وقتی باشگاه موضوع داخلی را به دادگاه بین‌المللی می‌برد
قوانین بین‌المللی، فراموش‌شده در باشگاه استقلال
کاری به این نداریم که مهدی رحمتی بعد از برد سه‌گله مقابل نفت آبادان به دیگر تیم‌ها و کاپیتان‌های لیگ کنایه می‌زند یا اینکه به طور جدی از مشکلات استقلال صحبت کرده و بازیکنان تیمش را برابر این مشکلات صبور قلمداد می‌کند ولی وقتی رحمتی می‌گوید «تا اینجای کار فقط بیست درصد از حقوق امسال را گرفتیم» جای تعجب دارد که چرا کاپیتان تیم استقلال از حق مسلم و مشخص بازیکنان تیمش که در فیفا هم به صراحت آن را تاکید کرده‌اند به آسانی می‌گذرد تا فقط به افتخار برد طعنه‌ای به این مشکلات بزند.
یک روز قبل خطیر هم به افتخار بازنده شدن یازالده گومز در پرونده معروف استقلال در فیفا گفته بود «فیفا به شدت حامی بازیکنان و حقوق آنهاست.» حالا همه این موارد را کنار هم بگذاریم و این موضوع را دوباره یادآوری کنیم که فیفا یک سال قبل قانونی شدیدتر را برای انضباط مالی باشگاه‌ها و حقوق بازیکنان وضع کرد که اگر باشگاهی دو ماه حقوق متوالی بازیکن تحت قرارداد را پرداخت نکند، بازیکن می‌تواند بعد از این مدت با ارسال نامه‌ای به باشگاه این تاخیر را یادآوری کند و مهلت ده روزه‌ای را برای دریافت مطالباتش بدهد و اگر در این فرجه زمانی باشگاه همچنان بی‌تعهدی خود را ادامه دهد، بازیکن می‌تواند قرارداد خود را یک‌طرفه فسخ کند.
این یک قانون سراسری و فراگیر در تمام دنیای فوتبال است و می‌بایست در فوتبال ایران هم که یکی از بی‌انضباط‌ترین لیگ‌ها در احترام به حقوق و قرارداد بازیکنان به حساب می‌آید، رعایت شود اما به طور واضح و مشخص می‌بینیم که همه تیم‌ها درگیر این شرایط و عدم پرداخت‌ها هستند و هیچ توانمندی برای اجرای این قانون ندارند، حتی مهدی رحمتی با صراحت از این موضوع در مورد تیمی صحبت می‌کند (استقلال) که به طور روشن درآمد میلیاردی با حامی مالی داخلی خود دارد و درآمدهای ارزی حاصل از جام جهانی و لیگ قهرمانان آسیا را هم باید به آن اضافه کرد اما با تمام این ورودی‌های مالی هنگفت بازیکنان این تیم فقط بیست درصد از حقوق خود را گرفته‌اند و هیچ ساز و کاری هم برای فسخ قرارداد یک‌طرفه یا آگاهی از این قانون را ندارند.
حتی مدیران جدید استقلال در جنگ مشخص با سازمان لیگ و پرسپولیس مدعی هستند که دعوی خود را به دادگاه CAS برده‌اند و می‌توانند از این دادگاه پیروز بیرون بیایند(اگر این اتفاق بیفتد، مسلما قدمی مهم و بزرگ برای احقاق حقوق باشگاه‌ها در مجامع بین‌المللی خواهد بود). اما این سوال هم پیش می‌آید که اگر مدیران استقلال می‌توانند از دادگاه‌های فیفا و CAS برای حقوق خود استفاده کنند چرا بازیکنان این تیم (و البته تمام تیم‌ها) نمی‌توانند حق پایمال شده خود را در دادگاه‌هایی مهم‌تر از کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال مطرح کنند؟ در کدام تبصره از قوانین مصوب فدراسیون فوتبال ذکر شده که یک باشگاه در صورت تمایل می‌تواند شکایت خود را در دادگاه بین‌المللی یا فیفا پیگیری کند؟ اگر چنین اختیار خوب و قدرتمندی به باشگاه‌ها داده شده، باید چنین اختیاری هم به بازیکنان تحت قرارداد داده شود. اینکه مدیران استقلال می‌توانند تا دادگاه CAS پیش بروند ولی بازیکنان این تیم نمی‌توانند پیگیر حقوق خود باشند یک تناقض آشکار در حرفه‌ای‌گری است.
این اشکالات در فوتبال ایران زیاد است و تا اصلاح صادقانه و شفاف آن راه زیادی باقی مانده. همانطور که فیفا مشخصا گفته است بازیکنان اگر دو ماه حقوق خود را دریافت نکنند می‌توانند یک‌طرفه قرارداد خود را فسخ کنند، کنفدراسیون فوتبال آسیا هم برای محکم کردن جایگاه خود در نظام فوتبال جهانی این قانون را آورده است که هر باشگاهی طی 30 روز در پایان فصل جاری باید با تمام بازیکنان خود حتی آنهایی که قرارداد دارند تسویه حساب مالی فصلی کند و اگر این اتفاق نیفتد تیم‌ها از گرفتن مجوز حرفهای فصل بعد محروم هستند. حالا یک بار دیگر حرفهای مهدی رحمتی را مرور کنیم: آنها فقط بیست درصد حقوق گرفته‌اند و شکایتی هم ندارند.
این را هم بدانیم که بخشی از مطالبات فصل قبل را طی حواله‌ای برای بهمن یا اسفند ماه امسال گرفته‌اند.
یعنی تیمی که الان بازی می‌کند نه تنها حقوق امسال را نگرفته‌اند که حتی حقوق سال قبل را هم با ٩ ماه تاخیر از تمام شدن فصل قرار است بگیرند. آیا واقعا خطیر که خود را مدعی دانستن تمام قوانین فیفا و CAS می‌داند، یک بار به بازیکنان استقلال گفته است که طبق قانون صریح فیفا همین امروز هم حق جدایی دارند؟ اینگونه تفسیر قانون چندان خوب نیست و فقط برای حمله به سازمان لیگ و پرسپولیس ارجاع به دادگاه CAS را مطرح می‌کنند ولی دیگر قوانین را توضیح نمی‌دهند! آیا صحبت‌های مهدی رحمتی تلنگری بر این نیست که یک بار به طور جدی تمام قوانین فیفا برای حمایت از بازیکنان در قبال بی‌انضباطی‌های این فوتبال بررسی و وضع شود؟