سام ستارزاده
درگذشت متین قوسی، نوجوانی که چندی پیش، برق درخشش‌اش در برنامه تلویزیونی استعدادیابی در شبکه سه چشمان خداداد عزیزی را هم گرفت، ناراحت‌کننده و تأثربخش بود؛ مانند فوت ایرانی‌های کوچک و بزرگ، آشنا و ناآشنای متعدد در چند ماه اخیر. حس ملالت‌آور ناشی از ازدست‌دادن هموطنان میان ما و کشورهای بسیاری مشترک است، اما وقتی شنیده می‌شود که از احساسات جریحه‌دارشده جامعه برای تعیین‌تکلیف در مسأله‌ای همچون ازسرگیری یا تعطیلی کامل لیگ نوزدهم بهره‌گیری می‌شود، شدت این تأسف دوچندان می‌شود. چه دلیلی دارد که بخواهیم با پناه‌گیری پشت فوت یک شخص خواسته‌مان درمورد لیگ را به کرسی بنشانیم؟ اینکه بازگشت فوتبال با جان بازیکنان و بینندگانش بازی می‌کند یا خیر، تصمیمی است که ستاد کرونا و وزارت بهداشت باید با استناد به کارشناسی‌های استاندارد بگیرند. استفاده ابزاری از فوت یک جوان عاشق فوتبال، جدای از اینکه داغ دل خانواده‌اش را تا جایی تازه کرده که پدر مرحوم بگوید دیگر از فوتبال بیزار شده، اتحادی را از ما سلب می‌کند که برای سپری کردن این دوران سخت بشدت به آن نیازمندیم. یورگن کلوپ می‌گوید: «اگر ادامه لیگ انگلیس باعث فوت یک تماشاگر هم شود، من این تصمیم را صحیح نمی‌دانم.» همه می‌دانیم که ضرر کلوپ از لغو فصل جاری لیگ جزیره به‌مراتب از ضرر احتمالی هر ایرانی از ادامه یا نیمه‌کاره ماندن لیگ برتر بیشتر است. اما کلوپ حداقل در حرف هم که شده، نشان داد برای حفظ اتحاد باید روحیه ایثارگری داشت؛ یعنی حتی گذشتن از درو کردن حاصل چهار سال زحمت که برای یک تیم کشیده شده و کسب افتخار شکستن طلسم 30ساله لیورپولی‌ها. حتی اگر قرار به قیاس حرف‌ها باشد، حرف کلوپ را با استوری‌های «کرونا یک-فوتبال صفر» می‌توان مقایسه کرد. خداداد عزیزی که به‌واسطه همان برنامه تلویزیونی رابطه نزدیکی با مرحوم قوسی داشته، می‌گوید او در زمین فوتبال کرونا نگرفته. وزیر ورزش، معاون وزارت بهداشت و هیچ مسئول دیگری عامل فوت متین نیستند. کرونا به فوتبال یک گل نزده؛ بلکه بیشتر زده. تا زمانی که دفاع جامعه فوتبال از یکدیگر تا این اندازه از هم گسیخته باشد، گل بیشتری را هم خواهد زد. ما متأسفانه متین را از دست داده‌ایم، ولی می‌توانیم سلامت متین‌های دیگر را با گذشت و اتحاد تضمین کنیم. باور داشته باشیم که خواسته‌های فوتبالی هیچ‌کدام از ما به‌اندازه جان یک بیمار مبتلا به کووید-19 که برای بهبودی می‌جنگد، ارزشی ندارد.