فوتبال زندگی می‌بخشد، اما تجارت شما کثیف است». آنها به این اعتراض داشتند که در دوران شیوع ویروس کرونا، فوتبال برگزار می‌شود.
نظر مربیان
اووه روسلر، مربی فورتونا دوسلدورف پس از تساوی بدون گل مقابل پادربورن گفت: «امروز کمی عجیب بود. من آدمی احساساتی هستم، و دوست دارم که بازیکنان را در آغوش بگیرم. حالا نمی‌توانستم این کار را انجام دهم.»
لوسین فاوره، مربی دورتموند هم گفت: «هیچ سروصدایی در ورزشگاه نبود. شوت می‌زنید، پاس عالی می‌دهید، گل می‌زنید، ولی هیچ صدایی بلند نمی‌شود. خیلی خیلی عجیب است.»
کریستین استرایش، مربی فرایبورگ هم در نشست خبری مجازی گفت: «ناراحت‌کننده است که طرفداران نتوانستند بازی را از نزدیک ببینند و نشد که دور هم جمع شویم و این بازی را با هم انجام دهیم. اما این ماجرا تا ابد ادامه نخواهد داشت. تحت شرایط فعلی هم تصور نمی‌کردم که کیفیت بازی‌ها افت پیدا کند و البته دیدیم که کیفیت بازی‌ها در حد سابق بود.»
برونو لابادیا، مربی هرتا برلین هم از اینکه بازیکنانش بدون رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی به شادی پرداختند، دفاع کرد: «این بخشی از فوتبال است. ما بارها و بارها آزمایش کرونا داده‌ایم و حالا می‌توانیم اجازه این کار را داشته باشیم. اگر شما دیگر نتوانید به شادی بپردازید، همه چیز خراب می‌شود. خوشحالم که تیمم امروز دلایل کافی برای شادی کردن را داشت.»
مانند بسکتبال در مدرسه
اوون هارگریوز، بازیکن سابق بایرن مونیخ و تیم ملی انگلیس که از خانه‌اش کارشناس شبکه بی‌تی اسپورت بود، گفت: «من همین حالا هم دلم برای هواداران تنگ شده است. خیلی عجیب بود. مدتی طول می‌کشد که به شرایط فعلی عادت کنیم. تماشای فوتبال بدون طرفداران سخت است.»
جاناتان چیلورز، خبرنگار، هم گفت: «جو ورزشگاه دورتموند و شالکه من را یاد بازی بسکتبال در دوران دبیرستان در سالن مدرسه می‌اندازد.» مارتی وادل هم در توییتر نوشت: «نه. شرمنده. اینطور نمی‌شود. من عاشق فوتبال هستم و دلم برایش تنگ شده، اما این روش صحیح نیست. من همچنان دلم برای فوتبال تنگ شده است، حتی بیشتر از قبل.»